KARANLIK

OYUN BAŞLADI

"hadi kızım neyi bekliyorsun gitsene" diyen kızgın sesini duydum başımı belaya sokmak istemediğim için hızla oradan çıktım

Çocuklara bütün olanları anlatmak istiyordum fakat odaya gelince burada olmadıklarını görmek beni hayal kırıklığına uğrattı

Hepsi bugünün keyfini çıkarıyordu

Bugünü mahv etmek istemediğim için yarın sabah söyleyecektim

Yarın sabah yapacağım ilk iş cocuklari uyandırıp her şeyi anlatmak olacaktı

Oda da sadece Merve vardı oda zaten insanlarla çok fazla konuşmayı seven biri değildi bir seferinde konuşmaya çalıştım ama kız tek kelime dahi etmedi ben de fazla zorlamamistim

"Ben uyuyorum Merve 1 saat olunca beni uyandırır misin eğer burada olursan" dedim sıcak kanlı bir tavırla Merve yi seviyordum bu çocuklar benim geçmişim nasıl sevmeyeyim

Kafasını tamam anlamında yukarı ve aşağıya doğru salladı ve hiç beklemedigim şekilde " seni seviyorum Açelya" dedi onun sesi ni ilk kez duyduğum için şoke geçirdim

Ona gülümseyip "ben de seni" diyip yorgani mi uzerime çektim gözlerimi yumdum ve hemen de uykuya daldım

1 SAAT SONRA

Kulağıma gelen sesler sebebiyle gözlerimi açmaya çalıştım

Kendimi zorlayıp gözlerimi açtım ve etrafa baktım

"Ne yapıyorsunuz be"diye sinirle sordum benim mükemmel uykumu ne hakla bolerlerdi

Bizim çocuklardan Araf Melis ve Alara vardı ama bizimkiler disinda da fazla insan vardı burada

Odada tahminen 7 kişi vardı ve kafalarını eymis bir şekilde yerde ki kişiye bakıp agliyorlardi

"Aptalmisiniz siz niye ağlıyorsunuz"dedim gözlerimi ovuşturarak

"Kızım bir sus ya gel buraya da ne olduğunu gör"dedi Melis o da ağlıyordu

Yorganı mi uzerimden çekip ayağa kalktım ve yerde yatan kişiye doğru ilerledim

Yerde yatan kişiyi görünce avazım çıktığı kadar bağırdım

Yerde biri yatıyordu yerde yatan kişinin kolları kesilmis ve gözleri yerinden çıkarılmıştı

Yerde yatan kişinin kim olduğunu anladığımda ağlamaya başladım göz yaşlarım hızla akarken aynı zaman da da hickiriyordum

Yerde yatan kişi Merve ydi 1 saat önce bence konuşan ve ona gulumsedigim Merve ydi

Yatağa oturdum ellerimi saçlarıma gecirdim oydu degilmi bizi bir ölüm oyununa koyan oydu katilimiz...

Herşeyi yeni idrak edebilmistim oyun başladı derken ölüm oyunundan bahsediyordu

Ve başlattığı oyunda ilk oldurdugu kişi Merve ydi

Tam çocuklara söylemek için ağzımı açmıştım ki duyduğumuz anonsla sustum

"Siz cocuklar" dedi anonsu yapan kişi hayır bu müdür Jack değildi bu başka biriydi beni ürküten biriydi

"Şu anda bir ölüm oyunundasiniz artık benim emrim altındasınız müdür Jack artık yok çünkü onu oldurdum eğer size koyduğum kurallara uymazsaniz sizde olursunuz"o kötü katil buradaydı ve artık kendini açık ediyordu

"Kurallari acikliyorum
Kural 1;buradan çıkamazsınız
Kural 2;artık odanizdan hiçbir şekilde çıkmayacak başka odadaki birileriyle iletişime geçmeyecek siniz
Kural 3;benim verdiğim emirlere sorgusuz sualsiz uyacaksiniz
Kural 4;oda değişikliği olmayacaktir örnek olarak:331 numaralı oda hep birlikte kalacak hep odada olacaklardir gün geçtikçe bir sonraki kurallarımı da size anlatacağım şimdilik hepiniz odalariniza geçin çabuk iki kere soylemiyecegim" diyip mikrafonu kapatti

Dışarda bir bagirisma sesleri geldi ve gözüm pencereyi buldu ve oraya doğru adımladim

Perdeyi hafif çektim ama korktum çünkü perdeyi çekip dovuldugum anları hatırladım, korktum çünkü dövülüp yuruyemedigim zamanları hatırladım korktum çünkü....çünkü su yoktu ben korkak ve aciz bir insandım

Hayır ben aciz ve korkak bir insan değildim beni böyle olmaya zorladılar onlara baş kaldirmayalim diye her kese boyun eğmeye zorladılar burada ki her kes çocukluktan beri burada olduğu için bize ne asiladilarsa biz de ona uymak zorunda kaldık

Biz korkak degildik dedim kendi kendime ve elim usulca perdeye buldu ve yavaşça perdeyi çektim

Gunes ışıklarını birden gördüğüm için gözüm kamasti ve gözümü kapatmak zorunda kaldım

Gözümü yavaşça alıştıra alistira açtım ama açmaz olaydım çünkü dışarısı tam bir vahsetti

Dışarda ki birkaç kişi öldürülmüştü bir kaçı değil çoğu öldürülmüştü kalanları ise içeriye geçmek için zorluyorlardi

Herkes içeri girdi ve yerdeki ölüler hariç sadece bir çocuk kaldı ve o katılın adamları...

Çocuk içeriye geçmemek icin direniyordu hatta elinden geleni yapıyordu artık daha fazla Sabri kalmayan adamlar silahın kabzasini tutup çocuğa vurdu.bayılıp düşen çocuğa bakıp gülümseyen adamlar elindeki tüfekle çocuğu başından vurdu

Gördüğüm şeyler yüzünden çığlık atarak kalçamın üzerine düştüm

Orada gördüklerimi uzun süre unutabilecegimi sanmıyorum

Birinin omzuma dokunmasiyla tekrar çığlık atmıştım ki ağzımı tuttu

Beni yavaşça kendine çevirdi ve "gerizekalı benim ben"dedi gördüğün kişi yüzünden rahatlayacak nefesimi verdim beni korkutmustu bana dokuna kişi Araz di

Elini ağzımdan çekince "aptal omzuma neden dokunuyorsun cagirsana mal"diye onu azarladim

Onu azarlamam hoşuna gitmemiş olucak ki sessizce homurdanip gitti

Gözüm odayı bulunca herkesin burada olduğunu gördüm kendimi dışarıdaki vahşete fazla kaptirmistim bu yüzden buraya geldiklerini fark etmemiştim

Hatta ve hatta yeni gelen çocuklar bile buradaydı

Gözüm yeşil gözlü çocukta oyalandi ama duyduğumuz ses yüzünden bakışlarımız kapıyı buldu

İçeriye kar maskeli bir adam geldi ve "sizin basinizda bekleyecek olan adam benim eğer bir şey isteyeceksiniz bunları bana söyleyeceksiniz"diyip kapıyı sertçe kappatti görgüsüz

İcimden bir ses artık hiçbir şeyin eksisi gibi olmayacagini dile getiriyor

Çünkü o katilin dediği gibi oyun başladı....