No iPhone, this is Galaxy! | Yoonmin <3 💜📱

> 1 < { I'm Huening Kai! }

Park Jimin telefonuna bakarak dalgınca yürüyordu.

Şirket işleriyle uğraşıyordu ve siniri işini düzgün yapmayan çalışanlar yüzünden bozulmuştu.

Burnunun ucuna düşen yağmur damlasıyla kafasını kaldırdı ve çiselemeye başlayan yağmuru gördü.

Adımlarını hızlandırdı, tam başını tekrar telefona çevirirken ani bir darbeyle yere düştü ; bisiklet süren bir genç kendisine çarpmıştı.

Daha doğrusu Jimin gencin önüne çıkmıştı.

Afallamıştı fakat birkaç saniye içinde kendine geldi ve ani bir şokla telefonunun elinden fırlayıp yola düştüğünü ve arabaların üstünden geçmesiyle paramparça olduğunu, gömleğinin ve kumaş pantolonunun çamurla ve yağmurla ıslandığını, kendisine çarpan gencin kafasının kanadığını ve içinde oldukları durumu farketti.

Suçun kendisinde olduğunu biliyordu, bu yüzden kendine kızdı ve hemen biraz ileride yatan bedenin üstüne eğildi ; Neyse ki ciddi bir şey değildi.

"Bayım, ben cidden çok özür dilerim! Önüme bakmalıydım, ben gerçekten çok üzgünüm!"

"Problem değil, - Ah! - ben iyiyim, efendim!"

Jimin gencin elini tutarak kaldırdı ve hastaneye kadar eşlik etmeyi teklif etti, ardından kafasını yavaşça yolun üstünde duran parçalanmış şeye.  çevirdi.

Yapabileceği bir şey yoktu, paramparçaydı ve ıslanmıştı, yenisini almaktan başka çaresi yoktu.

İçinin sızladığını hissetti bir an ; alalı henüz iki ay olmuştu ve markası iPhone'du, yani o telefona bir servet yatırmıştı.

Boşvererek adının Huening Kai olduğunu öğrendiği gence döndü.

Hastane yaklaşık dört kilometre uzaklıktaydı, yürümeye başladılar.

Yürürlerken Kai'nin - kısaca böyle seslenmeye karar vermişti. - Beomgyu adında bir çocukla flörtleştiğini, ona çok aşık olduğunu, babasının o küçük yaşta iken onları terkettiğini, annesinin - babasından kalma - borçları ödeyemediği için alacaklılar tarafından tecavüz edildiğini ve bunun yüzünden akıl sağlığını az çok kaybettiğini ve şu an evde annesine bakmaya çalıştığını öğrendi.

Bu çocuk gerçekten güçlüydü.

Biraz teselli ve ardından sıra ona gelmişti.

"Ben..."

Duraksama…

"Anlatamam, açıkçası, anlatılacak şeyler değil, sadece kimseye güvenim kalmadı ve artık aşka inanmıyorum."

"Hyung... Aşka inanmalısın, büyük ihtimalle o yanlış kişiydi."

"Evet, kesinlikle yanlış kişiydi."

Başını hafif sallayarak mırıldanmıştı.

"Aşkı anlatayım mı sana?"

"Anlatsana."

Kai derin bir nefes aldı ve konuşmaya başladı.

"Sevdiğin kişiyi gördüğün an her şey düzeliyor, nefes alıyorsun. Kolları arasında huzur buluyorsun ve güvende hissediyorsun. Ona birşey olacak diye çok korkuyorsun, o da senin için korkuyor. Daima yanında oluyor. Sevildiğini öyle güzel hissediyorsun ki..."

"Vay be, sen harbi aşıksın!"

"Evet Hyung... Şimdi senden bir söz vermeni rica edeceğim, eğer bir gün aşık olursan, bana aşkın senin için ne olduğunu anlatmanı istiyorum!"

"Anlatırım, tabii... Şuan ne olduğunu da anlatabilirim, hatta… Gençler bazen yanlış insanlara aşık olabilir, bazı hatalar yapılabilir, fakat belki de iyi olan budur..."

"Ah be Jimin Hyung..."

Konuşa konuşa hastanenin önüne gelmişlerdi.

İçeri geldiler, sıra numarası aldılar ve sıranın kendilerine gelmesini beklediler ve yarım saat sonra o an geldi fakat yarım saat içinde hiç konuşmamışlardı.

Kai'ye pansuman yapıldı ve doktora kısa bir özet geçtiler.

Hastaneden çıkarlarken yavaş yavaş konuşmaya başlamışlardı.

Jimin Kai'yi evine bırakmayı teklif etti fakat Kai kabul etmedi.

"Benim için yeterince uğraştın zaten, gerek yok fakat Instagram'ını almadan bırakmam!"

"Pekala... @jimwmy hesabım."

"Ben seni takip ederim Hyung! @ningning_kai benim hesabım da!"

Tekrar görüşeceklerine dair sözlerle vedalaştılar.

Jimin kısa sürede eve vardı ve girer girmez kendini yatağının üstüne bıraktı.

Yarın yeni bir telefon almaya gidecekti.

Tanıştığı çocuğu sevdiğini hissetti.

Onun söylediklerini düşünüyordu.

Yanılıyor muydu acaba?

Sahi, aşk ne demekti?

-raven