រឿង និស្ស័យ

ប៊ែល:ប្រហែលជាអ្នកជិតៗនឹងទេដឹង

តី:(ញញឹមទាំងអៀន)

ប៊ែល:ខ្ញុំមុនដំបូងប៉ារបស់ខ្ញុំថា ឲ្យខ្ញុំមកគ្រប់គ្រងក្រុមហ៊ុននៅប្រទេសកម្ពុជាដែរ ហើយខ្ញុំបានបដិសេធ តែឥឡូវខ្ញុំពិតជាចង់គ្រប់គ្រងណាស់ព្រោះបានជួបមុខមនុស្សជាទីស្រឡាញ់រាល់ថ្ងៃ

តី:(អៀនពេកក៏បែមុខចេញ)

ប៊ែល:តោះទៅតែម្ដងទៅ

តី:ចាស

មកដល់ក្នុងឡាន

ប៊ែល:អ្នកនាងមានសង្សារហើយឬនៅ

តី:មិនមានទេខ្ញុំក្រ ហើយរូបរាងមិនស្អាតទៀត

ប៊ែល:តែបន្តិចទៀតនឹងមានហើយ

តី:អ្នកណាទៅនឹងមកស្រឡាញ់ខ្ញុំ(និយាយទាំងសើចតិចៗ)

ប៊ែល:ខ្ញុំទៅប្រេស៉ីលខ្ញុំនឹកអ្នកនាងស្លាប់ហើយ

តី:កុហកទេដឹងនាគ

ប៊ែល:និយាយមែនណា

ដល់ប្រលាន

តី:អ្នកនាងខ្ញុំជួយអូសវ៉ាលីអោយ

ប៊ែល:មិនអីទេចាស ខ្ញុំនឹងមកវិញប្រហែលជា3-4ឆ្នាំទៀត(ធ្វើមុខស្អុយ)

តី:ចាស

ប៊ែលហើតយតីក៏អោបលាគ្នា

ប៊ែល: byebye

តី: byebye

កាត់

មី:អាប៊ែលនៅណា

ប៊ែល:អញនៅលើយន្តហោះ

មី:ចុយ ហែងកុហកអញមែន

ប៊ែល:ឆ្គួតមែន (ថតរូបឲ្យមីមីមើល)

មី:ហើយមិចមិនប្រាប់អញឲ្យជូនទៅប្រលាន្ដ

ប៊ែល:មានមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ជូនមកហើយមិនបាច់ឯងទេ(សើច)

មី:អ្នកណាហាក៏សំខាន់ជាងអញទៀតនោះ

ប៊ែល:គិតមើលទៅ ម្នាក់នឹងទឹមស្គាល់ទេតែដូចមាននិស្ស័យម៉ងហា

មី:អ្នកនាងតីត្រូវទេ

ប៊ែល:ហ៉ើយមិត្តអញឆ្លាតណាស់នៀក

មី:ហ៉ើយ គេមានមនុស្សគេស្រឡាញ់ហើយសូម្បីតែខលក៏មិនខលមកយើងដែរអន់ចិត្តណាស់(ធ្វើសម្លេងកម្សត់)

ប៊ែល:កុំអន់ចិត្តអីណាមិត្តសម្លាញ់

មី:ចុះពេលណាមកវិញ

ប៊ែល:3-4ឆ្នាំទៀតយើងនឹងមកគ្រុបគ្រងក្រុមហ៊ុនប៉ារបស់យើង

មី:កាលមុនហែងថា មិនចង់គ្រប់គ្រងទេ មិចចឹង

ប៊ែល:ដោយសាតែអូនតី/ខ្លាហានណាស់ប្រូ/

មី:អាណិតតីៗណាស់មកឲ្យមនុស្សខូចដូចឯងស្រឡាញ់

ប៊ែល:នែ កុំមកថាយើងខូចណា

ប៊ែល:បានហើយឈប់និយាយហើយបាយបិត

មី:អើ

កាត់មកតី

ចាំពីរថ្ងៃទៀតណា ព្រោះរកនឹកសរសេរអត់ឃើញទេព្រោះមិនទាន់ស្គាល់ជាតិស្នេហ៍ហាផង

រូបទៅធ្វើសន្តិសុខនៅពេលបើកប៉ារ៉ាហ្គេម👉👈