Believe Me [Shentaerae]

Lilac

Lilac

အနားကဖြတ်လျှောက်သွားရင် ရေစက်တဲ့
အဲ့ရေစက်လေးကို မြတ်နိုးမိသွားရင်တော့
အချစ်လို့ခေါ်တယ်။

ဒီအခိုက်အတန့်ကစလို့
ကိုယ့်ကမ္ဘာမှာ
Lilacပန်းတွေအခြေချတော့တာပဲ။

________

ဆေးရုံကော်ရစ်တာမှာ ခေါင်းငိုက်စိုက်လျက် ဖြေးဖြေးမှန်မှန်လျှောက်နေတဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်ဟာ စိတ်နဲ့လူနဲ့ ကပ်နေတဲ့ပုံမပေါ်။

မိဘနှစ်ပါးလုံး တစ်ပြိုင်တည်း နှစ်လောင်းပြိုင်အသတ်ခံလိုက်တဲ့ သူ့အတွက် အနီးအနားကလူတွေမျက်လုံးထဲမှာတော့သနားစရာအတိဖြစ်နေခဲ့လိမ့်မယ်။

ရှုပ်ထွေးလှတဲ့ နိုင်ငံရေးပရိယာယ်တွေထဲ စီပွားရေးသမားတွေ ပဲလှော်ကြားဆားညပ်တာ ထုံးစံလိုပါပဲ။
အခုတော့ချွမ်ရွေ့မှာ တစ်ဇွတ်ထိုးတစ်ဇောက်ကန်းဆိုတဲ့ ဂုဏ်ပုဒ်အပြင် မိဘမဲ့ဆိုတဲ့နာမကပါ နောက်ကကပ်ပါလာခဲ့ပြီ။

"ပါပါးနဲ့မာမားကိုနှုတ်ဆက်လိုက်ဦး ကလေး"

ပိတ်ဖြူဖြူတွေဖုံးအုပ်ထားတဲ့ ခုတင်တွေထက်မှာ ပါပါပါးနဲ့ မာမားဟာ အိပ်ပျော်လျက်။
ချွမ်ရွေ့လက်တွေကိုဆုပ်ကိုင်ပေးထားတဲ့ မမလက်တွေဟာလည်းတုန်ယင်နေခဲ့တယ်။

"ပါပါးနဲ့မားမားက ချွမ်ရွေ့ကိုထားသွားပြီ"

"မငိုရဘူးလေ ကလေးရဲ့ ၊ မမတစ်ယောက်လုံးရှိသားနဲ့"

အဲ့လိုပြောခဲ့တဲ့မမလည်း ခုဆိုချွမ်ရွေ့နားမှာမှမရှိတော့ပဲ။
လူလိမ်။ မမကတစ်ကယ်ကို အယုံသွင်းပြီးလိမ်သွားခဲ့တာ။
ဆယ်ခြောက်နှစ်အရွယ်ချွမ်ရွေ့ကစလို့ အခုချိန်ထိမမကသူ့အတွက် တစ်ခုတည်းသော မှီတွယ်ရာလေး။

အမတစ်ခုမောင်တစ်ခုဘဝမှာ တစ်ယောက်တည်းအရင်ထွက်သွားတော့ ထွက်သွားစေတဲ့တရားခံတွေကိုပဲ မုန်းရမလား ၊ မမကိုပဲအပြစ်ပုံချရမလား။

ချွမ်ရွေ့ကတော့ ပထမတစ်ခုသာ အခိုင်အမာရွေးချယ်မယ်။ သူတို့ကြောင့်သာမဟုတ်ရင် မမက ထားသွားစရာမှမရှိဘဲ။

"ဒေါက် ဒေါက်"

စိုစွတ်စမျက်ဝန်းတို့ကို အငွေ့ပျံစေပြီးမှ "ဝင်ခဲ့ပါ" အသံပြုတော့ နွားနို့တစ်ခွက်ကို ကိုင်လျက် ဝင်လာတဲ့ သူ့ထယ်။