vieil amour , tk ✓

십*

taehyung&jeongguk

taehyung
jeon

okulda değilsin, bir şey mi oldu?

ananı sikeym|

bugünün tarihini unutmuşum, ölüm yıldönümü bugün|

batırdıkça batırıyorum|

okuldan çıkıyorum, yanına geleceğim

(11:20)

salona geldim ama sen yoksun

annen de nerede olduğunu bilmiyormuş

şu habersiz ortadan kaybolmaların bir gün ölümüm olacak|

birazdan insanlar gelecek jeongguk o yüzden annene yardımcı olmam gerekiyor

umarım çıkıp gelirsin|

(13:40)

yemek başladı ama hâlâ gelmedin

hava durumunda da birazdan yağmur yağacağı gösteriyor

annen çok endişeleniyor

ben de endişeden kendimi sikiyorum burada|

(17:50)

tamam yeter bu kadar

yanına geliyorum

neredesin bilmiyorum ama geliyorum

***

taehyung

"niye böyle yapıyor hiç bilmiyorum oğlum, seni de beni de üzüyor yalnızca böyle."

karşımda, 40larında olan kadına baktım, her ne kadar bu gün için güzel giyinip, makyaj yapıp süslense de eşini kaybetmesinin onu ne kadar etkilediğini gözlerinden anlayabiliyordum, ne kadar makyaj yapsa da eskisi gibi ışıltısı yoktu.

bayan jeon'un elini tuttum destek amaçlı, buna ihtiyacı varmış gibi hissettim.

içeride bayan jeon'un yemeklerini satın alıp yiyen bir sürü insan vardı ve şimdiden toplanmak istenen bağışı geçmiştik.

ama jeongguk yoktu.

annesinin onu dün geceden beri görmeyişi beni daha da endişelendirirken nereye gitmiş olabileceğini düşünüyordum ama aklıma bir yer esmiyordu.

yine de çıkıp onu bulmalıydım.

"merak etme joohyun teyze, onu bulup getireceğim."

"saçmalama taehyung, bu havada hiçbir yere çıkamazsın, bünyenin ne kadar zayıf olduğunu biliyorsun hemen hastalanırsın."

bakışlarım arka salona adımlayan anneme kaydı, niye konuşmamıza tahil olma gereği duymuştu bilmiyordum.

onu umursamayarak kenarda duran ceketimi aldım ve üstüme geçirdim. "ben bu havada hastalanırsam jeongguk da hastalanır, onu cidden öylece yalnız bırakacağımı düşünmüyorsundur umarım."