street racing

3.

დილის 6 საათია, მე და დემეტრე აეროპორტში მივდივართ. გადამაფიქრებინა აქედან მანქანით წასვლა და მართალიცაა იქიდან ორი მანქანით გაგვიჭირდება. ბავშვებს კი ძალიან გაუკვირდათ ჩვენი გადაწყვეტილება მაგრამ რა ვუყოთ საჭიროება ასე მოითხოვს.
-რა მანქანა გყავს?
-რა გეჩქარება ჩავალთ და გაიგებ
-ხასიათი რომ არ გამიფუჭო ისე ვერა ხო?
-დემეტრე რა გინდა? მეძინება ჯერ ისედაც და ხასიათს ახლა შენ მიფუჭებ.
-რამდენი ხნით ვრჩებით?
-2 დღით დავრჩეთ გთხოვ ჯერ მზად არ ვარ იქ დიდი დროის გასატარებლად აქ ყველაფერი უკეთესადაა
-ესპანეთი არ გიყვარს?
-ესპანეთზე ვგიჟდები ჩემი სული და გულია მაგრქმ საქართველო მირჩვენია თან ახლა ხომ მოგიყევი უკვე რატომაც არ მინდა.
-შენს გვერდით ვარ, თუ თავს ცუდად იგრძნობ მითხარი კარგი?
-მადლობა.
დიდი ხნის მგზავრობის შემდეგ როგორც იქნა ჩავედით. არ შემიძლია აქ ყოფნა თვითმფრინავის კიბეებთან გავშეშდი გონების ხმა მეუბნებოდა რომ ჩასვლა არ ღირდა
-კარგად ხარ?
ყურთან დემეტრეს ხმა ვიგრძენი
-არ ვიცი
მინდოდა მეთქვა რომ კარგად ვიყავი მაგრამ რაღაც მაიძულებდა ამ ბიჭთან გულწრფელობას, ალბათ მისი დამამშვიდებელი ხმა რომელსაც მარტივად შეეძლო შენი დაყოლიება
-შენს გვერდით ვარ, კარგად იქნები
ხელი მომხვია და კიბისკენ მიბიძგა
-ნიკოლასი წესით აქ უნდა იყოს დავურეკავ
რეგისტრაცია გავიარეთ შემდეგ კი ნიკოლასთან დავრეკე
"-mi amor სად ხარ?
-ნუ აფერისტობ, გარეთ გელოდები"
-გარეთაა, გავიდეთ
ამ დროის მანძილზე დემეტრე გვერდიდან არცერთი წამით არ მომშორებია.
-ნიკოლას
-ათენა
ჩემი საყვარელი ძმა ჩამეხუტა, თქვენ შეიძლება გგონიათ ცუდი ურთიერთობა გვაქვს მაგრამ ნიკოლასი ყველაზე მნიშვნელოვანი ადამიანია ჩემს ცხოვრებაში
-გაიცანი ეს დემეტრეა, ჩემი ახალი
მეგობარი
-სასიამოვნოა
-ჩემთვისაც
-მოდი დასხესით დაღლილები იქნებით
მანქანაში ჩავსხედუთ და სახლისკენ წავედით
-სად გაიცანით ერთმანეთი?
-ქუჩის რბოლაზე, იცი შენმა დამ გამაოცა
-არ მიკვირს, ბავშობიდან ყველგან ცხვირს ყოფს და ესეც შემოესწავლა
-ნიკოლას!
-რა? სიმართლეს ვლაპარაკობ
-დემეტრე არ მოუსმინო ჩემი შურს
-რამდენი დღით რჩებით?
-ორი
-გაძლებას გისურვებ ძმაო
დასაწყლებული თვალებით გადახედა დემეტრეს, იმანაც ჩაუფხუკუნა
-დემეტრე ესპანეთში პირველად ხარ?
-არა რამდენჯერმე ვყოფილვარ
-ამ ორ დღეს ბოლომდე ვიხარჯებით და ვერთობით
-არაა საჭირო
-დემე კარგად ვარ მართლა, ისედაც მადლობელი ვარ რომ გამომყევი ჩემს გამო სახლში ნუ გამოიკეტები გთხოვ
-მოვედით
-დედა აქაა?
-არა მივლინებაში წავიდა გუშინ
სახლში ცოტა ხანს დავისვენეთ ამდენ ხანს მხოლოდ იმაზე ვფიქრობდი რამდენად კომფორტულად მაგრძნობინებდა თავს ის ადამიანი რომელსაც მხოლოდ რამდენიმე დღეა ვიცნობ, და რამდენად განსხვავებულია ეს დემეტრე იმ დემეტრესგან რომელსაც პირველად შევხვდი.
3 საათი მეძინა შემდეგ ქვემოთ ჩავედი, როგორც ჩანს ნიკმა და დემემ ერთმანეთს კარგად გაუგეს რაღაცაზე საუბრობდნენ და მგონი მესამე ხმაც ერეოდათ
-ეი დაკარგულო ლეისტერ როგორ გიკითხო
-ეე მაქს როგორ ხარ
მაქსი ჩემი და ნიკოლასის ბავშობის მეგობარია ისიც ჩვენთან ერთად რბოლებით არის დაინტერესებული და სულ ერთად მოვდივართ
-მე კარგად, შენ ასეთ მაგარ ხალხს თუ დაუმეგობრდი არ უნდა გეთქვა? ან საერთოდ სულ რომ დამივიწყე არ უნდა დაგერეკა?
-კარგი რა ჯერ ერთი კვირას არ გასულა რაც წავედი
-idgaf!
