𝐻𝐴𝑌𝐾𝐼𝑅𝐴𝑁 𝑌Ü𝑅𝐸𝐾

8. Karanlık Tutku

[HAYKIRAN YÜREK]

ALLI GELİN, KINALI GELİN

8.Bölüm

600 vote /1 K yorum

Derin derin uykulara dalıp hiç uyanmamak isterdim. Uyku ölümün yarısı derler herşeyden kaçmak için uykuya teslim ediyordum zihnimi, uzun zaman sonra çektiğim en güzel uyukuyu çektiğimi sanıyordum ki sertçe açılan kapıyla zihnim korkuyla açılırken kalbim amansızca çarpıp yatakta oturur pozisyona gelmiştim.

En son arabada uykuya dalmıştım.

Gözlerim kapıya doğru ulaşınca sinirden soluyan dedemle göz göze geldim. Uykudan korkuyla kalkmanın verdiği sersemlikle yataktan kalkarken dedemin bana doğru yürümesi bir olmuştu.

Daha suçumun ne olduğunu anlamadan"Seni öldürürüm." diye bağırıp makyaj masamdaki bütün malzemeleri tek seferde yere sermesiyle ayağıma düşen parfüm şişesi ile birlikte ağzımdan çıkan çığlığa engel olamadım.
Çığlığım odada yankı uyandırırken baş parmağımdan akan kan beyaz çorabımı kırmızıya boyamıştı. Acıyla kıvranıp alt dudağımı kavradığım gibi ağzıma yuvarlayıp ısırmıştım. Dedemin beni umursamadan üzerime yürümesiyle gözüme nefret büründü. Canımı yaktığı için iğrenerek ona bakarken dibime kadar geldi aramızdaki bir adım hiç yokmuş gibi gözükürken, eli yukarı kalktı eli kalktığı gibi kulağıma gelen kalın sesin sahibini artık çok net tanıyordum.

"SANA ONA KALKAN ELİ KIRARIM DEDİM."Kükremişti adeta.

Hüküm günü bana el kaldıran dedeme söylediği sözleri tekrar etmişti. Dedemin eli havada kalırken gözlerimiz buluştu kapıda duran Merdan Asafla. Dedemin eli havadan inip yumruk olurken o bana doğru yürümüş tam önümde durmuştu. Heybetli sırtından dolayı görüş alanım kapanırken arkadan elini belime sarıp beni sırtına yasladı. Kafam omurgasına yaslanırken bir dağ gibi önümde durup beni korumaya çalışıyordu, babamın aksine bir kaç gündür tanıdığım adam.

Kalbim burkulurken miğdem kasılmıştı.
Elim sırttına yaslıyken gömleğini avucumun arasına alıp yumruk yaptım elimi, kafam sırtına yaslı olduğu için yaptığım hareketleri anlıyordu. Başımı sırtına sağa sola olacak şekilde sürttüm.
Hayır demek istedim lütfen dursun benim yüzümden dedemle kavga etsin istemiyordum. Bana beni kuruyacağına dair şeref sözü vermişti ama istemiyordum. Ben gömleğini avucumun içinde sıkarken beyazlaşan tenimi umursamadan ondan uzaklaşmaya çalıştım ama beni sırttına dahada yasladı.

"Sen kimsinde elimi kırıyorsun it." Dedi dedem, eski gür sesine nazaren korkak çıkmıştı sesi. Başımı sırtından kaldırdığımda boyun damarları kabarmış tepesi atmış sinirden arkadan belime sardığı belimi sıkan adamla içime serpilen korku tohumları yeşermeye başlamıştı.

"Kim olduğumu göstereceğim ben sana, çok merak ediyorsan âleme sor. Bu sana tanıdığım son hoşgörüm olacak Sidar ağa." Burnundan soludu."Senin seviyene düşmeyeceğim!" Tükürür gibi dedi.

Küçümser gibi konuşurken dedem hiddetle"Defol evimden." Derken hiçte umursamamıştı. Sinirden kuduran dedem odamdan çıkarken belimdeki eli hafifleşmiş belimi bırakmadan bana dönmüştü. Utançtan yüzümü bile kaldıramazken eli çeneme gidip yukarı kaldırırken gözlerimiz buluştu. Gözlerimi ondan kaçırıp odanın heryerinde gezdirirken kapıda duran ağabeylerimle kesişti bakışlarım. Ağabeylerim ile düşen jetonumla ellerini üstümden itip ondan uzaklaşırken oda baktığım yere baktı. Ağabeylerimi gördüğü gibi boğazını temizleyip kızar gibi onlara bakmıştı. Ondan sonracığıma ikiz ağabeylerime ithafen "İmam nikahlı karımı bu evden gelip alacağım güne kadar o dedenize sahip çıkın elimden her an bir kaza çıkabilir. Şimdiye kadar kendimi tutuyorsam ona olan saygımdan değil kendime ve eşime olan saygımdandır." Dediğinde eşim kelimesini baskılamıştı.