နောက်တစ်နေ့ရောက်တော့...
"ဘယ်သူနဲ့တွေ့ချင်လို့လည်းမသိဘူး"
"ရှိန်မင်းမြတ်မောင်နဲ့ပါ"
"အော်ခနလေးစောင့်ပေးနော် ညီမသွားခေါ်ပေးပါ့မယ်"
"ဟုတ်ကဲ့ "
"ဂန့်ဂေါ်ဘယ်သွားမလို့လည်း"
"မမလေးမိန်းဟန် ဟိုမှာစောင့်နေတဲ့ ကလေးတစ်ယောက်နဲ့အမက မမလေးရှိန်နဲ့တွေ့ဖို့လာတယ်ပြောလို့ပါ အဲ့တာကြောင့်သွားခေါ်ပေးမလို့"
"အင်းအဲ့တာဆိုသွားခေါ်လိုက်နော်"
မိန်းဟန် ကလေးမလေးတစ်ယောက်နဲ့ အမျိုးသမီးဆီကိုသွားလိုက်တယ် ထိုအချိန်မှာအပြင်ကနေပြီးတော့ အန်တီနဲ့တီလေး ကအပြင်ကပြန်လာတယ်လာတယ် ဒယ်ဒီနဲ့မာမီကလည်းအပေါ်ထပ်ကဖွားဖွားကိုတွဲပြီးဆင်းလာကြတယ် အားလုံးစုံ သွားသလိုဖြစ်သွားကြပြီး မိန်းစန်ကတော့ထိုအမျိုးသမီးနားလျောက်လာခဲ့တယ်
"ဒေါက်..ဒေါက်"
"မမလေးရှိန် အပြက်မှာမမလေးဧည့်သည်
ရောက်နေတယ်"
"ရှိန်အခုလာပြီနော်"
မိန်းဟန်ထိုအမျိုးသမီးကို စကားစမလို့ဘဲရှိသေးတယ် ရှိန်ကရောက်ချလာပြီး
"သဲ......"
ရှိန်ရဲ့ခေါ်သံကြောင့်အားလုံးက ရှိန်ဆီအကြည့်ရောက်သွားတယ် အဲ့အမျိုးသမီးနဲ့ပါလာတဲ့ ကလေးကရှိန်ကိုမြင်ပြီး
"ပါပါးးးးးး"
"ဗျာ"
ကလေးက ရှိန်ကိုမြင်တော့ ပါပါး လို့ခေါ်လိုက်တော့ အားလုံးကအန့်အောသွားကြတယ် တီလေးကအရမ်းဝမ်းနည်းသွားတယ်ထင်ပါရဲ့ခြံထည်းပြေးထွက်သွားတယ် အဲ့တာကိုရှိန်မြင်လိုက်မယ်မထင်ဘူး
"ပါပါး မီးမီးကိုမလွမ်းဘူးလားဟင် မီးမီးကလေပါပါးကိုအရမ်းလွမ်းနေတာ"
"အာ....အချွဲလေးဘဲကွာ မနေ့ကတစ်နေ့လေးမတွေ့ရတာကိုချွဲနေလိုက်တာ "
"မီးမီးကတကယ်လွမ်းလို့ လွမ်းတယ်ပြောတာကို ဟွန့်...."
"အာ စိတ်မဆိုးပါနဲ့ဗျာ ပါပါးလည်းလွမ်းတာပေါ့မီးမီးကို"
