Positions

Endless

"T-taehyung"

Hayır! Hayır! Hayır! Kekeleme taehyung!, kekelemekten nefret ediyorum, hemde çok.

" güzel ismin varmış peki nerde çalışıyorsun?"

Diyip Evime bi bakış atmıştı sonra yeniden konuşmaya başlayarak;

"Büyük bi eve sahipsin belliki güzel bi işin var hm?"

" barmenlik yapıyorum yani barda çalışıyorum. Ve, evi almamda bi tek benim katkım yok ailem ve arkadaşım da katkıda bulundular."

Açıklama yapmana gerek yok neden yapıyorsun taehyung!, Ona ne?hem neden bu kadar soru soruyor?

"Daha güzel bir işe ne dersin?"

" ben işimden memnunum."

"Emin ol bu işi yapmaya başladığında çok eğleneceksin, küçük taehyung."

" küçük değilim!,21 yaşında bir gencim, hem ben yeteri kadar eğleniyorum işimde."

"Bak, normalde kimseyi zorlamam ve herkes bunu bildiği için anında ikna olur bana,şimdi seninde böyle yapmanı istiyorum."

" peki neden?, neden beni bu kadar zorluyorsunuz, ben istemiyorum!"

"Çünkü çok uygunsun."

Dedi, alaylı bir şekilde ve sırıttı.

" ama ben kendimi sizin o saçma işinize uygun görmüyorum."

"Daha işi bile bilmiyorsun belki kabul edeceksin?"

" kabul etmeyeceğime çok eminim çünkü size baktığım da anlıyorum."

" hmm, öyle mi? Bana baktığında ne anlıyorsun?"

" küstah bi mafya olarak anlıyorum!,
Ve beni elde etmeye çalıştığınızı."

Siktir!,siktir!,siktir! Umarım birşey olmaz.

Sinirli bir şekilde gülerek.

" haddini aşma, taehyung."

"Aşmıyorum!, hem aşarsam ne olur?"

Siktir ben bugün güzel bi yürek yemişim, ölmek istiyorum resmen!!

Tam birşey diyecekken telefon sesi susturdu ikimizi de.
Telefonum çalıyordu ve üstünde " patron sijua" yazıyordu.

Tanrı aşkına iş! İşimi unutmuştum bu mafya ile kavga ederken!!

Dimdirek açtım ve yüksek bir bağırış duydum.

" NEREDESIN TAEHYUNGG!!! Tanrı aşkına çıldıracağım, çabuk cevap ver bana."

Neyse ki sijua arkadaşımdı. Ve anlayışlıydı. Bana kızıyor gibi gözükse de endişelendigini belli etmek için genelde bağırırdı.

"B-ben sijua, ben biraz hasta oldum da ondan dolayı gelemedim, üzgünüm haber vermedim
unutmuşum."

" Tanrı aşkına, taehyung! Ne kadar korktum haberin var mı? Kaç kere aradım seni, açmadın şu lanet olası telefonunu! Bu yüzden gittim arkadaşını aradım o da "bilmiyorum" dedi ve ben daha da çıldırdım!!"

" arkadaşım mı?, hangi arkadaşımı aradın sijua?"

"Şu Jin mı yoksa jimin mi neyse ne onu aradım işte!"

Eyvah! Jimin ile konusmuyorduk ve şimdi bunu duyunca hepten endişelenmistir .

" aissh sijuaaa! Peki jimin endişelenmiş miydi?"

" Tanrı aşkına taehyung onu bırak şimdi bana bir açıklama yapar mısın? asıl endişelenen benim senin için aptal!"

"Ö-özür dilerim ben unutmuşum sijuahh"

"Bugün gelmeyeceksin yani zaten saat de 11 oldu."

NE! 11 mi olmuştu yani ben bir saattir bunun yanında mıyım? Bir dakika bir dakika ben mafyayı unuttum.

Hemen kafamı onun yönüne çevirdiğim de bana çatık kaşlarla baktığını gördüm " neler oluyor?" Gibi bir bakış atıyordu bana.

" anladım, anladım sijua rica etsem jimini arar mısın benim için endişelenmeyin ben iyiyim biraz sadece 1 gün dinlenmeye ihtiyacım var, Lütfen"

" peki tamam aptal çocuk çok korkuttun beni, bi an önce iyileş gel, dinlenmene bak şimdi."

" Tamam teşekkürler sijuahh"

Diyip kapattım hemen ve karşımdaki kişiye döndüm

" neler oluyor tanrı aşkına? Kafayı mı yedin sen?"

" senin yüzünden! Senin yüzünden yalan söyledim insanlara."

" ben ne alaka ben mi dedim yalan söyle diye?"

Dedi sakin bir şekilde.

" ne deseydim? Şuanda bi mafya ile iş görüşmesi yapıyorum falan mı?"

"Olabilirdi."

" aissh! Çıldıracağım resmen"

" hadi ama zorlama beni taehyung kabul et işimi kurtul bu çileden."

"Offf! Off! Neden ama?"

" gereklisin."

" o bakımdan neden değil,
neden ben anlamında"

" Çünkü seni istiyorum"

" çabuk verebileceğim bir karar değil bu, düşünmeliyim , iyiliğin için de degil sadece merak ediyorum bu işi eğer saçmaysa vaz-"

" vazgeçeceksin."

" evet." Dedim.

" düşün akşama kadar süren var akşam gel ve söyle bana"

" ya istemezsem?, zorlamaya devam mı edeceksin?"

" bilmiyorum, duruma bağlı."

" off iyi."

Tam gidecektim ki aklıma bi soru takıldı. Ve dönerek sordum.

" kaç yaşındasın?"

" 26 yaşındayım işte" dedi

Birşeylerden bıkmış gibi.

Hicbirsey demeden eve gittim ve beni hiç bırakmayan o düşüncelerim ile boğulmaya başladım cidden ne yapmalıyım? Kabul etmeli miyim? Yoksa hiçbirşey demeyeyim mi? Ya sijua, zaten bugün yalan söyledim birde bunu istersem ne diyecek bana, kesin kızacak of, sonra jimin onun ile ne yapacağım şimdi arasam nasıl olur ki? Ama endişelenmemesi için bile aramadım onu ve o da gelmedi normalde korksa hemen gelirdi , çok kırgın belli ki bana, aşağılık bi insanım.

Çıldıracaktım artık kafamdaki sesler ve düşüncelerle, resmen çıkmazı olmayan hatta sonsuz bir boşluğu olan bir yere gidiyordum, evet! Eminim.