Samsara of the Divine Punishment

Chapter 06

CHAPTER VI : Taken

I YAWNED as I walk in the middle of the hallway. I'm feeling full after the breakfast I had in the cafeteria. Pakiramdam ko nga kahit hindi ako maglunch ay busog parin ako hanggang mamayang hapon. Hindi naman ganun karami ang nakain ko. I just had the simplest heavy meal that they offer. Hindi ko inakalang mabubusog agad ako sa isang plato—that's actually amazing.

I had problems eating heavy meals. Sa sobrang kagustuhan kong i-maintain ang ganda ng katawan ko ay sinanay ko ang sariling huwag kumain ng marami. I was diagnosed with Anorexia Nervosa when I was sixteen and I still have it until now that I'm fully grown. Nasusuka ako kapag lumalampas sa tatlo hanggang apat na subo ang kinakain ko. Madalas rin akong maduwal kapag kumakain ng matatamis. I don't like seeing other people eat in front of me.

Kaya naman gano'n nalang ang gulat ko nang hindi ko mamalayang naubos ko ang isang cup ng kanin kanina. I even had their sweet cupcake without feeling dizzy or anxious that I might suddenly puke. I don't know if their foods have some magic or what, but I'm grateful on being able to eat a lot this morning.

Napahinto ako mula sa paglalakad nang madaanan ko ang isang babasaging bintana. Mayro'n itong kulay brown na kurtina na bahagyang nakabukas. Humakbang ako patalikod hanggang sa marating ko ang gitna ng maliit na puwang ng kurtina. Tumaas ang isang kilay ko nang maaninag ko ang nasa loob ng silid.

It's like an office. Mayro'ng cabinet kung saan puno ito ng mga libro. May water dispenser din sa gilid, mini sala set, at isang office table na kulay brown kung saan patong patong ang nagkakapalang mga papel. Mula sa office table ay lumipat ang mata ko sa taong abala sa likuran nito. Tahimik itong nakayuko habang ang mga mata ay abala sa pagbabasa sa hawak niyang mga papel. Bahagya pang nakaamang ang labi nito habang mayro'ng kaunting kunot ang noo. Bahagya rin naka rolyo hanggang sa kan'yang siko ang manggas ng suot niyang unipormeng kaparehas ng akin. Nakaharap ang pwesto nito sa direksyon ko kaya naman kitang kita ko ang pangalang nasa mesa.

Carlein Sage V. Zimientelle
President Council

Muntik na akong tumili nang makitang nakatitig na ang lalaki sa'kin nang iangat kong muli rito ang tingin. Napapapikit na huminga ako ng malalim habang nakahawak pa ang isang kamay sa tapat ng dibdib.

Tumayo ako ng maayos at lumipat sa pintong katabi lamang ng bintana kung saan ako nakasilip. Pinihit ko ang doorknob at pumasok ng walang katok katok. He already saw me, there's no need to look more stupid anymore. Kaagad kong isinara ang pinto sa likuran ko nang makapasok.

"Good morning, Mr. Crowned Prince," bungad ko rito nang may malaking ngisi sa labi. I read in the book that he's next to the throne of Modroust. He's here because he needs to full fill his studies before ascending the throne.

He's also a descendant of Queen Elena, the oldest Bahadumati who ascended the throne after her twin brother died in war. Nalaman ko rin mula sa librong mga nabasa ko ang tunay na nangyari sa pagitan ng apat na kaharian ng Aenriah, at kung bakit naghihimutok sa galit ang mga estudyante kay Soheila. Soheila came from the Kingdom of Genesis. It is known to be the Kingdom of Fire or what they usually call Pyrosis. Ito ang ikalawa sa pinaka malalaking kaharian sa emperyo ng Aenriah. Pinamumunuan ito ni King Agapo which is unluckily the father of Soheila.

A war broke out when King Agapo summoned one of the guardians of Neuma, Eltombre or famously known as Elton, the guardian of darkness. The King attempted to resurrect his beloved wife who also died years earlier, using the dark marble that belongs to Elton. They said the dark marble can be obtain only when the guardian dies and it has the ability to resurrect any creatures that are no longer breathing. That power drives the king into madness, making everything in chaos and left his precious daughter alone with his enemies.