street racing

2.

ცხოვრებაში პირველად დავლიე...
წვეულებაა, მთვრალი არ ვარ მაგრამ არც ფხიზელი. დემეტრემ ისე მომიშალა ნერვები ფხიზელი ვერ გავჩერდებოდი და თან სასმელიც რომ არ მომწოონს
არაუშავს ცოტა ხნით ყველაფერი უნდა დავიკიდო
Gasolina ჩაირთო.ნოსტალგია... ესპანეთი... მამა... მეგობრები... ნიკოლასი... რბოლები.
მუსიკას ტანს ვაყოლები ვიცი ძალიან გამომწვევად ვცეკვავ მაგრამ საკუთარი თავის დაცვა შემიძლია თანაც გეგას და გიორგის საკმაოდ დავუახლოვდი და მათი ნდობაც მაქვს. ვიღაცის მზერა ზურგს მიწვავს მაგრამ გახედვას არ ვაპირებ ვიკიდებ და ცეკვას ვაგრძელებ. ნეკას ვეცეკვები უცებ გიორგი მოდის
-მეწყვილეს წაგართმევ რა
-წაიყვანე
ხო ეგ ორი ერთად არიან
-ლამაზო სასმელზე რას იტყვი?
ჭიქა გამომიწოდა
-რა არის?
-მარტინი
-მომე
-რამე აქვს?
გემო არ მესიამოვნა
-არაფერი
ხელები მომკიდა და ჩემთან ერთად დაიწყო ცეკვა უარი არ მითქვამს მანამ სანამ ხელები ნელ-ნელა ქვემოთ არ წაიღო
-ეი ძმაო მასე არ გამოვა
ხელები გავაშვებინე
-კაი რა
-არა მეთქი
-თავს ნუ იფასებ
-ანუ თავს ვიფასებ?
-რა არა?
მუშტი სახეში გავუქანე
-რაო მოგეწონა? estúpido
გამოვეცალე
ჭიქა ისევ ხელში მეჭირა და მოვსვი. უცებ ვიღაცამ რასაც ქვია ჭიქა ხელიდან გამაგდებინა ვინ თუ არა დემეტრე
-რა გინდა?
-მადლობა მიღებულია არაფრის
-მაგას ვსვავდი
-ხო და რო სვავდი იცი რა არის?
-მარტინი
-მარტინში ნარკოტიკი
-რა?!
-წამოდი მივდივართ
-შენ არსად არ მოგყვები ჩემით წავალ
-ასეთ მდგომარეობაში ვერსად ვერ წახვალ
ნუ მეც გავიაზრე რომ ან სადმე გადავიჩეხებოდი ან მაინც სადმე გადავიჩეხებოდი
-კარგი ოღონდ თითსაც არ დამაკარებ
-რომც მეხვეწო თითსაც არ დაგაკარებ
-ძალიან კარგი
მის ნაცრისფერ პორშეში ჩავჯექით როგორ მიყვარს ეს მანქანა მაგრან ჩემი ჯობს💅
-აბა?
უცებ შემეკითხა დემეტრე
-რა აბა?
-სად ისწავლე ასე ტარება?
-გგონია 1 საათის გაცნობილს ჩემს მთეკ წარსულს გადავუშლი?
-რატომაც არა?
-არც იფიქრო
-დაიძინე
-მისამართი არ გინდა?
-არ მჭირდება
ტელეფონმა დამირეკა
-mi amor
-რა გჭირს მთვრალი ხარ?
-ნიკოლას მომენატრე
-ათენა სად ხარ
-ახლა მივდივარ ქუჩის რბოლიდან სახლში
-სულ გააფრინე?
-რა იყო?
-რა დალიე?
-მარტინი
-მარტინში რა იყო?
-აუ შემეშვი და ნუ თამაშობ მზრუნველი...
გავუთიშე ისე რომ წინადადება არც კი დამიმთავრებია თავი მივდე და დამეძინა
***
ვგრძნობ რომ ვმოძრაობ მაგრამ მე არ ვმოძრაობ ანუ ვიღაცას ხელში ვყავარ
***
მეღვიძება. არაა ჩემი ოთახი არაა, დემეტრესთან ვარ. საათს ვნახულობ ღამის 3 საათია. სამზარეულოში ჩავდივარ გზას ორიენტაციის მივიკვლევ
-გამარჯობა
-გაგიმარჯოს
მაცივართან მივედი და წყალი დავლიე
-არ მკითხავ ჩვენ შორის რა მოხდა?
-მაგით ის გოგოები გააცურე ნებით რომ მოგყვებიან აქ რაც არ უბდა მთვრალი ვიყო ან რამის ზემოქმედების ქვეშ, შენ ხელის შეხების უფლებას მაინც არ მოგცემ.
-რა დარწმუნებული ხარ
