I love you, please trust me ~Wonki version 1

7.artık hiç kimsem yok

Diğer bölümü yazdığım için hala utanıyorum

Niki pov:
Telefonuma bi arama geldi bilmediğim bi numaradan

"Jung iki dakika dur birisi arıyo"

Yataktan kalkıp odadan çıktım

"Alo?"

"Alo, Siz Nishimura Rikimisiniz? "

"Evet siz kimdiniz?"

"Ben hemşireyim doktor bey sizi aramamı istedi Nishimura Momo, Nishimura Yeo ve kızları olduğunu düşündüğümüz Nishimura Kazuha ve Nishimura Sakura araba kazasında hayatlarını kaybetti lütfen hastaneye gelin başınız sağ olsun"

Göz yaşlarıma Engel olamadım Teyzeme bi elveda bile diyemedim benim için neler yapmıştı Jungwon  ağladığımı görüp yanıma geldi

"Bi şeymi oldu Niki? "

"Teyzem, dayım ve kuzenlerimi araba kazasında kaybettim hastaneden aradılar gelin onları uğurlayın diye, artık hiç kimsem yok Jungwon hiç kimsem, onlar benim kalan ailemdi onlarda gitti yapayanlız kaldım"

Ağlamam daha da şiddetlendi her kes gidermiş en sevdikleriniz bile bi anda ortadan kayboluyor

onlara ne kadar değer verseniz sevseniz bile bu onların bir gün sizi bırakıp uzaklara gideceği gerçeğini değiştirmiyor

ister arkadaşınız olsun ister sevgiliniz ister de aileniz hepsi illa bi gün sizi bırakıp gidecek hepsi illa bi gün ölecek benim ailem gibi onlar hayata 40 yaşlarında veda ettiler teyzemler 30 yaşlarında

kim bilir biz ne zaman öleceğiz, demek istediğim ailenizin değerini bilin sevdiğiniz varsa gidin açılın ona sevdiğinizi söyleyin yarın sizin ve ya onun hayatta olacağı ne malum?

Kimsenin kalbini kırmayın kimseyi incitmeyin kalp kırmak kabe yıkmaya eşittir diger dünyaya kalbi kırık göndermeyin

kimseyi sonra vicdan azabı çekersiniz yok X e boyle yaptım özr dileyemedim yok Y ye borcum vardı veremedim hiç bir şeyi geciktirmeyin yarın yaparım diye her şeyi vaktinde yapın ne malum yarın hayatta olacağın?

Ne malum yarın burada olacağın? Size bi abi bi arkadaş tavsiyesi veriyorum hayatınızı yaşayın, insanları kırmayın hiç bir şeyi ertelemeyin

Jungwon bana sıkı-sıkı sarıldı

"Her kes gitsede Ben burdayım Niki, Ben burdayım hep burda olacağım sana söz veriyorum lütfen ağlama"

"Teşekkürler Jungwon teşekkürler, her şey için sana minnettarım, hiç kimse beni anlamak istemedi senin aksine"

"Drama queenlik yapmayak üstümüzü değiştirip 'kalan aileni' de 'son dünyaya' uğurlayalım değilmi? "

Göz yaşlarımı baş parmağıyla sildi gülümsedi bende ona karşılık olarak gülümsedim odada üstümüzü değiştirdik

anahtarı alıp kapıyı kilitledikten sonra çıkıp arabaya bindik yol boyunca konuşmadık Seoul devlet hastanesine gelince gözümden yaşlar süzüldü

annemleri de Tokyo devlet hastanesinde uğurlamıştım arabadan inip hemşireyi arayıp odayı sordum polisler kapıda beni beklettiler

"Kimsiniz? "

"Ölenlerin hayatta kalan tek varisiyim"

"Kimliğinizi göstere bilirmisiniz?"

"Buyurun"

Kimliği çıkartıp polislere gösterdim sonunda 'Nishimura Riki' olduğumu kanıtlayıp odaya girdim doktor

"Başınız sağ olsun efendim ne kadar uğraşsakta kurtaramadık özr dileriz"

Gözümden yaşlar teker-teker süzülürken teyzemin kefenine sarılmıştım gelip onları benden  almak istediklerinde

"Lütfen son kalan ailemle bir az daha vakit geçireyim lütfen, onlardan başka kimsem yok"

Jungwon  bu arada yanıma çömelmiş sırtımı sıvazlıyordu her seferinde onları morqa götürmek istediklerde israr ediyordum

"Niki hadi gel gidelim zorluk çıkarmayalım, biliyorum onları çok seviyorsun ama zorluk çıkarıyoruz şuan, onlarda işlerini yapmaya çalışıyorlar"

Jungwon haklıydı göz yaşlarımı elimin tersiyle silip

"Görüşürüz teyze sizi çok özleyeceğim"

Dedikten sonra odadan çıktım kafam alak-bulaktı artık kimsem yoktu bizim ailenin artık tek Nishimurası bendim

Biz dışarı çıktığımızda saat sabaha karşıydı hafta sonu olduğu için direk Eve gittik ben ağlarken Jungwon sırtımı sıvazlıyordu

"Niki her şey geçti ağlama lütfen bak bende ağlarım"

Göz yaşlarımı sildim

"Taman ağlamıyorum iyiyim ya da değilim pekte önemi yok sonuçta"

"Benim için önemi var ama Sen boyle diyince üzülüyorum"

"O değilde sen bana 1 senedir aşıkmısın?"

"Hayır Sunoo götünden atıyo"

"Telefonunu versene bi"

"Al"

Telefonunu alıp Sunooyu aradım

"Efendim Woniem? "

"Benim Niki"

"Ha enişte Sen misin? Neden aramıştın eniştecim?"

"Jungwon açıklama istiyorum bu şahıs neden bana enişte diye sesleniyor? "

"Telefonu ver söyliycem"

"Tamam"

Telefonunu ona uzattım

"Sunoo senin ebeni sikim Kaç kez söyliycem Nikiye eniştem demek diye, ben onu sevmiyorum Jake i seviyorum götünden atma"

"Bu saniye enişteme ver telefonu"

"Niki Sunoo senle konuşmak istiyor"

"Efendim?"

"Bak Nikicim bu şahıs Jake i sevdiğini söyleye bilir ama Jake i sevmiyor 1 senedir seni seviyor hatta senle aynı okula gitmek için 2 kez sınıfta kaldı ebene kadar araştırdı Korelisin,ismin Kim Niki, yaşın 16 fln her bokunu araştırdı sana seni sevmiyorum dese bile seni seviyor şimdiden söylim"

"Tamam Sunoocum"

Adımı bildiğini söylediğinde ciddi adımı bildiğini düşünüp telaşa kapılmıştım Allahtan adımı Kim Niki olarak biliyordu yoksa Nishimura Riki olduğumu öğrenirse her kes gibi benden soğar yüzümü görmek bile istemezdi ne demiştim?

Her masalın dışlananı olur bu masalda da dışlanan benim Jungwon bu asla değişmeyecek,değiştirilmeyecek bi gerçek.......