Multimedia Papatya Akıncı
.............................................................................................................
Yetimhanenin soğuk,insanı baktıkça bunaltan duvarları arasında bir gün daha. Bugün buraya gelişimin beşinci yılı. Bugün ailemle birlikte mezara gömülen hayallerimin,umutlarımın beşinci yılı...
Yetimhanenin müdiresinden yediye kadar gelme şartıyla ailemin mezarına gitmek için izin istedim. Bunu her ölüm yıl dönümünde yapardım. Sabahtan akşama kadar mezarın başında oturur yaşadıklarımı,hayatımı anlatırdım. Bir demet papatya alırdım her zaman. Hepsinin mezarının kenarına bırakırdım. Birini anneme birini babama birini kardeşime. Üstümü giyindim ve yetimhaneden çıktım. Buraya ilk gelişimde daha bakımlıydı. Boyası yeniydi. Duvarları canlıydı. Şimdiyse bina da çatlaklar vardı. Boyası tamamen akmıştı ve Demir korkulukları küflenmişti. Yetimhaneye bakmayı kesip yakınlarda ki bir çiçekçiye girdim ve en güzel papatyalardan bir demet aldım.
...............................
Taksiye parasını verip arabadan indim. Mezarlığa girdim ve ailemin mezarını hatırlamaya çalıştım. Evet evet hatırlamıştım. Mezarlığın sonların da bir yerlerdeydi. Bir yıl olmuştu gelmeyeli. Ailemin mezarına doğru ilerledim ve mezarın başına oturdum. Mezar taşına bakarak kendi kendime konuştum.
" Sizi özledim. " Bir damla aktı gözlerimden toprağa doğru.
" Sizi çok özledim. " Bir damla daha.
"Keşke bende sizinle birlikte ölseydim." Bu sefer ağlamaya başladım. Ama devam ettim.
" O gün sizinle birlikte bende öldüm ama hala yaşıyorum. Çünkü benim bedenim değil ruhum öldü. Duygularım öldü. Umutlarım öldü. Hayallerim öldü."
Biraz daha ağladım sessizce. Sonra yeni sulanmış toprağa baktım boş boş. Gitmeliydim artık. Çünkü burada kaldığım her dakika boyunca intihar etme hevesim artıyordu. Yanlarında olmayı öyle çok istiyorum ki... Ama yapamam. O kadar cesaretli değilim.
Benim hikayem yarım kalmıştı. Belki bir gün güzel bir sonla biterdi benim hikayemde. Bir an içimde küçük bir umut hissettim ve o an ki aklımla kendi kendime karar verdim. Umut etmeyi asla bırakma. Çünkü umut yoksa sende yoksundur. Geçmişim belki hatırlanacak kadar güzel değildi ama bundan sonra bu cümle her üzüldüğümde yanımda olacak. "Kaderinizi değiştiremezsiniz ama güzelleştirebilirsiniz."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Papatyanın Umudu
RomanceAilesini bir yangında kaybedip yetimhaneye yerleştirilen Papatyanın yarım kalmış hikayesi... Doğduğunda bile yalnız olduğu gibi hala yalnız olan, hayatını devam ettirmek için hırsızlık yapmak zorunda olan Umut'un hiç başlamamış hikayesi... ...