-მომისმინებ! ჩემი წარსული ვარდისფერი ნუ გგონია, კარგად ვიცნობ ყველაფერს რაც ქუჩას და რბოლებს უკავშირდება, ახალბედა არ ვარ და არც მშიშარა გოგო რომელსაც გააზრებული არ აქვს სად გაეხვია.
-შენ წარსულზე მაინც არ მომიყვები?
აივნისკენ დავიძარი და ისიც გამომყვა საკმაოდ დიდი აივანი იყო და ორი საქანელა სკამი იდგა ერთში ჩავჯექი
-გამომართვი შეგცივდება
პლედი გამომიწოდა მეორეში კი თვითონ ჩაჯდა
-მადლობა
-არაფრის... ის ბიჭი ნიკოლასი შენი შეყვარებულია?
-მაინც არ მომეშვები?
-კარგი თუ არ გინდა არ მოყვე
-არა მოგიყვები რატომღაც მგონია რომ ეს ჩვენი ბოლო შეხვედრა არაა და ნეკას გამო მაინც შენი სიფათის დანახვა მომიწევს
-გისმენ
დანარჩენი ყველაფერი რაც კი ვთქვი დააიგნორა
-ნახევრად ესპანელი ვარ მამა ესპანელია ესპანეთში ვცხოვრობდი მაგრამ საქართველო ძალიან მიყვარს, ხშირად ჩამოვდიოდი ხოლმე ამიტომ ვარ მიჩვეული აქავრობას. ნიკოლასი ჩემი უფროსი ძმაა, ის და მამაჩემი მანქანების ბიზნესს ფლობდნენ, ინტერესიც მათ გამო გამიჩნდა, მერე ტარება მასწავლეს, მერე დრიფტი. ნიკოლასი რბოლებში იღებდა მონაწილეობას მე კი მამა ამის უფლებას არ მაძლევდა, სამაგიეროდ ნიკს ქუჩის რბოლებზე ჩუმად დავყავდი ასე რომ ძალიან კარგი მრბოლელი ვარ ეს შენც დაინახე. მორჩა კინო
-რატონ ჩამოხვედი?
-მამაჩემი დაიღუპა მე კი იქ ძალიან ვისტრესებოდი საქართველო ჩემი სიმშვიდეს ერთადერთი გამოსავალია.
-ვწუხვარ
ხმა აღარ ამოგვიღია. მთვარეს ვუყურებდი... მთვარე... ჩემი ერთადერთი მესაიდუმლე რომელსაც სიტყვები არ სჭირდება რომ გაგიგოს არც კი ვიცი რამდენი ღამე მაქვს გათენებული აივანზე მთვარის ყურებაში. ვგრძნობდი მის მზერასაც. ტელეფონზე ზარი შემოვიდა
-გისმენ ნიკ
-მადლობა ღმერთს კარგად ხარ, სულ გააფრინე?!
-ხომ იცი რომ თავის დაცვა შემიძლია
-ვიცი მაგრამ იმ ამბის მერე
-მომისმინე 1.ის შენი ბრალი არ იყო რა ვქნა თუ შევცდი და არასწორი ადამიანი შევიყვარე 2.კარგად იცი რომ არაფერი არ მომხდარა და თავი დავიცავი. ნიკ ხომ არ გავიწყდება ვისი და ვარ საკუთარი თავის დასაცავად ჩხუბიც შემიძლია და ადამიანსაც კი მოვკლავ. ნუ ნერვიულობ ამას გარდა მეგოვრები უკვე მყავს მარტო არ წავსულვარ ოდესმე თუ გადაწყვეტ ჩამოსვლას გაგაცნობ.
-კარგი გენდობი მაგრამ ფრთხილად იყავი.
-დედა როგორაა?
-კარგად მოენატრე.
-მეც მენატრებით ორივე. ნიკ...
-გისმენ
-მანქანა მინდა
-ისეთი შეგრძნება მაქვს თითქოს ეგ მანქანა ჩემზე მეტად გიყვარდეს
-იქნებ მიყვარს კიდეც
-მანდ რომ ვიყო გაგილაწუნებდი
-მადლობა ძამიკო
-ჩამოდი და წაიყვანე
ტელეფონშიც კი ვიგრძენი მისი დამპლური ჩაცინება
-იდიოტი ხარ
-მადლობა კომპლიმენტისთვის ჰა რას შვები მოდიხარ?
-მოვდივარ!
-ათენა მართლა არ მიგულის...
ტელეფონი გავუთიშე
დემეტრე ამ დროის მანძილძე ჩვენს საუბარს უსმენდა
ერთი ავათვალ-ჩავათვალიერე თვალებში ჩავხედე და
-ესპანეთში მივდივართ შენი მანქანით ჩემის წამოსაყვანად

აბა რას ფიქრობთ?

__🌟🦋HELLADOS🦋🌟__

მიყვარხართ გულში🫶🏻🤍