Vegan

13 2 0
                                    

Elliana

"Ano ba naman 'to!" biglang bulalas ko nang mamatay ang phone ko dahil biglang empty batt na iyon. I was deleting our photos and this damn phone did not get along with me this time. I have no charger with me.

"Malas naman!"

Tinignan ko ang orasan at lagpas ala una na ng madaling araw. Naramdaman ko bigla ang pagkulo ng tiyan ko dahil hindi ako kumain ng hapunan. I was busy organizing files on my phone and deleting the photos of that asshole!

I looked through the mirror and felt pity on myself. Ayaw ko nang isipin pa ang lalaki na iyon dahil nakakasira talaga ng araw, so I decided to walk downstairs para sana kumain at dahil madaling araw na rin naman sigurado akong tulog na ang lahat.

I sneaked out in the kitchen and did not even bother myself to light the place. Ayaw ko nang makaabala sa kanila. Nang maisara ko na ang fridge para kumain ay halos mapatalon ako sa gulat nang makita ko ang isang imahe sa bandang veranda.

He's just sitting there alone.

Ang boring siguro ng buhay nito. He's drinking alone and I guess wala rin siyang kaibigan? But when he tilted his head and stared at the moon, I caught off guard.

Ang gwapo talaga!

I felt the thump in my chest, his nose were pointed and jaws were perfectly shape on his growing stubbles. Those perfect dark blue eyes were reflecting the moon and sea of clouds.

"Kaso suplado." nakangusong sambit ko.

Sabay talikod at kumuha ng tubig sa dispenser. Nakadalawang baso ako ng tubig pero agad ako napabuga nang makita ko siya pagharap ko. My eyes widened and quickly grabbed the tissue.

"I'm so sorry. Hindi ko kasi alam na andiyan ka kaya nagulat ako at... Sorry talaga, Sir."

Bigla niya hinawakan ang palapulsuhan ko at nagtama agad ang aming paningin. I was caught off guard once again and those dark blue eyes was pinning me.

"Russel"

His baritone voice echoed on my ears and my knees was melting under his breath. Finally, I knew his name. I smiled at him and after he let go of my hand I quickly brought back myself.

"Pasensya ka na kung may nagalaw ako rito sa gamit mo, at diyan sa nabasa mong damit. Don't worry kung gusto mo ako na maglalaba niyan, Sir." nahihiya kong sabi. I was still trying to get back my conscious, hindi pa rin kumakalma ang puso ko hanggang ngayon at sa titig niya ay mas lalo lang ako nakakramdam ng kaba. "I mean Sir- Russel."

He did not say anything at tumalikod na lang. I sighed and was about to leave pero napatigil ako.

"Sit down." he said with an authoritative tone.

I saw a plate on his hand and was surprised about it.

"Naku, okay lang ako. Kakatapos ko lang kumain." Tanggi ko sa pagkain na hinain niya sa harap ko.

"That's not even food."

I need to maintain my weight and eating too much might gain me more at hindi iyon maganda for me because I am endorsing a product in the market. I smiled at him and drank more water.

"Just sit." he pulled a chair and I let out a heavy sighed, alam ko naman hindi maganda ang tumanggi sa pagkain pero not now. The aroma was teasing me just like him.

He stared, and waited for me without any word so I sparingly smiled at him.

"Konti lang kasi hindi ako pwede tumaba, I am endorsing a product in the market, sorry..."

Two plates? I was smiling at him pero may halong pagtataka iyon nang mapansin ko ang dalawang plato sa lamesa. It's 1:30am and hindi pa rin siya kumakain?

Is he waiting for me?

"I understand," then he looked at me scanning the whole of me. "You have to eat, I guess these won't make you fat."

I was surprised on the dish that he served, it was purely veggies.

"Vegan ka rin?" nakangiti kong tanong sa kanya. "Wow! I mean this isn't my first in case you're wondering but it's so good. You're a great cook!"

He giggled and said. "I am not vegan but definitely I can cook. From what I can tell through your body type, pretty sure you are a vegan so I cooked this."

As a college student and a blogger this is one of my advocacy to teach other young student to love being a vegan. It's hard to be a vegan at first but I enjoy being one of them. Healthy sa katawan pati na rin sa environment

"Sana all may talent sa pagluluto." natatawa kong sabi. "Alam mo ang swerte ng girlfriend mo sa'yo, ang galing mong magluto."

Tinitigan lang niya ako at hindi na nagsalita. I felt awkward, pero mahirap kasing hindi purihin ang luto niya.

"Don't talk when your mouth is full." sambit niya at nagpatuloy kumain.

Napakaseryoso naman ng taong to' pinpuri ko na nga ang luto niya mukhang naiinis pa yata.

Tahimik akong kumain at nang matapos ay hinintay ko siya dahil gusto kong magligpit ng pinagkainan namin.

"Uhm... Ako na ang maghuhugas." pagprisinta ko at ngumiti sa kanya. "S- salamat ulit, sa pagligtas mo sa akin last night."

He nodded and turned his back without saying a word. I felt relief and bit my lower lip.

Ang sarap pala kumain kapag may kasama kang ubod ng gwapo at magaling pa magluto!

But then, my eyes widened and nagmadaling naglakad sa hallway para habulin si Russel.

I forgot to ask him about the charger! Damn it!

"Sir... Russel!" tawag ko sa kanya at hindi ko na napansin ang basang sahig kaya naman napakapit ako sa braso niya at pareho kaming bumagsak sa sahig.

"Aray."

Nanlaki ang mata ko, he's right in front of me at ramdam ko ang bigat niya sa ibabaw ko. His lips were on mine at tila estatwa ako na hindi makahinga at makagalaw. Our breaths were clashing to one another but it felt good somehow.

I closed my eyes and kissed him. I wasn't sure of what I was doing, hindi rin naman ako lasing para halikan siya pero there was something on him and I could not deny the fact that a string was already attached to me, and pulling me towards him.

Marry the Ruthless GentlemanTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon