Buzun Laneti

{☆}

"Mola veriyorum koç." Genç kız kendini kötü hissedince koçundan izin alıp kenara çekilidi.Biraz dinlenince tekrar piste çıktı ve bir kaç figür denekdikten sonra vücudunda bir ağrı ve gözlerinde kararma oldu gerisi ise bulanık. Genç kızın son hatırladığı şey koçunun ve arkadaşlarının bağriş ve çığlık sesleriydi.Gözlerini açtığında beyaz ışık gözlerini aldı bunu nedeniyle gözlerini kapati ve bir süre öylece bekledikten sonra nazikçe gözlerini açtı ,koluna baktığında serumu gördü ve yanındaki koltukta abisi oturuyordu elini tutuyordu.
Kapıya doğru baktığında ise anne ,babası ve doktoru gördü ailesi perişan bir halde doktoru dinliyor Genç kız ise olanları anlamaya çalışıyordu ama kötü bir şeyler olduğunu farkındaydı.Abisi uyandığını ve doktoru dinlemeye çalıştığını anlayınca hemen kapıyı kapatmaya gitti.

"Uyanmışsın Mavi."
Genç kız sadece başını sallamakla yetindi konuşacak hali bile yoktu .Abisi siyah saçlı kızın saçını okşadı ve şu sözleri söyledi.

"Herzaman yanında olacağım kartenem.Bizi sadece ölüm ayıracak." Genç kızın saçına küçük bir buse kondurdu.Genç kız gülümsedi. İçinden sunları geçirdi "böyle bir insanın kardeşine karşı böyle saf sevgi besleyeceği akıllarıa gelmez."sonudan genç kızın ağzından zar zor iki kelime çıktı .
"Abi turnuva."
Abisi yüzüne en güzel gülümsemesini takmaya çalıştı ve becerdi.
"Dert etme mavi hersey yoluna girecek." Genç kızın şuan en merak etti şey o neden buradaydı neden hala doktorlar bir bilgi vermedi pekiya spor ? Sporu bırakacak mıydı? Abisi genç kıza sarıldığı sırada içeriye doktor ve ailesi i girdi.Kimse konuşmuyodu şuanda oda çok derin bir sessizliğe mahkumdu.Sessizliği bozan ise doktor olmuştu.
"Serumu bitince eve gidebilirsiniz."
Doktor genç kızın babasına döndü ve kulağına birşey fısıldadı.Doktor tam kapıdan çıkarken genç kız konuştu.

"Spor...Tekrar spor yapabilicek miyim?"
Genç kızın annesin gözünden yaşlar akmaya başlamıştı ve doktor bu soru karşısında buz kesilmişti ama hastasına cevap vermesi gerekirdi.

"Bu konuyu ailenin sana anlatması daha iyi olur ama sadece sana şunu diyim ortada bir netlik yok bu senin çabalamana bağlı."

"Yani bu hayır demek..."Doktor genç kızın yanına eğildi,genç kızın yeşil gözlerini kendi gözlerine odakladi.ve konuşmaya başladı.

"Öyle bir şey demedim bu tamamen sana bağlı bir durum beynine hayır olarak kazırsan yapamazsın." Geçmiş olsun dedi, Genç kıza baktı ve odadan çıktı.

Serum bitince eve yola çıktılar ama genç kız halla neyinin olduğunu ve sporu bırakacak mı onuda bilmiyordu eve giderken hep bunu düşündü.Eve varınca bu konuyu yarın daha detaylı konuşmaya karar verdiler.Yemek yedikten sonra yatmaya gittiler ama bir türlü gözüne uyku girmiyordu saat 01.35 normalde uykuya aşık olan Mavi uyuyamıyordu.Temiz hava almaya karar verdi üstüne bir hırka geçirdi ve evine yakın olan bir ağaçlık alana yürümeye başladığında Ay ışığında resim çizen gençbir çocuk vardı genç kızı görünce hafifce tebessüm etti yeşil,çekik gözlü çocuk kızda tebessüm etti çocuğun arkasındaki ağca yaslandı ve çocuğun çizimini gördü genç kız çocuğun kalem tutuşuna bile hayran kalmıştı ,bukadar gerçekçi çizmesini şaşırmıştı.Çocuk kızın resime baktığını farkettip konuşmaya başladı.

"Eeee nasıl olmuş begendinmi?"Genç kız hem şaşırmış hemde utanmistı kulaklarıma kadar kızarmıştı.çocuk tekrar söze girdi.

