#CEMMA - ♬ - Na een hele nacht dansen, slaan de vonken over. Caro krijgt gevoelens voor Emma en Emma is al een tijdje verliefd op Caro, maar kunnen ze wel een koppel zijn?
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
CARO
Hier zit ik dan, alleen in mijn bed. Vanavond is het gala en ik heb me speciaal voor Vince helemaal opgetut, maar hij zei dat het erover was. Wat moet ik daar nu mee? Eerst had ik wel zin om met hem naar het gala te gaan, maar nu? Nu wil ik gewoon alleen zijn.
Het gaat echt niet goed tussen ons de laatste tijd. Eerst had je heel dat kinderachtige gedoe tijdens de les SO. Daarna was er dat slechte interview met die bewerkte foto. En nu doe ik mijn haar, draag ik make-up en doe ik een glitterjurk aan, maar het is nog steeds niet goed. Dat maakt me heel onzeker. Het is alsof ik nooit genoeg zal zijn voor Vince. Ik kan wel huilen.
Maar dan hoor ik een klopje op de deur. Het is Emma. Ze komt binnen en geeft me een kennende blik. "Ja, lach maar", zeg ik somber. "Ik voel me zo al stom genoeg." Ik doe mijn hakken uit en wend mijn blik van Emma af.
Emma schudt haar hoofd. "Ik kom je niet uitlachen", stelt ze me gerust. Ik neem een diepe zucht. "Ik had nooit om Merels hulp moeten vragen", besef ik nu.
"Dat is waar", beaamt Emma meteen, waardoor ik enkel nog meer spijt ga krijgen. Maar ik dacht dat Vince meisjes zoals Merel juist mooi vond. Als ik meer op Merel ging lijken, zou Vince me vast ook mooier vinden. Dat dacht ik toch. Niet dus.
"Ik snap gewoon niet waarom hij het wel mooi vond, maar niet bij mij", beken ik eerlijk. Ik kijk naar Emma, hoopt dat zij een logisch antwoord kan geven op mijn vraag. En zo niet, dan hoop ik dat ze me gewoon kan troosten. Op dit moment voel ik me echt niet goed in mijn vel.
"Seg", moeit Emma zich met een diepe frons. "Je gaat hier toch niet heel de avond zo zitten?" Ze trekt haar wenkbrauw op. Ik haal mijn schouders op. "Zo wat?" vraag ik, want ik snap niet goed wat ze bedoelt. "Zo zielig", verduidelijkt ze.
"Allee, komaan", dringt ze aan wanneer ik geen antwoord geef. Ze steekt haar hand uitnodigend naar me uit. Eerst zucht ik, maar dan lach ik en plaats ik mijn hand op de hare. "Wat?" vraag ik nieuwsgierig. Ik vraag me af wat Emma van plan is.
"Tijd om onze gedachten te verzetten", verklaart ze officieel. Ze trekt me rechtop, trekt me dichter naar haar toe. "We gaan dansen", beslist ze zelfzeker. Maar ik weiger. "Ik wil niet dansen", meen ik. "Ga maar alleen." Ik laat Emma los en draai me om, keer terug naar mijn bed.
Maar Emma geeft niet op. "Hé! Miss Zelfmedelijden?" plaagt ze mij. Ik snap niet waarom ze dit volhoudt. Waarom wil ze per se met mij dansen? Ik zucht en draai me opnieuw naar haar om. Ik luister naar wat ze te zeggen heeft. Ze grijnst geniepig. "Als Vince zich mag amuseren, mogen wij dat ook."
"Maar ik heb toch niets om aan te doen?" vraag ik wanhopig. Ik wrijf over de lange, blauwe glitterjurk. Ik voel me er niet op mijn gemak in. "Of toch niets waarin ik mij fatsoenlijk kan bewegen", voeg ik aarzelend toe. Ik wil helemaal niet gaan dansen als ik me niet eens mooi voel.
Emma kijkt wat in het rond en denkt na. Dan ziet ze plots de schaar op het kastje. Ze geeft me een uitdagende blik en neemt de schaar in haar handen vast. "Ah nee?" vraagt ze stoutmoedig. Ze knipt twee keer met de schaar en grijnst. "Wat Merel kan, kan ik beter", meent ze zelfzeker.
