~ព្រូស~
កាយតូចដួលទៅលើពូកមួយទំហឹងដោយស្នាដៃជុងហ្គុក នាយដើរទៅចាក់គន្លិះបិទទ្វានាំអោយថេយុងឃើញហើយស្លឺភ្នែកភិតភ័យងើបរត់ចុះពីពូកតម្រង់ទៅបើកទ្វាយ៉ាងលឿន តែក៏ត្រូវលោកប៉ូលីសចាប់ផ្ដួលទៅលើពូកម្ដងទៀត ។
"អាយយ..លែង..ខ្ញុំ " សំឡេងស្រែកចាចៗចេញពីមាត់រាងតូច នៅពេលត្រូវកាយមាំឡើងទ្រោបពីលើដោយដៃមាំម្ខាងសុទ្ធតែសសៃចាប់.ក.ដៃតូចស្រឡូនទាំងពីរបស់ខ្លួនផ្គួបចូលគ្នាក្រព័ទ្ធផុតពីក្បាលជាប់ណែន បើទោះគេរើយ៉ាងណាក៏មិនបានផលដែរ ។
"លែង..លែងខ្ញុំ..អាដំរីទឹក!!"
"បិទមាត់ !!ទុកកម្លាំងស្រែកថ្ងូរអោយបងស្ដាប់ទើបល្អណាក្មេងតូច "ជុងហ្គុកញញឹមចុងមាត់ ដោយដៃទំនេរម្ខាងប៉ះបបូរមាត់សុីជំពូរថ្នមៗដោយភាពស្រែកឃ្លានចង់ណែបនិត្យលើវា ហើយក៏ចង់ស្ដាប់សំឡេងក្មេងពូកែខ្លាំងនេះនាពេលបន្តិចទៀតនេះដែរ ថាពិរោះយ៉ាងណា ។
"អត់ទេ..ហុឹក..អូនសុំអង្វរណាបងប៉ូលីស..អូនសុំទោស..កុំធ្វើបាបអូនអី..ហុឹក.." ដឹងថាចប់ កាយតូចព្យាយាមសម្ដែងហូរទឹកភ្នែកសុំក្ដីដោះលែងពីក្រញុាំខ្លា គិតថាប៉ូលីសមុខឆែបនេះអាណិតគេទៅចុះ សាធុ.. ។
"កុំយំអី..ចាំបងជូតអោយ"
"អាយយ..ហុឹក..ខ្ពើមណាស់."
រាងតូចស្រែកយំឡើងមែនទេនដោយភាពរអើម នៅពេលត្រូវអណ្ដាតអ្នកខាងលើមកលិតប្រដេញជូតទឹកភ្នែកអោយផ្ទៃមុខរបស់ខ្លួនប្រៀបដូចមនុស្សរោគចិត្តចឹង ជូតក្បាលវាស្អីស្តាយបែបនឹង..ហុឹក..
"អុឹមមម " ជុងហ្គុកមិនខ្វល់ ងើបមកបឺតមាត់រាងតូចដោយដៃម្ខាងដែលទំនេរក៏ព្រហឺនឈ្លានពានប៉ះស្ទាបអង្អែលដងខ្លួនអ្នកក្រោមចុះឡើងៗ ខណះអណ្ដាតក្ដៅសើមលូនចូលជ្រែកក្រអូមមាត់ផ្ដោះផ្ដងទឹកមាត់ខាប់អន្ធិលយ៉ាងស្ទាត់ជំនាញ ថេយុងមិនអាចធ្វើអីបានក្រៅពីខឹងសម្បារលាយដោយភាពភ័យញ័រទទ្រើត តែពេលនោះគេស្រាប់តែនឹកគំនិតល្បិចមួយ ដើម្បីរួចខ្លួនឡើងមក ។
រាងតូចព្យាយាមសង្កត់ចិត្តនៅកំហឹង តបតស្នាមថើបឡេឡឺៗមិនដឹងអីទៅជុងហ្គុកវិញ។ ដោយមិនដឹងល្បិច រាងក្រាស់ហាក់សមចិត្តដែលគេយល់ស្របលឿនៗបែបនេះ ដៃមាំម្ខាងក៏ព្រមព្រលែងដៃតូចៗទាំងពីរអោយមានសេរីភាពឡើងវិញ ។
