I love you like an alcoholic..//style (stan x kyle)

something is wrong.

Kyle Broflovski

Saat gece 2-3 civarları telefonumun çalmasıyla uyandım ve yatağımdan kalkıp kimin aradığına baktım.

'Stan bir cevapsız arama'

¨Ahh... acaba ne oldu da beni aradı bu saate¨ diye homurdandım ve telefonumu alıp yatağıma geçtim ardından ne olduğunu bilmek için hiç düşünmeden geri aradım. Yaklaşık 1 dakika sonra Stan telefonu açtı ama bir sorun var gibiydi, sesi...sesi ağlıyormuş gibiydi, neden kötü olduğunu anlamak için hemen konuşmaya başladım.

-¨stan gecenin bu saatinde neden aradın?¨

-¨...¨

-¨stan? cevap vermeyeceksen kapatacağım.¨

-¨kyle...üzgünüm.¨

-¨ne? stan? stan cevap ver.¨

Ne olduğunu anlamamıştım ve kafam çok karışıktı çünkü Stan neden üzgündü? Neden bir anda yüzüme kapattı? Bütün bu sorularımı yarına saklamam gerektiğini düşündüm sonuçta yarın okula gelecekti, yani umarım. Bütün düşüncelerimi bir kenara atıp uyumaya odaklandım çünkü ne olduysa yarın öğrenmek zorundaydım.

Sabah

sabah alarmımın çalmasıyla uyandım ve okula hazırlanmak için yatağımdan kalktım, üzerimi giyerken aklımdan hep Stan geçiyordu ama bugün neden öyle davrandığını bileceğim için pek sorun etmedim üzerimi değiştirdikten sonra aşağıya inip kahvaltı masasına oturdum ve okula gitmeden önce kendimi doyurmaya çalıştım ama nafile aklım hala Stan'e gidiyordu, kafamı sağa sola salladım ve masadan kalktım Ike'a bakıp kafasını okşadım ardından evden çıktım ve durağa doğru ilerlerdim. Durağa vardığımda bir gariplik farkettim, Stan durakta değildi ve o hep benden önce burada olurdu, hemen Kenny ve Cartman'a döndüm.

Kyle: Stan nerede?

Kenny: Bugün bizimle gelmeyecekmiş.

Cartman: Noldu Kyle? Yoksa küçük erkek arkadaşın için endişelendin mi? 

Kyle: Kes sesini Cartman yoksa ben keseceğim.

Cartman: Küçük yahudi sinirlendi pfft-

Cartman'ı takmadım ve sadece gözlerimi devirdim çünkü şuan onunla uğraşamazdım, biz bunları konuşurken gelen otobüsü fark etmemiştik, hiç oyalanmadan otobüse bindim ve her zaman oturduğum yere oturdum ama kendimi kötü hissediyordum çünkü yanımda Stan yoktu. Stan'e ne olduysa ciddi bir şey olmamasını umdum ve camdan dışarı doğru bakmaya başladım. Ben dışarıya dalmışken çoktan okula gelmiştik, yerimden kalktım ve otobüsten indim ardından kitaplarımı almak için dolabıma doğru ilerledim kitaplarımı alırken gözlerimde etrafta Stan'i arıyordu ancak hiçbir yerde yoktu. Dolabımdan kitaplarımı aldıktan sonra Wendy'i gördüm ve ona doğru koştum, belki de o Stan nerede biliyordur diye düşündüm, yanına gidip konuşmaya başladım.

Kyle: Hey Wendy, Stan'i gördün mü?

Wendy: Aslında bende tam aynı şeyi sana soracaktım Kyle, Stan nerede bilmiyorum ve dün akşamdan beri ne mesajlarıma nede aramalarıma cevap veriyor onun hakkında endişeleniyorum.

Kyle: Oh...Wendy sana söz veriyorum onu bulacağım ve ne olduğunu öğreneceğim tamam mı? Moralini bozma sen.

Wendy: Teşekkürler Kyle bir şey bulursan bana söyle.

Kyle: Tamamdir.

Wendy ile konuşmamı bitirdikten sonra zil çaldığı için sınıfa gittim, belki de Stan oradadır? Diye düşündüm ama pek de düşündüğüm gibi olmadı Stan yoktu yüzüm asık bir şekilde sırama oturdum ve ardından ders başladı...Dersi biraz bile dinleyememiştim Stan hakkında endişeleniyordum ortalıkta yoktu ve ona bir şey olmuş olabilirdi ben bunları düşünürken gözlerimin yaşardığını hissettim, bir anda sıramdan kalktım ve tuvalete doğru koştum ve içeri girdim. Aynada göz yaşlarımı silerken bir ses duyar gibi oldum ve bu sesi kendime çok yakın buldum, kabinlerden birinden sessiz bir ağlama geliyor gibiydi, Stan olup olmadığı hakkında şüphe ettim ancak biraz sonra ağlama sesi durdu ve birisi konuştu. "Ben bir aptalım, koca bir aptal." sesini duydum bu... bu Stan'in sesiydi, hemen kabini açtım ve elinde büyük bir şişe alkol ile yerde yayılmış Stan'i gördüm, hemen onu yerden kaldırdım ve tuvaletin kapağını kapatıp onu üzerine oturmasını sağladım.

Kyle: Stan neden böyle bir şey yaptın herkesi çok endişelendirdin.

Stan: Kyle...

dedi ve ayağa kalktı ona doğru baktım ve konuşmasını bekledim ancak o konuşmak yerine beni belimden tuttu ve kendine çekti o anın şaşkınlığıyla konuşmaya çalıştım ama ağzımı açamadan dudaklarını dudaklarımla birleştirdi...

WUAAAAA evet ilk hikayem ve kötü olmuş olabilir uzgunummm bu arada luttfen oy atinnn bunu sancı içindeyken yazdım ve işkence gibiydi her neyse sizi seviyorum kendinize iyi bakin eğer devamini istiyorsaniz oy atip beklemede kalinnn-(❁'◡'❁)