THE ULTIMATE MANHATER

chapter 6

miles pov

"ui san ka pupunta hah?"say ni sarah sakin

paalis na ako sa bahay nila..

"my pupunahan lang ako"i said

"my pupuntahan..no! hindi pwede."

"why?"

"cause your sick"

"im not sick sarah..magaling na ako.."i said

"wag ka nalang kasing makkulet"she said

"i just only want to be alone.."mahina kong sabi pero katamtaman langg para marinig niya

"best,..ano bang nangyare sayo....what is your problem...care to share"then she hold my hand

"problem?hmmm..i have no pproblem sarah,i just want to be alone..dont worry im ok..."i said then umalis na ako sa house nila

bahala na kung saan ako dalhin ng paa ko..

all i want is t be alone...

hanggang sa nakita ko nalang yung sarili ko nakatingin sa isang bata na kasama ang magulang niya...masaya sila...

sana ako rin ganyan....sana ako nalang siya...para wala akong inaalala

naramdaman ko nalang tumutulo na pala yung luha ko...

i hate these kinda eye..

i dont want to cry again 

all i want is to smile...

no probllems...

just be happy..

but i think its impossible

"noona why are you crying."sabi nung bata na nasa harapan ko na pala

koreano pala to eh

yun yung tinititigan ko kanina..

ang cute niya..

"ahmm..nothing..'i said

"my uma said.tears are soo precious and makes you ugly when you cry so just always smile."natutulala na lang ako sa pinagsasabi sabi ng batong to

"when i grow up i dont want to see girls cry i want them to smile because they doesn't deserve to cry"he said

"ikaw bata ka ang dami mong alam..ang bata bata mo pa dapat ang isipin mo yung life mo habang bata pa..enjoy mo lang yan...wag yung grow up grow up naq ganyan"say ko..gulat naman ako kasi tulaley ung bata

"oh?bakit?"tanong ko

"what did you said noona..i didn't understand can you translate that into engish..."he said

ay apo jus ko...

paduduguin ba nito ang utak ko...wasak na nga isip ko eh..

ayoko ng mag-english

"noona,for you,"then he gave me color blue balloon

"tj,lets go"tawag sa kanya.siguro mammi niya..

"dont forget to smile noona..hwatting"sigaw niya sabay tumbs up pa..

ang cool naman niya

matapos kong panuorin yung mga batang naglalaro kasama ang mga magulang nila...

tumayo na ako mula sa pagkakaupo sa isang bench duon..

"hayy...mag-gagabi na pala..sana sa araw na to matapos na lahat.."bulong ko sa sarili ko..

pumunta ako sa school...

"this must be mine..."say ko sa sarili ko

pinuntahan ko yung sang room na hindi pansinin...my nakalagay na private room...

pinasok ko yun..

hanggang sa napahagulgul nalng ako ng iyak nung makita ko yung mga larawan.

.larawan na hindi dapat..

''your the best daddy ever"little miles

'i know that my princess''dad

''do you love us dad''

''ofcourse my princess i love you and your mom.''

dahil sa mga naalala ko bigla nalang akong lumabas ng room na yun...

at tumakbo 

habang patuloy paring pumapasok sa isip ko yung mga ayaw kong marinig

''i love you dad''

'i love you more my princess'

''promise'

'pomise'

"stop it please!!!"bigla kong sigaw

hindi ko namalayan nandito na pala ako sa rooftop ng building

dahan dahan akong humakbang hanggang s marating ko yung dulo ng rooftop

"why life is so unfair"bulong ko sa sarili ko habang patuloy paring tumutulo ang aking mga luha.

-===================---------=============

sensya nna ito lang