trust issues☆hyunlix

03

"sonunda sakinlik"

Seungmin sonunda yalnız kalmıştı. Arkadaşlarında çok seviyordu ama yalnız kalmayı daha çok seviyordu.

Chan da sahili çok seviyordu. Boş bulduğu her zaman sahile giderdi.

"Seungmin?"

Seungmin sesi duyar duymaz arkasını döndü. Arkasında Chan vardı.

"A- selam Chan. Nasılsın?"

"Ben gayet iyiyim. Ama sen?"

"Ben?"

"Kıyafetlerin çok ince. Ve bu saate dışarıda olman güvenli değil."

"Hava okadar soğuk değil ki."

"Yinede hasta olabilirsin."

Chan üstündeki montu çıkartıp seungminin üstüne bıraktı. Seungminin yüzü istemeden kızardı.

"Bu sefer sen üşütüceksin."

"Benim üstüm kalın."

"Emin misin?"

"Evet"

"Yinede dikkat et."

"Tamam seungmin."
"Neden bu saate dışardasın?"

"Deniz bana huzur veriyor. Başka birşey yok."

"Eve gidiceğin zaman bana söyle. Seni bakıyım."

"Gerek yok. Yorulursun."

"Senin can sağlığında daha önemli değil seungmin."

"Teşekkürler hyung."

"Hyung?"

"Rahatsız mı oldun? İstersen söylemem."

"Bana arkadaşlarımdan başka kimse hyung demez. O yüzden şaşırdım."

"Biz arkadaş değilmiyiz?"

"Ha-hayır belirli arkadaşlarımdan."

"Neyse. Sana hyung diyim mi demiyi mi?"

"Hmmm. Deme."

Birazdaha sohbet ettik. Zamanın nasıl geçtiğini anlamadık bile. Ona sorduğum soruların hepsini cevapladı. Ama aşk nasıl birşey sorsana sadece gözlerime bakarak karşılık verdi. Gülümsemesi çok tatlıydı. Sabaha kadar izleyebilirdim.

"Artık gidiyim ben."

"Tamam. Arabaylamı gidelim yoksa yürüyerekmi."

"Evim buraya çok uzak."

"Tamam. Arabayla gidelim o zaman."

"Zahmet olucak. Taksiyle giderdim."

"Bu saate? Hayatta izin vermem."