Turn your fear into power

Chapter 4 The storm

Βγηκες έξω και άρχισες να τρέχεις προς το δεντροσπιτο, στον κορμό του δέντρου ήταν τα σκαλιά , όσο έτρεχες εμφανίστηκε μπροστά σου ένας από αυτούς, σε άκουσε. Η καρδιά σου άρχισε να χτυπάει γρήγορα και δυνατά , δεν μπορούσε να σε δει..μπορούσε όμως να σε ακούσει , ήσουν πρόσωπο με πρόσωπο μαζί του και εκείνη την στιγμή συνειδητοποίησες ότι αυτός ήταν ο γείτονας σου , ο Μπομπ. Είχες μείνει ακίνητη και σκεφτόσουν πόσο χαμογελαστός και ευγενικός ήταν ο Μπομπ κάθε φορά που τον έβλεπες έξω ,πάντα προσφερόταν να πετάξει τα σκουπίδια σας και καμιά φορά ερχόταν να πιει καφέ με τον πατέρα σου στην βεράντα , κοιτώντας όμως αυτό το τέρας που είχες μπροστά σου , το μόνο που πραγματικά έβλεπες ήταν τα σάπια και βρωμερά δόντια του , το δέρμα του που ήταν λεπτό και φαινόταν το κρανίο του , τα μάτια του που ήταν άσπρα σαν το χιόνι..την σκέψη σου τότε διέκοψε ένας κεραυνός , θα ξεσπούσε σύντομα καταιγίδα...ο νεκροζώντανος άκουσε τον κεραυνό και το βλέμμα του πήγε άλλου ,προσπαθούσε να καταλάβει από που ήρθε αυτός ο θόρυβος και άρχισε να περπατάει προς άλλη κατεύθυνση. Αυτό σου έδωσε χρόνο να πας πιο γρήγορα και πιο ήρεμα στο δεντροσπιτο. Ανεβαίνεις απτά σκαλιά και ανοίγεις την πόρτα ,μπαίνεις μέσα και την κλείνεις. Μόλις είσαι σίγουρη ότι είσαι ασφαλής κάνεις σήμα στον lucas να ξεκινήσει να έρχεται. Ο κεραυνός απομάκρυνε τους λίγους νεκροζώντανους που υπήρχαν στην αυλή οπότε ο Lucas άρχισε να τρέχει προς το μέρος σου , ανέβηκε τις σκάλες του άνοιξες την πόρτα και αφού μπήκε μέσα την κλειδωσες με τον σύρτη και λαχανιασμενοι καθίσατε να ξεκουραστείτε. Ο Lucas άφησε τις προμήθειες κάτω στο πάτωμα και προσπαθούσε να κάνει ησυχία , αλλά ήταν τόσο λαχανιασμενος που ανέπνεε γρήγορα και δυνατά. Η καταιγίδα δεν άργησε να ξεκινήσει , και η βροχή άρχισε να πέφτει. Βροντές και αστραπές ερχόντουσαν η μία μετά την άλλη , η βροχή δεν αρέσει στους νεκροζώντανους...οπότε σιγά σιγά διαλύθηκαν , περπατούσε άλλου ο ένας και αλλού ο άλλος. Νιώθατε πλέον λιγο πιο ασφαλής με τον Lucas. Από το ένα παράθυρο που υπήρχε στο δεντροσπιτο κοιτούσατε το σπίτι σου , απέναντι ακριβώς. Είδατε έναν από αυτούς να σπάει την πόρτα και να μπαίνει μέσα μετά από πολλή ώρα που την βαρουσε.

Lucas - πωπω...πάλι καλά που φύγαμε , τώρα θα είχαν μπει μέσα και ποιος ξέρει τι θα γινόταν.

Y/N - ναι..ουφ...πάει και αυτό, ακόμη δεν μπορώ να το συνειδητοποιήσω. Ειδα έναν από κοντά , δεν έμοιαζε με..... άνθρωπο

Lucas - δεν είναι άνθρωποι, ήταν...μόλις όμως προσβλήθηκαν απτόν ιό μετατράπηκαν σε τέρατα. Δεν πρέπει ποτέ να τους κοιτάς για πολλή ώρα και αν επιχειρήσεις να τους σκοτώσεις πρέπει να σημαδέψεις στο κεφάλι...πρέπει να χτυπήσεις δηλαδή τον εγκέφαλο.

Υ/Ν - αυτό το γνωρίζω...ουφ

Lucas - ηρέμησε , θα είμαστε ασφαλείς μέχρι αύριο..και μετά θα ψάξουμε να πάμε κάπου αλλού ,απλά πρέπει να είμαστε πολύ ήσυχοι..

Υ/Ν - ναι έχεις δίκαιο.

Μείνατε σιωπηλοί και τρωγατε τα σνακ που είχατε πάρει από το σπίτι, η βροχή ακουγόταν και συνέχεια χτυπούσαν κεραυνοί. Ο ουρανός ήταν κατάμαυρος και φαινόταν ότι θα βρέχει για πολλή ώρα ακόμη. Οι ώρες περνούσαν,και ευτυχώς είχατε ησυχία. Ήρθε η ώρα να κοιμηθείτε για να ξεκουραστείτε , αύριο θα ήταν μεγάλη μέρα. Ξαπλωσατε στο στρώμα και χωρίς να το καταλάβετε σας πήρε ο ύπνος , ο Lucas σε είχε πάρει αγκαλιά μάλλον χωρίς να το καταλάβει...ήσασταν πολύ κουρασμένοι , το επόμενο πρωί η βροχή είχε σταματήσει.