Just One Last Beat

Part 2

1 month had passed mula nang malaman ko ang tunay kong nararamdaman para sa kanya. Pero heto ako ngayon, umiiyak sa napakawalang kwentang bagay. "Pwede mo bang sabihin kung bakit kailangan mo siyang iyakan???" Hindi ko rin alam kung bakit Julie eh. BASTA ALAM KO NASASAKTAN AKO. I thought.

"Sa tingin ko kasi may gisto siya kay Cynthia." nagulat siya at muntikan na niyang maibuga sa akin ang CHUNKEE na kinakain niya. HINDI MAN LANG SIYA NAG-ALOK :"((

"How?" she asked.

3 weeks ko nang napupuna na parang mas nagiging close sila ni Cynthia. SI Cynthia ang isa sa mga kaibigan namin ni Jonathan. Kasama namin siya sa barkada. Maganda siya, maputi, mabait, at parang bagay na bagay sila ni Jonathan. Nanlulumo ako habang naiisip ko ang huli kong sinabi. Bakit sa kanya pa? Bakit sa pinakabestfriend ko pa? Bakit sa taong alam ko na hindi ko kayang kalabanin at makikumpetensiya. Sa taong pagtiningnan mo pa lang, TALBOG NA AKO. Dinetalye ko sa kanya kung paano ko nabuo ang hypothesis ko. Oo. HYPOTHESIS. Hypothesis pa lang pero sobra na ako kung makadrama.

"Alam mo bhe, parang ang sakit... Masakit..." hindi ko alam pero nasasaktan talaga ako tuwing naiisip ko iyon. Alam ko hindi iyon confirmed at gumagawa ako ng dahilan upang saktan ang sarili ko. Pero hindi ko talaga maiwasan na hindi isipin iyon eh.

- - * * - -

Ilang araw rin ang nakalipas nang umiyak ako. Pero hindi ko alam kung bakit kahit nasasaktan na ako, parang wala lang nangyari. Yung tipong nagdrama lang ako at pagkatapos nun ay wala na. MAKITA KO LANG SIYA, LAHAT NG GALIT, INIS, SAKIT NA NARARAMDAMAN KO SA KANYA, NAWAWALA, NALULUSAW NA LANG BIGLA. Ganun daw talaga kapag MAHAL mo ang isang tao. Hayy... Sana naman kahit kaunti, may gusto rin siya sa akin. KASO IMPOSIBLE ATA TALAGA.

Hayy... Naalala ko na naman si Jonathan-my-love-so-sweet. Naiisip ko na naman siya. Namimiss ko na naman siya. SANA KAPAG NAMIMISS MO ANG ISANG TAO, MAMIMISS KA RIN NIYA... Hayyy... "Lalala... Aii nakalimutan ko ang notebook ko sa room. Tkea, babalikan ko." sabi ko sa sarili ko. Nang malapit na ako, nakita ko agad si Jonathan. Bakit pa kaya siya naandito? Nagtago ako para hindi niya ako makita at saka sumilip sa aming silid-aralan. Tumayo na siya. Siguro uuwi na ~~ Teka! O.O Pumunta siya sa tabi ni Julie at hinawakan ang kamay niya. Pagkatapos ay hinawakan niya ng mahigpit ang kamay ni Julie at ngumiti. Hindi ko na kaya ang nakikita ko. Sumandal ako sa pinto para mapakinggan ko sila ng maigi at saka ko hinawakan ang dibdib ko. Bakit kahit ganoon lang ang ginawa niya kay Julie, sobang SAKIT na?!

"Bakit Julie?" Narinig ko ang sabi ni Jonathan kahit mahina lang. Hindi na ako sumilip pa at napagpasyahang pakinggan na lamang sila.

"Alam mong mahal ka ni Trina diba?!" Nagulat ako nang biglang binanggit ni Julie ang pangalan ko.

