Harbi mal bizimkiler ha. Hepsi öküzün önünde gideni. Ama benim için çok değerliler. Okul hayatı tamamen eğlence oldu, sınavlar bitmişti bu yüzden herkez gevşemişti. Zaten ne kalmış şurada okulun kapanmasına be bırakın son zamanlarımızı beraber geçirelim. Yazın İstanbula gidiceğimiz için arkadaşlarımı çok özleyecektim bunun bilincinde hareket ediyordum,ailemden sonra gelen arkadaşlarım hep beni mutlu ediyorlardı. Onun karşısında ağlamamam için elinden geleni yapıyorlardı. 2 yıl boyunca bunlarla yaşamadığım bir şey kalmamıştı. Her türlü iğrençliği ve pislikleri yapmıştım. Hafıız varya hafıız benden neler çekti beee. Ya sapığa ne demeli? Ne sapıklar yaptım ona,ne çekti benden o be. Ağlarken güldürdü,gülerken gözlerimden yaş getirtti. Okulun kapanmasına 9 günün kalması hem iyi,hem kötüydü. Karne malum,evde terlik savaşı filan. Yok yok. 8 senelik okulumdan ve arkadaşlarımdan ayrılıp uzak bir yere gitmek üzüyor beni. Lisede muhtemelen görüşmeyeceğiz. Gülüşü güzelle aynı mahalledeyiz,ama nasıl oluyorsa hiç görmüyorum işe bak şans mıdır nedir ya? Amaan iyi biraz da tam pandalı pijamanlarla dağınık topuzumla görmemeli zaten. Sapık taşınıp taa gitmişti başka semte, hafız desen annesi müneccin gibi kadın nah izin verir. Gerileri zaten tırıvırı.
