ကျောင်းဖွင့်ပြီး တစ်ရက်ပေါ့။
ပထမရက်မှာတွေ့ပင်မယ့် တီချယ်ကအလုပ်ရှုပ်နေလြိ့ မနှုတ်ဆက်ခဲ့ဘူး။
ဒီနေ့တော့နှုတ်ဆက်ဖြစ်အောင် နှုတ်ဆက်ခဲ့တယ်။
သူမထုံးစံအတိုင်း သိပ်ချေတာပေါ့ရှငိ။ကျွန်မတို့က သူငယ်ချင်းသုံးယောက်မို့ ကျန်နှစ်ယောက်ကို အရင်နှုတ်ဆက်ခိုင်းလိုက်သည်။သူတို့ကိုောတ့ ခေါင်းညိမ့်ပြခဲ့လေတဲ့။
ကျွန်မနှုတ်ဆက်တော့ လှည့်ကြည့်ရုံသာ လှည့်ကြည့်ပြီး မည်သည့်မှကို မမူကာ တီချယ့်စာသင်ခန်းရှိသည့်အဆောင်သို့ လျှောက်သွားသည်။
ကျွန်မဖြင့် သိပ်စိတ်မကောင်းဖြစ်တာပဲ။သုံးယောက်မှာ နှစ်ယောက်ကို ပြန်လှည့်နှုတ်ဆက်ပြီး ကျွန်မကိုတော့ ပြန်၍ပင်မနှုတ်ဆက်။
အော်....
ကျွန်မတွေးလိုက်ပါသည်။
သူမက အရင်ကလဲကျွန်မအပေါ်ဒီတိုင်းပါပဲလို့။ကျွန်မကျောင်းကိုရောက်သည်နှင့် တီချယ့်ဆိုင်ကယ်ကိုရှာမိသည်မှာအမှန်။မုန့်စားဆင်းသည်နှင့် နားနေခန်းရှေ့ရောက်နေသည်မှာလဲ အမှန်ပင်။
ကျွန်မကတော့ 3 လတိတိ လွမ်းနေခဲ့ရတာကို တီချယ့်ကတော့ ချေနေဆဲ။
ဟူး....
တစ်ခါတစ်ခါ သိပ်နာကျင်ရတာပဲ...
တီချယ်ဖြစ်နေလြိ့ နာကျင်စရာတွေကြိလဲ အပျော်ဟုသာသတ်မှတ်ပြီး ဆက်လက်ချစ်နေဆဲ။-----
ဒါနဲ့ ကျွန်မ ရေးသည့်စာများက အမှတ်တရရေးသည်မှားသာ fiction မဟုတ်ကြောင်း✓
YOU ARE READING
ချေနေတဲ့ တီချယ့်ကိုမှမြတ်နိုးရပါတယ်(one Short)
Romance"ဒီလူကလေ ကိုယ့်အပေါ်စိမ်းကားပြီး ရက်စက်လွန်းနေရင်တောင် ခများအပေါ်အပစ်မမြင်ရက်ပါဘူး"