Turn your fear into power

Chapter 2 Who's there?

- ποιος είναι εδώ;

Υ/Ν - μόνο εγώ...

- έλα , άνοιξε μου γρήγορα δεν έχω πολύ χρόνο

Τρέχεις γρήγορα και ξεκλειδώνεις την πόρτα, έχεις ελπίδα να μάθεις τι συμβαίνει. Ανοίγεις την πόρτα και μπαίνει μέσα τρομαγμένο ένα αγόρι, ενώ με γρήγορες κινήσεις ξανά κλειδώνει την πόρτα.

- σε έχουν δαγκώσει; Έχεις κάτι;

Υ/Ν - ποιος να με δαγκώσει; Τι λες;; Δεν έχω ιδέα τι συμβαίνει

- συγγνώμη, το όνομα μου είναι Lucas , δεν ξέρεις τι γίνεται εκεί έξω;

Υ/Ν - εμένα με λένε Υ/Ν , σήμερα το πρωί ξύπνησα και δεν λειτουργεί τίποτα έχω πεθάνει από την αγωνία οι γονείς μου είναι εκεί έξω

Lucas - βασικά...μάλλον δεν είναι , συγγνώμη που στο λέω έτσι. Κάτσε..θα σου πω τι συμβαίνει.

Υ/Ν - λοιπον; Τι είναι αυτά τα πλάσματα εκεί έξω ;

Lucas - όλο αυτό είναι ένας ιός, είχε ξεκινήσει μια εβδομάδα πριν σε άλλες πολιτείες του κόσμου και σιγά σιγά εξαπλώθηκε, έφτασε εδώ στο Mistform μόλις εχθές το βράδυ...και τώρα το πρωί δεν υπάρχει τίποτα ,παρά μόνο αυτοι οι ζωντανοί - νεκροί που θέλουν να σε καταβροχθίσουν..

Υ/Ν - κάτσε κάτσε για να καταλάβω,αυτοι που περπατάνε έξω είναι ζωντανοί νεκροί; Και πως έγιναν?

Lucas- Έτσι είναι αυτός ο ιός, άμα σε δαγκώσει κάποιος μολυσμένος εξαπλώνεται σε όλο σου το σώμα και από 5 λεπτά έως και 2 ώρες γίνεσαι ένας από αυτούς...όσο πιο πάνω είναι το δάγκωμα (λαιμό , ώμο κλπ) τόσο πιο γρήγορα αλλάζεις.

Υ/Ν - δηλαδή μου λες ότι οι γονείς μου... είναι...είναι σαν αυτούς εκεί εξω;

Lucas- μπορεί...αλλά ίσως και όχι,δεν έχω ιδέα. Έλεγαν στις ειδήσεις ότι συμβαίνει αυτό,απλά μάλλον κανείς μας δεν περίμενε ότι θα φτάσει στην πόλη μας τόσο γρήγορα..όλοι ξύπνησαν να πάνε κανονικά στις δουλειές τους και πλέον...είναι αυτά τα τέρατα..

Υ/Ν - δεν βλέπω ειδήσεις..μα καλά οι γονείς μου γιατί δεν μου είπαν ποτέ τίποτα;

Lucas - δεν ξέρω...δεν έχει σημασία...τώρα σημασία έχει να επιβιώσουμε,εδώ δεν θα είμαστε για πολύ ακόμη ασφαλείς. Πρέπει αύριο να βρούμε άλλο καταφύγιο.

Άρχισες να κλαίς, και μόνο στη σκέψη ότι είσαι κυριολεκτικά μόνη σου χωρίς κανέναν και μάλλον οι γονείς σου και η καλύτερη σου φίλη είναι τέρατα,άρχισαν να τρέμουν τα χέρια σου. Ένιωθες τις αναπνευστικές οδούς σου να κλείνουν , έπεσες κάτω και έβαλες τα χέρια σου στο πρόσωπο σου κλαίγοντας όσο πιο σιγά μπορούσες. Ο Lucas προσπαθούσε να σε παρηγορήσει , ήρθε σε πήρε στην αγκαλιά του και σου έκανε νόημα να κάνεις ησυχία. Τα τέρατα ήταν ακριβώς από έξω και μπορούσαν να ακούσουν τους θορύβους...

Lucas - έλα Υ/Ν , μην κλαίς σε παρακαλώ. Και εγώ μόνος μου είμαι κανέναν δεν έχω ,πρέπει να επιβιώσουμε όμως δεν γίνεται να μείνουμε έτσι. Σήκω ,πρέπει κάτι να φάμε και μετά να ασφαλίσουμε το σπίτι έτσι ώστε να μην μπορέσουν να μπούνε μέσα έως αύριο..και αύριο θα πάμε αλλού.

Υ/Ν - δεν μπορώ , εμένα θα δαγκώσουν πρώτη...δεν μπορώ να επιβιωσω σε κάτι τέτοιο, είμαι εντελώς μόνη μου

Ο Lucas σου έδωσε χρόνο να ηρεμήσεις ,και όσο εσύ προσπαθούσες να μείνεις ψύχραιμη εκείνος έφτιαχνε κάτι να φάτε.