Kaçış Yok

İsyan ?

Murat'ın bu halini gören mahkumlar artık iyice zıvanadan çıkmıştı. Hepsi çok sinirli ve çok gergindi, gardiyanlar artık ne yapacaklarını şaşırmışlardı. Dövelim deseler mahkumlar çok fazlalardı ve hepsi psikopatlardan oluşuyordu o yüzdende ister istemez korkuyorlardı. Murat ve diğer polisler gardiyanları durdurabilecek tek kişilerdi ama onlarda ne desek dururlar diye düşünüyorlardı çünkü mahkumlara mantıklı bir bahane sunmadıkça durmayacaklarını biliyorlardı. En sonunda Polis Burak'ın aklına ''İsyan için henüz erken olduğunu ve sonrasında daha büyük bir isyan çıkartacaklarını'' söylemek gelmişti. Bu fikir düşündüklerinden daha etkili olmuştu artık tüm mahkumlar polislere çok iyi davranıyor ve onlara sanki krallarıymış gibi bakıyorlardı..

Polisler bu ilgiden ve güçten çok memnundu tabii ama görevlerini ve buraya neden girdiklerini unutmamaları lazımdı 1 ay geçmişti ve daha 1 arpa boyu yol gidememişlerdi. Mahkumların neredeyse hepsiyle de konuşmuşlardı ve herhangi bir şeyden şüphelenmemişlerdi ama mahkumların arasında polisleri çok geren biri vardı o da mahkum Ali'ydi. Buradaki en canice suçları işlemiş kişiydi Ali bu yüzden de çok fazla kişiyle konuşmuyordu sadece kendi odasından birkaç kişiyle ihtiyacı olduğunda konuşuyordu. Bu gibi sebeplerle de Ali ile bir türlü yakınlaşamamışlardı ve nasıl yakınlaşacaklarını da bilmiyorlardı..

Diğer polislerin işkence odasına gitme zamanları gelmişti ama hiçbir gardiyan onları almamıştı. Sadece yemek zamanı onları ve oda arkadaşlarını almaya gelmişti birkaç gardiyan. Polisler onları almaya gelen gardiyanlara ''Neden bizi işkence odasına götürmediniz?'' diye sordular. Gardiyanlar ise ''Ali Bey böyle emretti.'' diye cevap verdi. Polisler artık Ali'den daha da şüphelenmeye başlamıştı, bu hapishanede hani herkes eşitti ve kayırma diye bir şe yoktu ne oldu da Ali'nin dediklerini dinliyorlar diye düşündüler. Artık %50 eminlerdi aradıkları kişinin Ali olabileceğinden..