MUMU SON KEZ SÖNDÜR🕯️

Geri dönüşü olmayan veda

Gözlerimi açtığımda her yer kapkaranlıktı, zar zor kalkıp ışığa doğru yürümeye başladım. Işığı açtım ve biraz soluklanıp odadan çıktım, ve mutfağa gittim, aç olduğumu hissedip dolaba doğru yürüdüm, fakat dolabı açtığımda gördüğüm manzara şoke ediciydi. Aman Tanrım bu da neydi böyle?! Dolap bomboştu ve acayip derecede aç olduğum için dışarı çıkma gereği duydum. Bol bir eşofman,bol bir sweat ve bir mont bana yeterliydi,cüzdanımı aldım ve evden çıktım. Şansıma hava kararmıştı bile, sanırım bu saatte açık bir yer bulmak zor olacaktı. Ama acele etmeliydin açlıktan midem bulanmaya başlamıştı,ve pek açık alanda olmasada bir yer bulmuştum gerçe bu saatte böyle bir yere gitmek ne kadar doğrudur bilmem ama...

Mekana girdim ve ilk boş bulduğum masaya oturup bir garson çağırdım,"Biri bakabilirmi lütfen!" Dediğim an biri koşarak geldi ve ne istediğimi sordu. Daha cümlesini bitirmeden cevap verdim;" tost!" Dedim bu saatte ne kadar doğru bir seçim olmasada. Beş dakika ardından yemeğim geldi gerçekten harika kokuyordu. Yemeğimi biran bitirip bu kuytu yerden gitmek istiyordum. Ve sonunda hesabı ödeyip dükkandan çıktım be yazık ki yolumu kısaltmak için bir ara sokağa girmek zorunda kalmıştım.
Ve biri birden biri bileğimi tuttu.
Arkamı döndüğümde ise...