Hikaye olması gereken bu yazının kapağında yazıldığı gibi yanlız doğuyoruz ve yanlız ölüyoruz. Hayatımızdaki insanlar kalıcı mı zannediyorsunuz?
Gönül rahatlığıyla söyleyebilirim ki Anneniz babanız bile kalıcı değil. Bunu illa bir gün göreceksiniz.
Aşk. Çoğunlukla gençlerin kandığı bir oyundur mu desem bilemedim. Gerçeği bunu yazarken düşünüyorum, bir gün aşık olursam o hissi nasıl tanımlayacağım diye. İnanın ki kendim bile aşık olsam içten içe yine kabullenemeyeceğim bu duyguyu.
"Onu sadece beğendim, iki gün sonra unuturum." diyerek kendimi yine öyle bir şeyin olmadığına ikna edeceğim kesin.
Hayır. Aşka pek inanmıyorum. Belki birilerinin tipini beğenirsin ama aşık olmak nedir? Onunla evlenme isteği mi? Sırlarını ve anılarını paylaşma isteği mi? Sırlarını ve anılarını samimi olduğun bir arkadaşla da paylaşamaz mısın? Var mı bana aşkın o özel, kendine ait yönünü anlatacak birisi? Ne varki bu kadar abartıyor insanlar bunu? Hayallerinizi kırmak istediğimden iğnelemiyorum aşkı. Sadece bazen saçma geliyor.
Aşkın tanımına baktığımda karşıma şu cümleler çıktı:
iki ayrı cinsin birbirine karşı duydukları bedensel ve ruhsal güçlü duygu, sevgi ilişkisi.
Aşkın tanımı buydu demek.
Karşı cinse duyduğumuz güçlü bedensel ve ruhsal duygu. Yine de bu benim için yeterli değildi. Bedensel güçlü duygu derken ne demek istiyordu mesela?
;)
Ruhsal güçlü duygu neydi peki?
Haaa! Şu "ruh eşi" dedikleri şey bu olmalı...
Ruh eşi:
kişinin hayatını çok daha anlamlı kılan ve ayrılsa bile hiçbir zaman unutamayacağı sevgili.
Hayatımızı anlamlı kılan ve unutamayacağımız kişiler ruh eşimiz ise kim kimin ruh eşi olacak. Bu iş biraz karıştı sanki...
Birçok insan hislerinin ne olduğunu anlamakta zorlanır.
Aşk ilişkilerinin birçoğunun başarılı olmamasının nedenini biliyor musunuz? Bence insanın kendi duygusunu anlamamasıdır. Aşkla beğenmeyi karıştırmasıdır. Özel bulduğunuz herhangi bir insana illa aşık olmak zorunda değilsiniz. Eğer aşk gerçek ise birisini beğenmek ile ona aşık olmayı karıştırmamalısınız. Bunu bir tavsiye olarak alın. Belki şuan siz okuyanları tanımıyorum ama kalbinizin kırılmamasını istediğim için yazdım bunu. Duygularınızla başa çıkmayı öğrenmelisiniz. Kalbinizi garibanın eline vermeyin, herzaman güvenli ellerde olmuyor o emanet.. Bazen yanlış kişiyi seçebiliyoruz bu sorun değil. Bu bir suç değil. Kendinizi suçlamayı bırakın. Yanlış zamanda, yanlış kişiye duygu beslemek şerefsizlik değildir. Saflıktır. Sadece küçük bir hataydı. Mutlu olmayı hakkediyorsunuz. Kırılmadan, kırmadan, aşkla başka bir duyguyu karıştırmadan hakkediyoruz. Huzurlu olmayı hakkediyoruz, hepimiz.
Bu tuzağa düşen kişiler! dert etmeyin. Söz veriyorum, günlerin geçtiği gibi geçecek o duygu. Silinecek o sahte aşk. Zamanla.
Unutamamak
Sevdiğin erkeği ya da kızı mı unutamıyorsun? Eski sevgilini mi unutamıyorsun? Bir bak şimdi ki haline. Seni üzen birisi seni hakketmez. Tekrar üzemez. "Bir kişi aynı tuzağa iki kere düşmez."
O seni nasıl unuttuysa sen de bu hayatı kral gibi yaşayacaksın. Mutlu olmayı hakkeden sadece o değil. Sen de varsın.
Biliyor musunuz nefret ediyorum şu her yıl sevgili değiştirenlerden. "Olmadı ayrıldık." Diye geziniyorlar birçoğu. Hiçbiri gerçek aşkın ne olduğunu sorgulamıyor bile. Öyle birşey var mı diye düşündükleri oluyor mudur onu da bilmem. Sanırım bazıları aşık olmak için aşığım diyor. Kalbini susturmak için aşığım diyor. Çok mu havalı kolunda bir kızla gezmek? Ya kalbini kırdığın her birisi ne yaşıyordur şimdi sordun mu kendine?
hepsi sahte geliyor.
Sevgili bulup hava atmak için okula giden öğrenciler de.
Ortaokullar, liseler, üniversiteler...
Aşktan soğuttular. Bıktırttılar.
Aşkın sahte bir duygu olduğunu düşünmeme yol açtılar...
Aşk diye bir şeyin olmadığını iddia etmiyorum sadece inanmadığımı ve sebebini söylüyorum.
Ve yine geçen partta dediğim gibi:
Herkes aynı değildir. Tüm insanları kastetmiyorum.
Saygılar
