-Bir kaç ay sonra-
Yoongi ile aynı evde kalmaya başlamıştık,hala Busanda ki evindeydik ve mutluyduk.
Arkadaşca olsa da beraberdik ve bu bile bana yeterdi.
Bir kaç ay öncekine göre aramızdaki soğukluk biraz daha gitmişti,onun bana karşı olan buzlarını eritebilmiştim.
Azda olsa.
Yoongi'nin evde kullanmadığı bir oda vardı, orayı benim odam yapmıştık.
VE YOONGI'NIN ARASI BIZIMKILERLE DE IYIYDI!
Evet evet,bunuda ben yaptım.
Ne harika insanım ama,HER ŞEY MUHTEŞEM!
Bizimkiler arada Busan'a geliyor ve hep birlikte kalıyorduk,bazen de biz gidip hep beraber eğleniyorduk.
Böyle olacağını düşünmezdim,hemde hiç aklıma gelmezdi ama işte böyleydi aramız.
Sabah uyandığımda her zaman yaptığımı yapıp Yoongi'nin odasına doğru yürümeye başladım,odasına girdiğimde hala uyuyordu.
Hafifçe güldüm ve biraz vücudumu esnettim.
Bunu yapmamdan hiç hoşlanmıyordu ama benim çoook hoşuma gidiyordu!
Birden yatağının üstüne koşarak atladığımda,bir yandan da gülüyordum.
"YOONGGIIII! KALK HADI KALK!"
"Sus ya bağırma başımda! Sana kaç defa dedim şöyle atlama yatağa diye."
"Banane! Kalk hadi kahvaltıya gidelim."
"Offf,biraz daha!"
Bana arkasını döndüğünde, ayaklarımı yere vura vura kapıyı çarpıp çıktım.
Bunu yaptığımda bir kaç dakika sonra yanımda oluyordu çünkü.
Odama geçip üstümü giyinip,salona indim.
Ve tam da dediğim gibi Yoongi de giyinip gelmişti.
"Çok kötüsün."
Bana söylenen Yoongi'ye döndüğümde güldüm çünkü çok tatlı gözüküyordu.
Ellerimle saçlarını düzelttim.
Ona her dokunduğumda canım acıyordu.
Geçmişin yaraları vardı üstümde ve geçmiyordu ama Yoongi çoktan unutmuştu.
Iyiki de geçmişi unutmuştu.
"Hadi hadi mızmızlanma,çok güzel bir yere gidiyoruz."
"Sevmediğim bir yere gidersek yemem."
"Sana bebek diyince kızıyosun bide."
"Bebek değilim!"
Beraber arabaya binip,deniz kenarında bir restoranta geldik.
