2. BÖLÜM

20 2 0
                                    

OKUL GÜNÜ
Sabah zar zor kalktım ve lavaboya gittim.

Ellerimi ve yüzümü yıkadım, odama gidip üstüme birkaç parça kıyafet çıkardım ve giydim.
Annemin odasına gittim. Makyaj yapıcaktım. Önce yüzüme, boynuma ve kollarıma güneş kremi sürdüm. Sonra kirpiklerime rimel sürüp, yanaklarıma ve elmacık kemiklerime allık sürdüm, son olarak ise dudağıma hafif bir ruj sürdüm ve saçımı tarayıp kendi odama gittim.

Üstüme ince hırkamı giyip parfüm sıktıktan sonra çantamı tek koluma alıp dışarı çıktım.

Ayakkabılarımı giyip hızlı adımlarla yola çıktım. Servis beklemeye başladım ve servis gelince binip kartımı okuttum. En arkaya gittiğimde, Hazar'ı düşünmeye başladım. Dışarda güneş vardı, çok parlaktı. Yine her zaman ki gibi göz kamaştırıyor.

Servisten indiğimde arkadaşımı bekledim. Yaklaşık olarak 2-3 dakikaya kadar geldi ve yolda onunla yürümeye başladık. Arkadaşımla konuşurken önümüzden yakışıklı 2 çocuk geçti. Arkadaşım onları çok yakışıklı bulsa da ben onların yüzüne bile bakmamıştım. Arkadaşım;
"Kanka keşke baksaydın çok yakışıklıydılar." Dedi o sırada ben yola bakarak cevap verdim.

"Sağol sen onları kendine bak benim Hazar'ım var."

Arkadaşım başını sallayıp önüne döndü. Okula geldiğimizde 3. Katta ki sınıfımızın önünde derin bir soluk çektik ve yorgun bir şekilde içeri girdik. "Off çok yorulduk."

Arkadaşlarıma parkta yaşadığım şeyleri anlatmak için sabırsızlanıyordum.
Birkaç dakika sonra arkadaşlarımı başıma çağırdım ve konuşmaya başladım.

"Geçen gün parka gittik. Parkta Hazar'ı gördüm. Onu gördüğümde çok şaşırmıştım. O da beni gördüğüne çok şaşırmış, ve mutlu olmuş gibiydi. Sürekli bana bakıyordu. Onu görebiliyordum çünkü onu görebilecek bir açıdaydım. Yaklaşık yarım saat sonra falan eline topunu aldı arkasını döndü arkadaşı ile parktan çıktı. Çıkmadan önce arkasını döndü etrafına ve bana baktı. Sonra gitti ama o gün ondan gerçekten çok etkilenmiştim küçükken birbirimizle kavga ederdik. Hep ben onu kovalardım yada o beni kovalar, birbirimizi yakaladığımız da ise yastık savaşı yapardık. Hiç anlaşamazdık. Ama şimdi büyüdüğümüz için böyle şeyler yapmıyoruz, aksi takdirde birbirimize sevgi gösteriyoruz." Dedim. Arkadaşlarımdan birisi konuştu;

"Ooo hikayeye bak sen benim bile böyle yaşadığım bir hikayem yok anasını satayım ya."
Dediğinde hepimiz güldük.
Zil çaldığında yerlerimize geçtik. Kısa bir süre sonra öğretmen geldi ve ders işledik.

***

Eve geldiğimde biraz telefonuma baktım.
Yarım saat sonra yemek yemeğe mutfağa gittim. Kendime birşeyler hazırlayıp yedikten sonra, salonda ki koltuğa oturdum ve telefonuma bakmaya başladım.

Sonra aklıma geleni yaptım ve instagram'dan Hazar'ın hesabını bulmaya başladım.

Önce yengemin takip ettiklerine baktım ve bulamadım.

Sonra Hazar'ın annesinin takipçilerine baktım bulamadım ama,
ablasının hesabını buldum. Gizli hesap olduğu için istek atmam gerekiyordu. Ama ben istek atmadım süphelenmesin diye. Hem profil fotoğrafı da yoktu belki de değildi..

Saatler sonra arkadaşıma İnstagram'da reels videosu attım.
Hazar ile ilgiliydi. Arkadaşım "Tipsiz sen ona bakma daha yakışıklı birisini bul sana göre değil o." Dese bile ben onun asla ama asla tipine bakmadım. Yemin ederim bakmadım. Sonra arkadaşım bir cümle daha kurdu;

"Sen onu neden sevdin?"

Birkaç dakika sonra cevap verdim;

"Sevmek için sebep aramadım hiç. Sesi yetti kalbime."
                           Ahmed Arif

AŞIK OLDUĞUM ADAMHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin