ប៊ែល:ប្រហែលជាអ្នកជិតៗនឹងទេដឹង
តី:(ញញឹមទាំងអៀន)
ប៊ែល:ខ្ញុំមុនដំបូងប៉ារបស់ខ្ញុំថា ឲ្យខ្ញុំមកគ្រប់គ្រងក្រុមហ៊ុននៅប្រទេសកម្ពុជាដែរ ហើយខ្ញុំបានបដិសេធ តែឥឡូវខ្ញុំពិតជាចង់គ្រប់គ្រងណាស់ព្រោះបានជួបមុខមនុស្សជាទីស្រឡាញ់រាល់ថ្ងៃ
តី:(អៀនពេកក៏បែមុខចេញ)
ប៊ែល:តោះទៅតែម្ដងទៅ
តី:ចាស
មកដល់ក្នុងឡាន
ប៊ែល:អ្នកនាងមានសង្សារហើយឬនៅ
តី:មិនមានទេខ្ញុំក្រ ហើយរូបរាងមិនស្អាតទៀត
ប៊ែល:តែបន្តិចទៀតនឹងមានហើយ
តី:អ្នកណាទៅនឹងមកស្រឡាញ់ខ្ញុំ(និយាយទាំងសើចតិចៗ)
ប៊ែល:ខ្ញុំទៅប្រេស៉ីលខ្ញុំនឹកអ្នកនាងស្លាប់ហើយ
តី:កុហកទេដឹងនាគ
ប៊ែល:និយាយមែនណា
ដល់ប្រលាន
តី:អ្នកនាងខ្ញុំជួយអូសវ៉ាលីអោយ
ប៊ែល:មិនអីទេចាស ខ្ញុំនឹងមកវិញប្រហែលជា3-4ឆ្នាំទៀត(ធ្វើមុខស្អុយ)
តី:ចាស
ប៊ែលហើតយតីក៏អោបលាគ្នា
ប៊ែល: byebye
តី: byebye
កាត់
មី:អាប៊ែលនៅណា
ប៊ែល:អញនៅលើយន្តហោះ
មី:ចុយ ហែងកុហកអញមែន
ប៊ែល:ឆ្គួតមែន (ថតរូបឲ្យមីមីមើល)
មី:ហើយមិចមិនប្រាប់អញឲ្យជូនទៅប្រលាន្ដ
ប៊ែល:មានមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ជូនមកហើយមិនបាច់ឯងទេ(សើច)
មី:អ្នកណាហាក៏សំខាន់ជាងអញទៀតនោះ
ប៊ែល:គិតមើលទៅ ម្នាក់នឹងទឹមស្គាល់ទេតែដូចមាននិស្ស័យម៉ងហា
មី:អ្នកនាងតីត្រូវទេ
ប៊ែល:ហ៉ើយមិត្តអញឆ្លាតណាស់នៀក
មី:ហ៉ើយ គេមានមនុស្សគេស្រឡាញ់ហើយសូម្បីតែខលក៏មិនខលមកយើងដែរអន់ចិត្តណាស់(ធ្វើសម្លេងកម្សត់)
ប៊ែល:កុំអន់ចិត្តអីណាមិត្តសម្លាញ់
មី:ចុះពេលណាមកវិញ
ប៊ែល:3-4ឆ្នាំទៀតយើងនឹងមកគ្រុបគ្រងក្រុមហ៊ុនប៉ារបស់យើង
មី:កាលមុនហែងថា មិនចង់គ្រប់គ្រងទេ មិចចឹង
ប៊ែល:ដោយសាតែអូនតី/ខ្លាហានណាស់ប្រូ/
មី:អាណិតតីៗណាស់មកឲ្យមនុស្សខូចដូចឯងស្រឡាញ់
ប៊ែល:នែ កុំមកថាយើងខូចណា
ប៊ែល:បានហើយឈប់និយាយហើយបាយបិត
មី:អើ
កាត់មកតី
ចាំពីរថ្ងៃទៀតណា ព្រោះរកនឹកសរសេរអត់ឃើញទេព្រោះមិនទាន់ស្គាល់ជាតិស្នេហ៍ហាផង
រូបទៅធ្វើសន្តិសុខនៅពេលបើកប៉ារ៉ាហ្គេម👉👈