Zawgyi...
စာမ်က္ႏွာတစ္ရြက္ကိုလွန္ကာ
"သားႀကီး ပထမဆံုးအေနနဲ႔အေမေတာင္းပန္ပါတယ္။
ငယ္ငယ္ထဲကအေမမ႐ွိေတာ့တဲ့ကေလးေလးကိုဒီအေမက
ျပစ္ထားမိခဲ့တယ္။ေနာင္တေတြရခဲ့ပါတယ္သားရယ္၊
အစ္ကိုမသိေအာင္သားကို႐ုိက္ခဲ့တဲ့လက္ေတြကို အေမကိုယ္
တိုင္မုန္းမိတယ္"
သူမွတ္မိပါသည္။ငယ္ငယ္ကမုန္႔စာရင္းပန္ကန္က်ကြဲသြား
သည္။အဲ့တုန္းကအေမဟာသူ႔ကို႐ုိက္ႏွက္ခဲ့သည္။ေျခသလံုး
တြင္မွာအစင္းရာေတြမ်ားလြန္းလို႔သူလမ္းမေလ်ွာက္ႏိုင္ခဲ့။
ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ေျပာတာကိုနားေယာင္ၿပီးအေမ့ကိုမိေထြး
အျဖစ္သတ္မွတ္တာမုန္းခဲ့ေသးသည္။ေနာက္ပိုင္းတြင္ အေဖမ႐ွိခ်ိန္တိုင္းသူအဆူခံရ၊အ႐ုိက္ခံရေသးသည္။
"အေမဟာသားအေပၚအေမမျဖစ္ထိုက္ပါဘူး၊ အ႐ုိက္ခံရလို႔
ငိုေနတဲ့သားကိုအေမမ်က္ႏွာလႊဲခဲပစ္လုပ္ခဲ့မိတယ္"
ဒီစကားဟာမွားပါသည္။ညအိပ္ခံနီးတိုင္းသူ႔ေျခေထာက္ကို
ေဆးလာလူေပးတဲ့အေမဟာစိတ္ထားႏူးည့ံတဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္ပါ။အေမေဆးလိမ္းေပးတာကိုၿငိမ္သက္ကာအေမ့ငိုသံ
ေတြကိုသူၾကားဖူးခဲ့ပါသည္။အေမဟာမေကာင္းတဲ့သူမဟုတ္
ပါ၊သူ႔ကိုသိပ္ခ်စ္ေပးသည္။
ေနာက္စာမ်က္ႏွာေတြကိုလွန္ကာသူဖတ္ၾကည့္ေနမိသည္။
"သားေနာင္ရယ္ ေထာင္ထဲေရာက္ေနတဲ့သားေလးကိုသိပ္
လြမ္းတာပဲ၊အေမခံႏိုင္ရည္မ႐ွိေတာ့ဘူးသားရယ္၊ေနာင္ရိပ္
ေလးကယဥ္ယဥ္ေလး႐ူးသြား႐ွာတယ္၊အသက္မေသတာပဲ
အေမ့မွာေက်းဇူးမတင္ဆံုးပါ။ အေမတို႔ေၾကာင့္သားေလး
ေထာင္က်ခဲ့ရတာ ၊အေမတို့ေျကါင့္သားေလးကိုဒုကၡေတြေပး
ခဲ့မိၿပီ ေတာင္းပန္ပါတယ္"
စာေတြကိုဖတ္တာလင္းေနာင္တစ္ေယာက္မ်က္ရည္က်မိ
သည္။အေမကဘာေတြကိုေတာင္းပန္ေနရတာလဲဗ်ာ။
ကြၽန္ေတာ္ဆိုတဲ့ေကာင္ကို အေမေတာင္းပန္စရာမလိုပါဘူး။
ေနာက္စာမ်က္ႏွာတြင္
"တစ္ႏွစ္ေတာင္ကုန္သြားၿပီ၊သားေလးေထာင္ထဲမွာအဆင္ေျပ
ရဲ႕လား။အေမ့က်န္းမာေရးေၾကာင့္ လာမေတြ႔ႏိုင္တာ
ေတာင္းပန္ပါတယ္သားရယ္၊ေနာင္ရိပ္ေလးကိုေတာ့အေမ
ေက်ာင္းမထားေတာ့ဘူးသား။အေမေလေနာင္တေတြရေန
တယ္။တစ္ေန႔ေသသြားခဲ့ရင္အေမ့သားနဲ႔သမီးအဆင္ေရာေျပ
ၾကပါ့မလားစိုးရိမ္မိတယ္၊ အေမမေသခင္ေတာ့သားကိုေပးသိ
ရမယ့္အေၾကာင္းေလးေတြ႐ွိတယ္"
