Tabiki shrek bizim evi bastı. Saat 9'da bize geldi. 12'ye kadar beraberdik. Yalvardım o kadar kal diye. Yok kalmıyo,iyi trip atm zamanı şimdii!! Trip atarken yatağın üstüne atlayıp beni sıkıştırması bir oldu,sapık mıdır nedir yaaav. Bi 10 dakika filan gülüştük. Sonra hazırlanıp gecenin köründe yola çıktı,bende balkondan arkasından baktım. Götü de güzel ha. Neyse,o gider gitmez yattım ama tabi ben uyur muyum? Uyumam. Oyalandım facebook,snapchat,instgram filan. Sonra bir mide gurultusu bu nasıl bir ses deprem oluyor sandım aaa !! Kalkıp karpuz kesip peynirle yedim, gece yemek yemekten öküz gibi olmuştum,boy var diye ye Allah ye,bir gün göte gelecektim de hadi hayırlısı. Tam uzandığımda o geldi aklıma,yazdım ona. Ama yollamadım. İçimin derinliğini,onsuzluğu yazdım ama o gönder tuşuna basamadım. Cesaretim yoktu, o yoktu. Hiç benim olmayacaktı,hiç sevmeyecekti. O mesajla da götünü kaldırmak istemedim. Yazdım,yazdım,yazdım. İçim ne kadar dolmuş be, yazdıkça gözyaşlarım artıyordu. Dualar ediyordum, bir insanı canından çok sevmek kesinlikle kendine zarar verme biçimidir net. Okuldan bir kızla arası çok iyiydi. Bizim sınıftaydı kız,aramız iyiydi. Ben gizlice çıktıklarını filan sanıyorum çünkü, her zaman beraberler,okulun tüm günü nerdeyse. Baş başa bide elimi sıka sıka kaslarım bi hal oldu yeminlen. Bu okul benim piskolojime sıctı iğce. 3 ay'lık tatilde sadece kafa dinleyeceğim. Gülüşü güzelle, fontetenli lunaparka gideceklermiş, bende bir kıskançlık bir fesatlık aldı başını gidiyor. Bla bla bla banane ya. Fontetenli güzel bir kız değildi,fiziği güzeldi sadece. Fontetenle bir prenses oluyordu sanki. Fontetensiz kralın yanında çalışan ameleler gibi. Ben doğaldım. Bide şu mezuniyet telaşı, İstanbula telaş yok mu? Bi yandan valiz hazırlıyorum bi yandan mezuniyetin hayalini kuruyorum. Bi an beni dansa kaldırırsa diye düşündüm? Boş hayal bunlar kezo, olmayacak duaya amin denmez,git nutellanın kaşıkla dedim içimden. Hayal kurmak güzeldi, ama gerçekleşmeyince canının gerçekten acıdığını hissediyordun. Bi an gözümdeki yaş, telefona aktı. Şu an ki acı, intihar etmeye bile sürüklerdi insanı. Ne demiş üstad; herkesin acısı sevgisi kadar. İstanbul gideceğimiz günü sabırsızlıkla bekliyordum gitmek istiyordum Antalyadan,ondan,her şeyden uzak durmak istiyordum YALNIZ KALMAK İSTİYORDUM, kafa dağıtmak istiyordum. Aynı havayı soludukça yüreğim sızlıyor,umarım uzaktayken de onu özlemem,yok be özlemem. Yada özlerim. Çok kararsız bir yapım vardı, ama tek düşüncem aşktı,aşk,aşk.
