ATEŞ Ve ALEV

39.Bölüm

-" Be-benim kardeşim varmış" dedim
--" Nasıl ya güzelim onlar yalandır" dedi Ateş
--" Aynen" dedi Didem
--" O zaman çıkalım artık şirketten" dedi Ateş
--" Tamam" dedik şirketten çıktık
--" Siz gidin ben biraz geç geleceğim" dedim
--" Niye güzelim" dedi Ateş
--" Şey benim bir arkadaşım yazdı onla buluşacağım" dedim
--" Tamam peki kendine dikkat et" dedi Ateş
--" Ateş araba nerde bu arada" dedim
--" Benim arabamı al sen" dedi onun arabasını aldım hastaneye gittim hemşirenin yanına geldim
--" Merhaba siz beni aradınız kardeşiniz hastane de diyerek nerde şuanda görebilirmiyim" dedim
--" Tabii ki hemen şuradan sağda ki oda no 9" dedi hemşire
--" Tamam teşekkür ederim" dedim odaya vardım kimse yoktu tekrardan hemşirenin yanına geldim
--" Bi bakarmısınız odada kimse yok" dedim
--" Hayır hanımefendi ordaydı" dedi hemşire odaya bakarak
--" Nasıl olur bu güvenliğe haber vereyim" dedim
--" Tamam" dedim odaya girdim yatağın üzerine bir kaç saç tutamı vardı onu alıp bir poşete koydum daha sonra koridora çıktım
--" Şey bunu DNA testi yaparmisiniz" dedim hemşireye
--" Tamam siz bana verin ben yaparım  adresinizi yazarmısınız şu kâğıda" dedi hemşire elime kağıdı vererek yazdım daha sonra hastaneden çıkıp tek başıma yaşadığım önceden hayatımda Ateş'in olmadığı evime gelmiştim kendime kahve aldım balkonuma geçtim daha sonra kapı zili çaldı dışarıya çıktım kargocuydu gelen kargoyu bana verdi eve geçtim kargoyu açtım annemin fotoğrafı vardı içinde ve annemin bana yaptığı oyuncak bebek vardı

10 YIL ÖNCE
--" Kızım bak senin ıstediğin oyuncaktan yaptım al bakalım" dedi annem
--" Gerçekten mi canım annem" dedim anneme sıkıca sarılarak kimse olmasa bile bana annem yetiyordu onun sıcacık kucağı bana derman oluşu bana öğüt verişi annemle vakit geçirmeyi hiçbir şeye değişmezdim
--" Kızım bak şımdı bunu asla kaybetme tamam mı ben eğer ölürsem-" lafını yarıda kesmiştim
--" Anne öyle deme" dedim anneme sıkıca sarılarak
--" Tamam ama kızım eğer öyle bir şey olursa bu hep yanında bulunsun şunu unutma bu bebek sana bir gün gelirse bil ki ben yaşıyorum" dedi
--" Tamam annem ama niye ölme numarası yapacaksın ki" dedim
--" Ben aslında mimar değilim kızım bir ajanım eğer ki bir gün öldü  derlerse sakın ölmedi deme yoksa beni cıs yaparlar tamam mı" dedi
--" Tamam annecim" dedim sarılarak
--" Aferim benim güzel kızıma" dedi annem saçımı okşayarak

GÜNÜMÜZ
--" Benim annem yaşıyor mu yani" dedim kendi kendime daha sonra birdaha kapı zili çaldı dışarıya çıktım bir zarf vardı aldım açtım hastane raporuydu kağıdı açıp baktım %99.9 oranı ile benim kardeşimdi yani benim bir kardeşim vardı kağıtları falan alıp hemen arabaya bindim Ateşi aradım
--" Ateş nerdesiniz acil konuşmamız lazım" dedim
--" Noldu gülüm" dedi Ateş
--" Ateş bilmiyorum çok saçma şeyler oluyor hissediyorum" dedim daha sonra çatışma sesleri geldi birden
--" Noluyor orda Alev cevap ver" dedi Ateş
--" Bilmiyorum ama silah sesleri var" dedim
--" Nerdesin şuanda gelcem" dedi
--" ********" dedim
--" Tamam geliyorum bekle" dedi
--" Tamam" dedim arabayı mermi gelmeyecek bir yere çektim kafamı eğdim karnımı tutarak bir süre öyle bekledim daha sonra sesler kesildi yavaşça arabadan indim
--" Alevvvv" dedi Ateş silahı bana doğrultarak
--" Ah" dedim belimde keskin bir acı hissettim kendimi beni vuran kişiye doğru çevirdim
--" Alev" dedi sessiz bir şekilde beni vuran kişi
--" Lan" dedi Ateş arkamda ki kişiye sıkarak kendimi bıraktım Ateş anında kolumdan tutarak kendisine çekti
--" Güzelim kapatma gözlerini lütfen" dedi Ateş yüzümü okşayıp etraftan yardım istercesine
--" Ben" dedim sözümü yarı da kesti Ateş
--" Hayır öyle bir şey olmayacak konuşma güzelim kendini yorma lütfen" dedi alnını alnıma koyarak
--" Lütfen" dedi tekrardan gözlerim kapandı birdaha açılmamak istermişçesine....