Affetmem,chanmin

1.1

Oy sınırı:5

*
*

Herkes evine dağıldıktan sonra Jeongin evin kapısının önünde oturan bir Hyunjin görmeyi beklemiyordu.

"Hyunjin?"

Hyunjin bilmem kaç saattir oturduğu yerden kalkıp üstünü başını silkeleyip küçüğüne döndü.

"Müsaitsin değil mi?"

Kafası pek yerinde değildi Jeongin'in ama yinede az çok düşüne biliyordu.

"Niye geldin?"

"Konuşmak için."

Derin bir nefes aldı genç.

"Ne için Hwang yaptığın piçlik hakkında mı konuşacağız? yoksa beni salak yerine koyup iki ay daha kandırdığını mı? Söylesene konuşmaya gelmedin mi?!"

Sandığından daha yüksek çıkmıştı sesi gözleri doldu. Hyunjin bunları konuşmak istemiyordu yaptığının farkındaydı onu affetmeyeceğini de çok iyi biliyordu. Ama yinede bir şans için gelmişti.

"İçerde konuşalım mı Jeongin? İstediğin kadar bağır çağır hadi nolur?"

Gözlerinden akan yaşı sildi cebinden çıkardığı anahtarı yuvasına sokup çevirdi. Açılan kapıdan girip arkasından gelen Hyunjin'e bile bakmadı.

İkili beraber salona geçtiler. Jeongin oturdu Hyunjinde tam karşısına.

"Bak Jeongin yaptığım hiç doğru bir şey değildi. Seni üzmek hakkımda değildi. Üzgünüm çok üzgünüm sen benim için hâlâ çok değerlisin seni kaybetmek istemiyorum Jeongin. Ama beni affetmeyeceğini de çok iyi biliyorum."

Ayrıldıktan sonra tek düzgün konuşmalarıydı. Hyunjin her kendini açıklamaya çalıştığında Jeongin bağırıp susturur du Hyunjini.

Küçük olan kafasını eğmiş hem ağlıyor hemde napması gerektiğini düşünüyordu.

"Kusura bakma rahatsız ettim. Çıkayım ben."

Büyük olanla beraber o da ayaklandı. "Düşünmem lazım Hyunjin. Yaşattıkların kolay şeyler değil sana nasıl tekrar güvene bilirim bilmiyorum."

"Sana tekrar kendimi güvendireceğim Jeongin sadece düşün nolur."

Hafif bir tebessüm sundu Jeongin'e.

[]

[]

[]

Hyuninli bir bölümm. Umarım hoşunuza giderrr iyi okumalarrr♡♡