"bırak annemi dokunma ona"
"ANNEE NERDESİN"
"anne.."
nefesim kesilerek uyandım rüya ah pardon kabus görmüştüm yine annemi o kadını kahramanımı nefes alma sebebimi... gerçi artık o da yoktu ya her şey için kendimi suçlamayı 1 yıl gerisinde bırakmıştım çünkü biraz daha kendimi suçlarsam akıl hastanesine yatırılacağımı öğrendim bu yüzden iyileşmiş taklidi yapıyordum olanlar benim suçumdu hala kendimi suçlamakla kararlıyım o gün o lanet gün 5 mart..
o günden sonra kendimi asla toplayamadım kendimden nefret ediyordum korkağın tekiydim ben her şeyden tırsan zavallının tekiydim bir genç kız düşünün hem okul hayatında zorbalık gören hem aile içi şiddet gören annesini bile kurtaramayan bir kız düşünsenize zavallı, korkak güçsüz,sesi çıkmayan siz olsanız sizde küçümsemezmiydiniz?
"ıy şu zavallıya bak demezmiydiniz"
"aa şu lara değil mi? hani şu hayat katili olan kız"
evet kolejde 4 sene önce böyle anılıyodum sanki biri beni bir odaya hapsetmişti..
ama odanın anahtarı yoktu sanki ? farklı dünyalar aynı insanlar aslında doğru değil mi bizi ayıran tek özelliğimiz farklı hayatlarımızın olmasıydı hepimizin hayatında koskoca bir dünya vardı bazıları geçmişin yara izleriyle süslü bazılarıda geleceğin umutlarıyla.. hepsi bir kahraman bir ışık bekliyor bu "aydınlığın ve karanlığın savaşıydı"
onca rüya,onca kabus peki ya söylesene senin kabusun neydi?
canlarım biliyorum ilk bölüm kısa oldu sorry ama artık daha uzun tutmaya çalışıcam nasıl buldunuz kitabıı???
YOU ARE READING
KORKAK
General Fictionsiz hiç çaresiz kaldınız mı? siz hiç kendinizi bir kadının hayatının katili olduğunuzu düşündünüz mü? ben ikisinide yaşadım ve daha niceleri karşınızda korkak kitabım sizlerle iyi okumalar okurlarım...