-ეიიი მაქსიი ნუ მებუტები
-ათენა ფელიქსი წვეულებას მართავს იქ ვაპირებთ წასვლას წამოხვალ?
-მე არ ვიცი, არ მინდა დავრჩები
-დარწმუნებული ხარ?
-კი
ოთახში შევედი მალევე ნაბიჯებუს ხმაც გავიგე
-დემეტრე?! შენ არ წახვედი?
-არა შენთან ვრჩები
-ხომ გითხარი არაა საჭირო ჩემს გამო დარჩენა კარგად ვარ
-არა არ ხარ
-დემეტრე
-მისმინე მშობლები არ მყავს პატარა ვიყავი რომ დაიღუპნენ კარგად მესმის შენი, კარგად ვიცი რას განიცდი ამიტომ რამდენი არ უნდა მეხვეწო შენს აქ მარტო დატოვებას არ ვაპირებ
-ვწუხვარ
-ყველაფერი კარგადაა
ფანჯარასთან იდგა ზურგიდან მივეკარი და ჩავეხუტე
-მადლობა რომ არსებობ
თავადაც მოტრიალდა და ახლა უკვე გულში ჩამიკრა
-მიხარია რომ გაგიცანი
თავზე მაკოცა და თმაზე ფერება დამიწყო
-გავემზადები და ფელიქსთან წავიდეთ
-დარწმუნებული ხარ?
-მინდა შენც გაიგო აქაური გართობის გემო, თანაც ვიცი რომ მომენატრება
-კარგი მაგრამ იცოდე თუ წამოსვლა მოგინდა მეტყვი.
-კარგი
მალე გავემზადე ნუ მალე რა 40 წუთში თუმცა ეგ მაინც მალეა და იმ ადამიანის წვეულებაზე წავედით რომელიც მაღიზიანებს მაგრამ აქ ამას არავინ არ უყურებს გაღიზიანებს? მოერიდე.
-აბა მზად ხარ ჩემი საოცრება განახო?
-მაინტრიგებ
-გაიცანი ჩემი ჩერი
მანქანებუს ოთახში შევედუთ და ჩემი ალუბლისფერი 911 გამოჩნდა
-ჩემო პატარა როგორ მომენატრე, აქ როგორ დაგტოვე
-ტყუპისცალია
-ვიცი მაგრამ ჩემი ჯობს
-აუფ
-ხო რა იყო? ნახე რა ლამაზია
-კარგი ეგრე იყოს
-ჩაჯექი
ფელიქსუს წვეულებაზე უცებ მივედით. ისე რომ ვუფიქრდები დემეტრე ყველასთვის უცხო და თან ზესიმპატიურია ახლა გოგოების დაჭყეტილ თვალებს უნდა ვუყურო? რა შენი საქმეა ათენა.
-ესეც ასე მოვედით, მზად ხარ გაუგო გემო ბარსელონას?
-წავედით
უამრქვი ხალხი იროედა და მუსიკაც მაღალ ხმაზე ისმოდა ჩემდა გასაკვირად დემეტრეს ოდნავადაც არ ეტყობოდა სიუცხოვე
-ᲓᲔᲛᲔᲢᲠᲔ????????
ბიჭი რომელსაც მგონი ჰენრი ქვია დემეტრესთან პირდაპირი მნიშვნელობით მოვარდა და გადაეხვია
-ჰენრი
-აქ საიდან?
-მეგობარს ჩამოვყევი
-დაბრუნდი ლეისტერ?
-გამარჯობა ჰენრი
-რაკი და-ძმა ლეისტერები და დემე აქ არიან დღეს გართობის ღამეაააა
დაიყვირა და დიჯეისკენ გაიქცა
-მეგობრებო დღეს განსაკუთრებული წვეულება გველის ათენა ლეისტერი ესპანეთში დაბრუნდა და მასთან ერთად დემეტრეა
ყველას მზერა ჩვენსკენ იყო ზოგი მე მესალმებოდა ზოგი კი დემეტრეს რა ხდება?
-ეს ხალხი საიდან გიცნობს?
-არ გახსოვარ არა?
-არა
-შენი ძმა მიცნობს, საერთოდ აქ ხშირად ვარ ხოლმე კომპანიის ერთ-ერთი ფილიალი აქაა ხოდა მეც ხშირად მიწევს ბარსელონაში ყოფნა დიდი ხანია გაკვირდები ათენა.
ყურთან მეჩურჩულებოდა მერე იქვე სველი კოცნა დამიტოვა და ხალხს შეერია. არ ვიცი რამდენ ხანს ვიყავი გაშეშებული, რამდენ ხანს ვფიქრობდი მის სიტყვებზე საბოლოოდ ისიც გავიხსენე პირველად როდის შევხვდი დემეტრეს. იმ ღამეს როცა მამა დაიღუპა წვუელებაზე ვიყავი, მახსოვს ყველა ვიღაცას ეხვეოდა მე კი მსგავსი რაღაცები მეკიდა და ჩემთვის ვერთობოდი მერე დამირეკეს და მამაზე მითხრეს წამოსვლისას შევეჯახე და სასმელი გადავსხი მისგან მხოლოდ თვალები დამამახსოვრდა...

წერის სურვილი დავკარგე არც ის ვიცი ეს რამდენად კარგია უბრალოდ შენ გქონდა დიდი სურვილი რომ შემდეგი თავი დამეწერა ამიტომ აი ისიც❤️მგონი მხოლოდ შენ კითხულობ და ბოდიში ასე დაგვიანებისთვის ვეცდები შემდეგიც დავწერო🤍იმედია მოგეწონება🫶🏻