The Kings and the Queens of Narnia

1o Κεφάλαιο

Peter's pοv:

Είναι Κυριακή και είπαμε με τα αδέρφια μου να πάμε για πικ νικ κοντά σε εκείνο τον λόφο που έχει τη λίμνη. Ερχόμασταν συχνά εδώ με τη μαμά και τον μπαμπά. Μας φέρνει πολλές αναμνήσεις όλους. Ειδικά τη Λούσι, όχι οικογενειακές, αλλά από τη Νάρνια. Εδώ και 2 χρόνια κάνεις μας δεν έχει αναφέρει τίποτα για εκεί. Τελευταία φορά που πήγαμε νικήσαμε τους Τελμαρίν και αφήσαμε τον Κάσπιαν και τη.... αχχ.. τη Μαρία αντικαταστάτες μας. Είχα ορκιστεί στον εαυτό μου ότι κάποια μέρα, όταν θα επιστρέφαμε πίσω, δε θα την άφηνα ποτέ.

Λ(ούσι): Πίτεεεερ! Έλααα τι κάνεις στη λίμνη?! Δεν έχει ψάρια...
Εντ(μουντ): Χαχαχχαχα..
Π: Δε βαρεθήκατε να παίζετε εδώ και 2 ώρες; Χαχαχα..
Σ(ούζαν): Όχι όχι! Άντε σήκω...

Σηκώθηκα και παίζαμε όλοι μαζί μήλα. Σαν παιδιά... Μόνο που δεν είμαστε πια. Όλοι τουλάχιστον.. Είμαι πλέον 19, η Σούζαν 17, ο Έντμουντ 15 και η Λούσι 13. Υποσχέθηκα να τους προσέχω.

Λ: Πίτερ;; Είσαι καλά;;
Εντ: Όντως σήμερα δε φαίνεσαι και τόσο. Μέχρι και εκείνο το κολιέ που σου είχε δώσει η Μαρία πριν 2 χρόνια στη Νάρνια φοράς. Τι συμβαίνει;;
Σ: Του έλειψε. Αυτό συμβαίνει. 2 ολόκληρα χρόνια έχουμε να μιλήσουμε γι αυτό. Πάμε να κάτσουμε να τα πούμε. Ήρθε η ώρα!

Πήγαμε και πάλι δίπλα στη λίμνη. Δεν ξέρω πως να το διαχειριστώ αυτό. Αν και τα αδέρφια μου με ξέρουν. Ξέρουν τι νιώθω...

Εντ: Λοιπόν;;;
Π: Απλά μου λείπει. Μακάρι να μου δινόταν η ευκαιρία να γυρίσω. Αν γυρίσω δε θα επιστρέψω εδώ ποτέ ξανά.
Σ: Κι εμένα μου λείπει ο Κάσπιαν, αλλά-
Εντ: Αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα.
Λ: Θα γυρίσουμε...
Π: Πότε Λου;;
Λ: Θα δείξει.. Σημασία έχει ότι όταν επιστρέψουμε δε θα ξαναγυρίσουμε ποτέ εδώ. Σωστά;
Π: Εγώ δεν πρόκειται!
Σ: Ούτε εγώ...
Εντ: Τι με κοιτάτε; Γιατί πρόκειται εγώ; Ή η Λούσι; Ποιος όταν είναι βασιλιάς θέλει να φύγει από τη χώρα του;

Τον κοιτάξαμε με τη Σούζαν με ένα χαμόγελο γεμάτο αίσθημα...

Εντ: Άντε πάλι με αυτό το βλέμμα. Τι μωρέ;
Σ: Μεγαλώνεις..
Εντ: Θα γίνω γέρος...
Όλοι: Χαχαχαχαχα!
Λ: Το νιώθετε κι εσείς αυτό;
Εντ: Εγώ ναι...

Έτρεμε η γη... Η λίμνη άρχισε να κάνει κύμα. Πάμε στη....;; Ωωω! Νάρνια?! Ένας δυνατός αέρας άρχισε.

Σ: Σηκωθείτε!!! Γρήγορα!!
Π: Πιαστείτε!!!

Η λίμνη ξαφνικά σηκώθηκε, δημιούργησε μια ανοιχτή πύλη και μας σκέπασε. Ένας δρόμος από άμμο ήταν στα πόδια μας. Περπατούσαμε και κοιτούσαμε γύρω μας. Μα τι στο καλό;; Σε κάποια φάση βρεθήκαμε σε μια σπηλιά που στο τέλος της βρισκόταν μία καταγάλανη θάλασσα... Είμαστε όντως εδώ!!! Εισακούστηκαν οι προσευχές μου!! Όταν φτάσαμε στο τέλος της σπηλιάς και είδαμε το τοπίο κοντοσταθήκαμε, κοιταχτήκαμε και αρχίσαμε να τρέχουμε πέρα δώθε στην άμμο, στη θάλασσα..