დილა როგორც ყოველთვის ჩცეუკებრივად მიდიოდა. გოგოები სასწავკებელში ვნახე და მოვუყევი გუშინდელ შემთხვევაზე. ამაზე გაიცინეს და გაბრიელი ლამძღეს.
— ანუ შენი დეზერტირი ძმაც მანდ გყავს? — ამბობა ნიცა.
— კი ძვირფასო აქ მყავს.— ამოვთქვი და გავიღიმე.
— ჩემი ასრით ასე სჯობდა მარტო გაბრიელთან მაინც აღარ დარჩები. — ამბობს იზი.
— ხო რაღაც მხრივ კარგია მაგრამ ჩემს ძმაზევ ვნერვიულობ ძალიან მოუხშირეს გიორგიმ და იმ ქალმა ჩხუბს. — ამოვთქვი წუწუნით.
— ხომ იცო ეს სალომეს გამო ხდება? — ამბობს ნუციკო.
— კი ვიცი მაგრამ ამდენი ჩხუბი გიორგის შეყვარებულის გამო არ შეიძლება. — ამოვთქვი დამწუხრებით. — ახლა იმასაც ამბობს რომ შეიძლება აღარ დაბრუნდეს სახლში.
— მისთვის უკეთესი იმ ტირანებთან არ იქნება. — ამბობს იზი უდარდელად.
ლექციებმა როგორც ყოველთვის კარგად ჩაიარა. ლექტორმა ლექციების შემდეგ დამტოვა. რადგან საქმე ქონდა ჩემთან. როგორც გავიგე შვეიცარიაში პროგრამა შეიქმნა რომელიც სასწავლებელ დამთავრებულ ახალგაზრდებს შეუძლუათ დასაქმება. რადგანაც ჩემს კურსში ყველაზე საუკეთესო სტყდენტი ვიყავი ლექტორმა მე შრმომთავაზა ამ პროექტში მონაწილეობის მიღება. რა თქმა უნდა ჯერ არ დავთანხმებივარ და დრო ვთხოვე მოსაფიქრებლად.
შუა დღით სანამ კაფეში წავიდოდი სახლში შევიარე ტანსაცმლის გამოსაცვლელად. სახლში არცერთი არ დამხვდა ამიტომ თამამად შევედი. სწრაფად ჩავიცვი არ მინდოდა დაგვიანება.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
