beautifully imperfect // h.s.

20

Tamta noc była ich ostatnią. Zasnęli po raz ostatni w swoich ramionach, czując nawzajem swoje ciepło i przyjemne zapachy.

Harry jeszcze długo obserwował, jak jego ukochana spokojnie oddycha i śpi. Nie wiedział, że to ostatni raz, gdy ją widzi, ale po prostu chciał nacieszyć się jej widokiem.

Być może liczył na to, że przyśni mu się i nawet we śnie będzie mógł spędzić z nią kilka radosnych chwil.

Tamtej nocy pojawiła się w jego śnie. Ubrana była w piękną letnią sukienkę w kolorze bieli, a we włosy powypinane miała drobne, różowe różyczki.

Podeszła do niego z uśmiechem, siadając zaraz obok niego i złączając ich wargi w długim, wspaniałym pocałunku.

To przez sen Harry ostatni raz powiedział jej, że ją kocha. To Indie odprowadziła jego duszę do krainy, gdzie wszystkim jest o wiele lepiej niż na ziemi. Pomogła mu przebyć tą najtrudniejszą wędrówkę, sprawiała, że nie bał się tego tak jak wcześniej przypuszczał.

Na końcu drogi zatrzymała go, ucałowała jego czoło i po raz ostatni posłała mu uśmiech. Harry położył dłonie na jej policzkach, ocierając łzy, które mimowolnie spłynęły po jej policzkach.

Tym razem to on ucałował jej czoło, nos, oba policzki oraz jej wargi. Ze smutnym uśmiechem na twarzy przyglądał się jej.

Wiedział, że kiedyś znów się spotkają i że będąc mogli być razem - szczęśliwsi niż dotychczas.

Spotkają się tam, gdzie nie będą czuli już żadnych smutków.

Tam, gdzie wreszcie będzie mógł zabrać swoją ukochaną na wycieczkę.

Tam, gdzie wózek nie będzie mu już nigdy potrzebny.

Tam, gdzie będzie mógł wziąć Indie na ręce i z radością nieść ją aż braknie mu sił.

Po raz ostatni przytulił Indie do siebie i przez długi czas prosił by nie płakała. Gdy poczuł, że nadszedł już ten czas, gdy poczuł, że jego serce staje się słabsze wyszeptał prosto do jej ucha:

„Znasz to miejsce pomiędzy snem, a przebudzeniem; to miejsce gdzie wciąż możesz pamiętać o czym śniłaś? To jest miejsce, gdzie zawsze będę cię kochał. To jest miejsce, gdzie będę na ciebie czekał."

K O N I E C