Yatağım da yumuşacık. Uyumam kolay olacak.
*Uyur*
Hmm..
*Horul damat*
HahhahhHhahhahHahahhahsh
UUHUhHUHHUuHOhHHOuHIOh
Noluyo yaw. Bir dakika! Bu da ne böyle.. Ben neredeyim!? Burası da neresi?
-bbd jkdeğ şsn eke.
Ayşe- AAAaaaaAAaaAAAaAAaa!!!
K-karşıma çok garip bir yaratık vağrğr. O da ne yaa!! Neredeyim ben Allah'ım ya Rabbim. Öldüm mü benn!?
*Elinden tutar ve onu bir odaya götürür. Kapıyı da kilitler. *
Ayşe:Sen napıyorsun?!!
-Sessiz ol yoksa seni bulacaklar.
Ayşe: Kimler??
- Kainler tabii ki de.
Ayşe: Neyler neyler?
- Kainler diyorum. Artık sessiz ol.
Ayşe: A-
*Eliyle ağzını kapatır*
Ayşe: mhHHMMmMHHHH!!!
Bir dakika.. Bu da ne-
*5 saat sonra... *
Off başım çok ağrıyor..
- Seni bayılttığım için üzgünüm.
Kafamı kaldırdım.
Kırmızı tenli, siyah saçlı, kaslı, kanatlı, boynuzlu ve kuyruklu bir yaratık karşımda duruyor. Ama şaşırtıcı bir şekilde yüzü yok. Yani gerçekten de yok.
Aklım almıyor. Pekala nasıl konuşuyordu veya görüyordu?
Bunu ona kesinlikle sormam lazım. Fakat korkuyorum.
Belki de zarar vermez. Hem ben kesin rüyadayımdır. Evet evet bu kesinlikle bir rüya.
- Bu kesinlikle bir rüya değil.
Ayşe: Ne düşündüğünü nereden bildin!?
- Yüzüm var fakat kendi cinsim dışındakiler göremez.
Ayşe: Soruma cevap ver.
- İlk önce tanışmalıyız.
Ayşe: Tamam..
Şarika: Ben Saiko.
Ayşe: Ben de Ayşe. Soruma cevap vermeyecek misin??
Saiko: Pekala ben.. Tahmin ettim!
Ayşe: Sen öyle diyorsan.
O bir şeyler saklıyor olmalı. Hala ona inanmıyorum. Umarım bu bir rüyadır.
Saiko: Bu da benim kızım. Suzie.
O da aynı babası gibi. Saçları bile benziyor. Vay canına.
Ayşe: Annesi nerede?
Saiko: O vefat etti
*Sessizlik çöker... *
(...)
Ayşe: Ben çok üzgünüm. Bunu bilmiyordum bu benim hatam.
Saiko: Önemli değil. Sonuçta olmuş ve bitmiş. Onu öldüren kişi kaçtı zaten.
Ayşe: AMAN TANRIM! ONDAN İNTİKAM ALMALIYIZ!!
Saiko: Ondan intikam almak ne işimize yarar ki. Sonuçta karım şu anda burada değil.
Ayşe: Fakat bunun cezasını çekmeli!
Saiko: İnsanları öldürmek onun vizdanını sızlatmıyorsa ölmek neden canını yaksın ki..?
Ne diyeceğini bilemedim. Bir süre sustuk. Belki de haklıydı. İntikam almak gerçekten de bir işimize yaramazdı belki de.
Saiko: Ben pakuema almaya gidiyorum.
Ayşe: Pakuema da ne?
Saiko: Mm.. Nasıl desem. Hah! Sizin bildiğiniz şekilde paçavra da denebilir. Biz terk edip ımız de kullanırız.
Ayşe: Sizin bildiğiniz şekilde derken?
Ve Saiko gitmişti bile. Ama hala anlamamıştım. O kainler beni neden bulmaya çalışıyorlar ki?
Beni bulsalar ne yapacaklar ayrıca?? Kafam gerçekten çok karıştı. En iyisi biraz çay içip dinlenmek. Kafamı dağıtmalıyım.
Salon nerde ki acaba, sanırım odaları dolaşmak gerekecek.
Aha! Şuradaki odaya bakacağım.
Ayşe: Merhaba, orada kimse var mı?
Suzie: Ben varım.
Ayşe: Suzie bana salonun nerede olduğunu gösterebilir misin?
Suzie: Tabii.
Ayşe: Sana bir sorum daha var. Kainler neden beni kovalıyorlar?
Suzie: Çünkü sen insansın. Yani aslında dünyalısın ve burası dünya değil. Burada dünyalılar pek sevilmez.
Ayşe: Peki ama neden?
Suzie: Dünyalılar kendi gezegenlerine hiç iyi davranmıyorlar. Birbirleriyle bile bir savaş içindeler.
