Secret matchmaking

02. verkeerde keuzes

!! dit hoofdstuk bevat, overdenken, suïcidale gedachtes, zelfbeschadiging en veel alcohol gebruik !!

"vanavond nog even zuipen bij jullie thuis?" stelt Milo voor, iedereen stemt er mee in en dan gaan we weer opweg naar cdh.

pov yara

we zijn terug aan het rijden van de Ikea, met dezelfde auto-indeling. Ik zit dus bij Rob en Mat en in de andere auto zitten, Koen, Raoul en Milo. Rob rijdt, aangezien het zijn auto is. Ik zit naast hem en Matthy zit achterin.

"Hoelang moeten we nog?" hoor ik na een tijdje vanaf de achterbank. "Eh nog 20 minuutjes ongeveer." ik zie Rob naar de navigatie kijken waar de tijd staat. "Jezus das echt tyfus lang zeg." wat is hij soms een klein kind zeg.

Ik besluit gewoon maar even naar buiten te kijken omdat er niet echt iets anders te doen is. Ik probeer mij te focussen op de muziek die zacht op de achtergrond speelt, maar mijn gedachtes komen er steeds weer bovenuit. wat ben je dik zeg. waarom zouden de kijkers jouw domme hoofd willen zien? Robbie heeft je alleen maar meegevraagd uit medelijden. De jongens vinden jou helemaal niet leuk. "Yaar" Je bent zon antisociale aandachtshoer. Waarom ben je hier eigenlijk nog? "Yara" Is het niet beter als je overal een einde aan maakt? dan heeft niemand meer last van je. Let op je calorieën yara, je bent zon vetzak. "Yaar, hallo?" Je moet echt je bek gaan houden je bent helemaal niet grappig. Misschien moet je gewoon verdwijnen, ze gaan je echt niet missen hoor. "Yara!!" Ik schik wakker uit mijn gedachtes. "We zijn er." ik kijk naar de bruinharige jongen naast me. "Huh wat?" "We zijn thuis Yara" ik kijk Matthy aan. "Ohh, ja oké." Ik maak de deur van de auto open en maak dat ik weg kom voordat ze de tranen kunnen zien die zich langzaam in mijn ogen vormen.

Ik ren naar de voordeur. Op slot. "kutzooi" mompel ik. Oké uhm, sleutel. Waar is de sleutel? Mijn kontzak? Nee. Rechter jaszak? Nee. Links? Ook niet. "tyfus tyfus tyfus." Binnenzak? Ja heb hem! Ik douw de sleutel met trillende handen in de deur, draai hem om en open de deur terwijl ik de tranen probeer tegen te houden. Ik stap naar binnen, trap mijn schoenen uit en sprint gelijk naar boven. Naar mijn kamer.

Ik ren de trap op, open mijn kamerdeur, draai hem op slot en dan gebeurt het. Ik stort zowat neer op de grond en zit tegen mijn deur aan terwijl de tranen over mijn wangen stromen. waarom moet ik nou weer zo'n jankert zijn? Ben ik echt zo'n overgevoelig persoon die om alles moet huilen?

Ik blijf maar trillen en de tranen stoppen maar niet met komen. Ik probeer geen geluid te maken zodat de jongens mij niet horen, maar soms ontsnapt er toch een geluidje uit mijn mond. Dit kan niet langer. Ik kan en wil niet langer al deze pijn voelen. Deze mentale pijn. Deze verschrikkelijke gedachtes niet meer horen en niet langer meer mentaal gesloopt worden. En daar zijn 2 oplossingen voor, de korte termijn oplossing en de lange. Voor nu toch maar de korte dan. Voor nu.

Ik sta op en wankel naar de badkamer die bij mijn kamer hoort. Trek de la onder de wasbak open en haal daar het scheermesje uit. Ga ik dit echt doen? ik ben net een paar maanden clean. Ja, ik moet dit doen, ik kan niet anders. Toch?

Ik zak weer in elkaar. Ik bedenk me geen seconde meer, zet het mesje op mijn bovenbeen en beweeg hem van links naar rechts. Dit voelt toch wel goed. Ik zet het mesje een klein beetje naar onder en ga daar weer verder. Van links naar rechts. En nog een keer en nog een keer en nog eens. Totdat ik ineens iemand op mijn deur hoor kloppen. "Yara? gaat het allemaal goed? je rende zo snel weg." Rob. Wat doet hij hier nou weer? Snel pak ik een wc papiertje, veeg al het bloed weg en spoel hem dan door de wc terwijl ik het mesje in het prullenbakje gooi.

Ik doe snel een joggingbroek aan "Ja hoor, alles gaat goed! ik wou uh, alleen even andere kleding aan doen door al dat stof met het verstoppen enzo" "Ohh oké dan! kom je zo beneden? er staat een lekkere bav op je te wachten en die nu heel zielig en alleen is" "Yess isgoed" daar heb ik me toch weer eens goed uitgelult.