တခုသောနံနက်ခင်းတွင်......ကောင်းကင်ဘုံ ညီလာခံကျင်းပရာ နန်းရင်ပြင်တွေ နတ်ဘုရားများ ရုတ်ရုတ်သဲသဲဖြစ်နေကြစဉ် ကောင်းကင်ဘုံမင်းကြီး ကြွချီတော်မူလာသည်။
"ကျင်းဖေးရုန်...မင်းဘာတွေလုပ်နေတာလဲ....!!!"
နန်းရင်ပြင်အလယ်တွင် မျက်ဆံနီနီနဲ့ လုလင်ပျိုတစ်ယောက် ဒူးထောက်နေပြီး ထိုလုလင်ပျို၏ ဆံသားများသည် ဖီးသင်ထားခြင်းမရှိသည့်အတွက် ဖရိုဖရဲနှင့် လေအသော့တွင် လွန့်လူးနေကြသည်။
" ခမည်းတော်....."
ထိုလုလင်ပျို၏ မျက်ဝန်းနှစ်ဖက်ကနေ မျက်ရည်များတသွင်သွင်စီးကျနေပြီး အင်မတန်ဆို့နင်ဝမ်းနည်းနေပုံရသည်။
" သားတော် စိတ်ပိုင်းဖြတ်ပြီးပြီမို့ ဖြောင်းဖြဖို့မကြိုးစားပါနဲ့တော့......"
ကောင်းကင်ဘုံမင်းကြီးဘေးတွင်ခစားနေသော သမိုင်းကျွမ်းကျင်သူနတ်ဘုရားတစ်ပါးက စာအုပ်ထူထူ တစ်အုပ်ကိုဖွင့်လိုက်ပြီး.....
" မင်းကြီး....ကူစူးလက်ထပ် သက္ကရာဇ် ၉၇၁၅ခုနှစ်တွင် နဂါးသားတော် ကောင်းကင်မင်းကြီး၏ အတင်းအကြပ်ဖိအားပေးမှုကြောင့် သားတော်ဖြစ်သူက ကိုယ့်ကိုကိုယ်သတ်သေရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်....."
အိုမင်းနေသော နတ်မင်း၏ လေသံသည် တဖြည်းဖြည်းတိုးလျလာသောကြောင့် မင်းကြီး လက်ဝှေ့ယမ်းလိုက်သည့်အခါ အစေခံများက ထိုနတ်အိုကြီးကို အဝေးသို့ ခေါ်ဆောင်သွားကြလေသည်။
" ကဲ...ငါကိုယ်တော်လည်း စိတ်ပိုင်းဖြတ်ပြီးသွားပြီ.....မင်းဘာသာ စိတ်ပိုင်းဖြတ်ပြီးသွားလို့ ခုန်ချချင်တယ်ဆိုလဲ ခုန်ချလိုက်ပါလား.....ဘာလို့ အလုပ်ရှုပ်ခံပြီး လင်းရှောင်ခန်းမဆီသတင်းပို့နေရတာလဲ......."
နဂိုကတည်းကမှ ဆို့နင့်ဝမ်းနည်းနေသော ကျင်းဖေးရုန်သည် ဖခင်ဖြစ်သူ၏ မိန့်ကြားချက်ကြောင့် မျက်ရည်များသည် မေးစေ့ကနေ တတောက်တောက်စီးကျလာသည်အထိ ဝမ်းနည်းနေတော့သည်။
" ဘာလဲဟင်...."
" မခုန်ချသေးဘူးလား.....လာကြစမ်း...အဲ့ကောင်ကို တွန်းချပေးလိုက်ကြ....."
YOU ARE READING
五殿下还在受骗 .....အရှင့်သားက လှည့်စားနေတုန်းပဲလား....
Romanceကောင်းကင်မင်းကြီး၏ ငါးယောက်မြောက် အငယ်ဆုံးသားတော် တဖြစ်လဲ အချစ်ရေးနှင့်ပတ်သတ်လျှင် ကလေးသာသာအဆင့်သာရှိသော ကြက်ဖလေး ကျင်းဖေးရုန်နှင့်တည်ငြိမ်လှပသော အလှလေး ချူယွမ်ချွမ်းတို့ လက်ထပ်ရန်အကြောင်းဖန်လာခဲ့သည်။