"Olmadı sanırım cevap vermediğine göre" çocuğun gözlerini ay ışığı aydınlatıyordu yeşil gözleri ile kıza döndü sanki kızdan bir cevap bekliyor gibiydi ama kız çocuğun orman yeşili gözlerinde kaybolmustu her mevsimi yaşıyor gibiydi.En son çocuğa cevap vermek aklına geldi.

"Hayır hayır çok güzel olmuş cidden."çocuk gülümsedi ay ışığının tamamen yüzüne vurmasi sanki onu daha da tatlı bir halle getiriyordu. Bu arada çocuk genç kızın yanına gitti ve yanıma oturdu.

"Ben Evren bu arada."çocuğun yüzünde tatlı bir tebessüm oluştu o tebessüm edince gamzeleri belli oluyordu .kızda elini uzattı kendini tanıtı.
"Mavi,memnun oldum Evren."
"Bu arada neden buradasın saat geç degilmi Mavi?"

"Uyku tutmadı diyelim ,aynı şey senin için geçerli neden buradasın?"

"1 hafta sonra resim sergisi için resim yetiştirmem lazım.Genelikle burada resim çizerim." Evrenle Mavi bir süre konuştuktan sonra dağılmaya karar verdiler.Genç çocuk boyalarını ve firçalarını toplarken konuştu.

"Mavi ,Saat geç oldu seni eve birakmamı istermisin?"

"Hayır zahmet etme kendim giderim ev zaten yakın."Çocuk tablosunu ağaca yasladı ve çantasından renkli bir not kağıdı çıkardı üstüne yazı yazdıktan sonra. Ayağa kalktı yürümeye başladı.Genç kız şaşırmıştı bukadar güzel bir resmi neden bırakırki ki bir insan.Hava o sırada ağırmaya başlamıştı.

"Evren."Çocuk kıza döndü.

"Evet.Nediyecektin."çocuğun gözleri ilk bahardaki ağaçların yaprakları gibi parıl parıl parlıyordu.

"Neden o resmi bıraktın."O sırada hafif bir rüzgar esti çocuğun dalgalı saçları rüzgarla dans ediyor gibiydi.Kiza bakıp hafifçe gülümsedi.

" İnsanlara hediyem olsun zaten o resim içime pek sinmemişti. "Çocuğun bu cevabı üzerine pek bir konuşma gerçekleşmedi ve ikiside yoları ayrılınca bir birlerine iyi geceler diledi.Mavi eve geldiğinde saat 03.45ti yatmaya kara verdi ama aklına sürekli Evrenin yüzü,gamzeleri,Kalem tutuşu,dalgalı siyah saçları geliyordu.

"Çıkar mısın aklımdan!?"o sıra Mavinin abisi Denzi odasından kardeşine seslendi.

"Bağırma Mavi uyuyorum şurada sende yat uyu!"

"Özür dilerim abi." Sonunda Mavide uymuştu.

Evreni'nin bakış açısı

Eve giderken Sergi için nasıl birşey çizeceğimi düşünüyordum onu bile bulamıyorumdum bu hocada niye beni seçti ki tam bir hafta kala . Bu konuyu düşünürken çoktan eve vardığım anladım .Eve girdiğimde çantamı bir kenara koydum ve kendimi koltuğa bıraktım biranda kendimi resim çizdiğim ağacın altında buldum. Kafamı yan tarafa çevirdiğimde ise resim çizerken tanıştığım kız olan Maviyi gördüm çiçek ve kartanesi desenli bir elbise giyiyordu. Ve bir anda önünde bir erkek belirdi ve onunla dans etmeye başladılar erkeğin yüzünü tam göremiyorum ama o kızın o olduğuna emindim . Bir anda bana döndü ve şunları söyledi "beni çizsene..." bir anda uyandım kalbimin atış hızı artmış ve sesini duyabiliyorum nerdese kalbim yerinden çıkacak gibiydi .

"Nereden çıktı bu şimdi!?" Yatak odama doğru yöneldim ve yatağa uzandım gözlerimi kapatim ama uyuyamıyorum "Allah kahretsin şimdi gidip o çizimi yapmak zorundayım ."

Tuvalimi çıkardım ve çizmeye çalıştım Mavi'nin yüzünü hayal ettim ama sonra aklıma birşey geldi hem çocuğun yüzünde hatırlamıyorum hemde ondan izin almadım , aman neyse yüzlerini bulanık çizerim hem daha iyi eğer Mavi görürse yanlış anlamasın. Resmim bittiğinde güneş çoktan doğmuştu cidden buna deymişti ama Mavi'nin yüzünü tam çizememek içimde çok büyük bir hüsran uyandırdı . Neyse artık uyusam iyi olur değilmi Neptün yatağımın üstünde yatan kedime baktım ve miyavladı . Kıkırdadım " bu sanırım evet demek "