Kimi insanlar ''zaman her şeyin ilacıdır '' derler ama bu kime ve neye göre doğrudur ? Bazı acılar vardır. Bunlar o kadar büyük olur ki ne zaman , ne de başka bir şey iyi gelir .
Benim acım da o asla iyileşmeyecek acılardan . Cenazede ki herkes bana zamanla geçer , geçecek gibi sözler söyleyip beni avutmaya çalışıyor ama bu acıyı belki hiç biri bilemez.
Ben doğduğumdan beri yanımda olan tek kişi ölmüştü . Benim ablam ölmüştü . O bu dünya için fazla iyiydi belki onu da fazla yaşatmadılar . Eski sevgilisi olan Tayhan onu vurmuştu . Belki şu an hiçbir şey yapacak gücüm yoktu ama ablamın intikamını mutlaka alacaktım .
Cenazeden 3 hafta sonra...
Cenazenin üzerinden 3 hafta geçmişti . Yavaş yavaş kendime gelmeye başlıyordum . Tayhan korkudan şehri terk etmiş memleketi olan İzmir'e kaçmıştı. Tayhan'ın yakın arkadaşı olan Berk'ten Tayhan hakkında bilgi alıyordum.
Berk'e , Tayhan'ın ablama yaptıklarını anlatıca şok olmuştu arkadaşından böyle bir şey beklemiyor olmalıydı ki duyunca başta bir bayılır gibi olmuş, sonra ona planımı anlatınca düşünmeden onaylamıştı.
Şu an ben yatakta uzanıp tavana bakıyordum . Eğer ablam hayatta olsaydı ; bir sorun olduğunu anlar ,''Aden, ne oldu? başına gelenler sen yattıkça geçmez. Sadece ertelenir kalk ve ablana neler olduğunu anlat'' derdi.
Bende sanki ablam yanımdaymış ve bana bu sözleri söylemiş gibi konuşmaya başladım ''Abla, Ablacım sen öldün ve ben bu hayatta yapayanlız kaldım. Ne yapacağımı bilmiyorum . Seni çok ama çok özlüyorum. Kimsem yok . Bi arkadaşım, bir sırdaşım yok ...'' devamını getiremeden gözyaşlarım kendi bırakmıştı
