✓Mixtape : OH _ Hwang Hyunjin SKZ

¹

Akşam yemeğimi yorulmuş bir şekilde yerken gelen bildirim dikkatimi çekti.

Haber Hwang Hyunjin ile ilgiliydi. Aşağılara doğru yazılanları okudukça gözüm karardı ,ellerim titremeye başladı, gözlerimdeki yaşlar masanın üzerine hücum etti.

Haberde ise Hyunjinin yıllar önce ortaokulda sınıf arkadaşlarına zorbalık yaptığı yazıyordu. İlk başta algılayamamıştım yazılanları.
Daha fazla indim sitede aşağıya.

İndikçe gözyaşlarım hıçkırıklara dönüştü.

Sonra JYP E. yaptığı açıklama benim geride bıraktığım krizleri çağırmaya yetmişti.

Açıklamada Hyunjinin tüm faaliyetlerini durdurduğu bu sürede de geçmişteki hatalarını düşünmeye zaman ayıracağı ve ortaokulda insanlara kaba davrandığı için içtenlikle özür dilediği yazıyordu.
Devamını okumadan telefonu fırlattım.

Ellerimle kafamın iki yanından tutup parmaklarımı saçlarımın arasına geçirdim.

" HAYIR HAYIR HAYIR HAYIR HAYIR HAYIR HAYIR HAYIR! HYUNJİN HAYIR HAYIR HYUNJİN. "

Kafama vurarken çoktan acı hissetmemeye başlamıştım. Oysa Hyunjin öyle biri değildi ki. İnsanlara neden zarar vermek istesin? Neden yapsın bunu!?

O an yıllardır kaçtığım anılarım tekrar gözümün önüne gelmeye başladı. Sanki hepsini tekrar yaşıyordum. Çok gerçeklerdi....

" Baba yapma lütfen ! Ben bir şey yapmadım. O çocuğu tanımıyorum bile!"
diye ağlıyordum. Ama bu hiçbir şey değiştirmiyordu. Sanki ben konuştukça daha sert vuruyor ağladıkça daha uzun sürüyordu.

O an öğrendim babam denilen o insan bana vurarken ses çıkarmamayı ,7 yaşımda hiçbir şeyin farkında değilken anlamıştım. Yıllarca devam etti bu. Her gün işte anlaşamadıklarının , sinirlendiklerinin acısını evde benden çıkarıyordu. Asla acımadan...

Kardeşim olmaması büyük şanstı. Annem ise neden yardım etmedi hiçbir zaman anlamadım. Beni bir eşyaymış gibi oradan oraya savururken tek yaptığı izlemekti. O ikisini asla ailem olarak görmedim ne geçmişte ne şimdi ne de gelecekte.

Okula yüzümde , kollarımda morluklarla giderdim. Öğrencilerin ise hiçbiri umursamaz aksine beni her ortamda aşağılarlardı. Tek biri hariç , Sa Na. O kızla uzun bir arkadaşlığım yoktu ama benim ilk ve tek arkadaşımdı. Okuldakilerin beni dışlamasına çok kızar her fırsatta onlara karşı çıkardı.

Bundan rahatsız olacaklar ki ona zorbalık yaptığı iftirasını atıp okuldan attırmışlardı.

Kendi zorbalık görmesine rağmen ona atılan bir iftira yüzünden herkes onu dışladı. Ailesi bile inanmadı ona.
Sa Na insanların kendine değil o pisliklere güvendiğini gördüğünde daha fazla dayanamadı. Benim yıllardır başaramadığımı tek bir gecede gerçekleştirmişti. O gün ilk ve tek arkadaşımı kaybettim.

O gittikten sonra kendime zarar vermeye başladım. Her akşam o adamın morarttığı yerlere kendim çizikler attım. Sinir krizleri geçirirdim her gün , yer farketmeksizin.

Bu hayattaki tek hayalimdi ölmek. Yok olmak. Birçok kez denedim de , ama asla olmadı her seferinde gözümü açtığımda kendimi hastanede buldum.

Liseye giderken yarı zamanlı işlerde çalışmaya başladım. Arta kalan zamanlarda marketlerde ders çalışarak kendimi kurtarma derdindeyim. Benden başkası bana yardım etmiyordu. Gözyaşlarım her gece kitaplara akarken artık tek istediğim kendi hayatımı baştan kurmaktı. Ölmeyi istemek hiçbir şeyi değiştirmiyordu.