"Paano kung parehas kami ng nararamdaman ni Trina?" Pagkarinig ko noon. Namalayan ko na lang na may tumulong luha sa akin habang napafist ang kamay ko sa dibdib ko.

"May pag-asa ba ako?" Sandaling nanaig ang katahimikan at saka tumawa si Julie. "Napakaseryoso naman ng mukha mo Asis. Nagbibiro lang na~~"

"Hindi ito biro, Julie" seryosong sagot ni Jonathan.

Please Jonathan. Wag mong sabihing may gusto ka sakanya. Na mahal mo siya. Please. Masasaktan a~~

"Dahil mahal din kita, Julie." I gasped, cover my mouth, ducked and cover my ears as endless tears are rolling from my eyes. I feel how my heart breaks into pieces.

I felt my heart skipped a beat again

Not because of so much happiness

But because of unexplained PAIN I feel inside

Before I can't control my sobs, I ran away. I ran as fast as I could.

Dahil mahal din kita, Julie.

Dahil mahal din kita, Julie.

Dahil mahal din kita, Julie.

Dahil mahal din kita, Julie.

Dahil mahal din kita, Julie.

Dahil mahal din kita, Julie.

Paulit-ulit iyan sa isipan ko. 

Pinaasa niya lang ako

No. Hindi niya ako pinaasa. Kailan man hindi niya sinabi na may oag-asa ako. He's just sweet to me like the sweetness he always show to all of his friends.

This is my fault.

I let myself fall into him even if I knew that he won't be able to catch me.

I let myself be hurt again

Until I reached the park where people rarely used to go.

Napayuko ako at doon inilabas ang iyak, sama ng loob (sa sarili ko), at sakit na nararamdaman ko. I cry as hard as I could.

"Congratulations. I am happy for the both of you." I said when I'm tired of crying. Then, I composed myself and saw a vendor, selling his balloons. Lumapit ako sa kanya at napag-isipan kong bumili ng lobo. Ito kasi ang nakasanayan kong pampatigil ng iyak ko. Kung hindi ice cream, ay isang lobo. Alam ko pambata pero ito ang nakasanayan ko at ito ang makapagpapagaan ng loob ko. Habang naghahanap, naagaw ang atensyon ko ng limang lobong pula na hugis puso. Iyon ang binili ko at bumalik sa aking kinauupuan kanina.

Habang tinitignan ko ang lobo

I felt this heart ache again...

Here I go again ...

Having this broken heart and accepting the fact that the person I love has found his own destiny..

"Ang pagmamahal, kailangan ng pag-unawa. KUNG WALA TALAGANG PAG-ASA

ACCEPT THEN LET GO"

This last beat is yours, JUST ONE LAST BEAT of my heart, Jonathan. But after this, I know I should give this up and stop this feeling right here and right now

Papakawalan ko na ang lobong ito tulad ng paglimot ko sa pagmamahal ko na para sayo.

 I . LOVE . YOU . JONATHAN . GOODBYE . <//3     :"(

A/N: Waaaa~~~ Please bear with me. This is my first story here in wattpad kaya pagpasensyahan niyo na po.

The whole story is dedicated to @redpretender

Maraming salamat Chunkee sa pag-inspire sa akin na gawin itong one shot na 'to. Kung hindi dahil sayo hindi pa rin ako makakapagpost ng story dito sa wattpad xD

Idededicate ko na rin ang Part 1 sa aking Sissy ... Hanna

Sissy, wag na tampo. Ayan, dedicated to sayo xD

DInedicate ko rin itong Part 3 sa aking first fan/follower dito sa Wattpad @JeffryMadis

GOD BLESS US!

P.S. Picture of JONATHAN ASIS--->>>

Kung wala po right click dun tapos open in new tab to see him :D

OR Click the EXTERNAL LINK to see Trina and Jonathan

P.P.S. THANKS PO FOR READING ^___^

-- SiaMey