One moment can change your life.

#4

Pov Zoë
Terwijl Valerie aan het douchen is besluit ik naar de kantine te gaan om de ingrediënten te halen voor het avondeten. Ik loop de kamer uit en sluit de deur. Hmm, wat zal ik vandaag gaan koken? Ik heb zin in pizza... Dat is het! We gaan onze eigen pizza maken! Yumm lekker met ananas en kaas en paprika.. Ik geniet wanneer ik loop. Eindelijk aangekomen bij de kantine ga in de rij staan bij de ingrediënten, salamie, kaas, tomaat, ananas. Wanneer ik alles in mijn mandje heb gepleurd ga ik in de rij staan, oeh ik heb veel te veel. Ik hoop dat ik niet meer dan 10 euro heb anders moet ik bij betalen... Eenmaal afgerekend en opgelucht dat ik niet bij hoef te betalen, wil ik de kantine uit lopen. Dan zie ik een vogeltje op het terras. Het probeert te vliegen, maar het lukt niet, zijn vleugeltje is gebroken... Ja ik ben een enorme dierenvriend, vraag maar niets. Ik kijk om me heen en zie geen bewaking. Twijfels komen omhoog, ik mag niet eens op het terras komen. Ach Zoë wie hebben jou hier al een jaar opgesloten?! Vastberaden loop ik de kantine uit naar het vogeltje.

Pov Valerie
Ooh Ooh dit is fouteboel, ik sta in een kamer met allemaal jongens, wat doen zij hier? "Eh hallo," zeg ik nogal ongemakkelijk "Ik zocht de kantine..." Valerie je weet dat je niet kan liegen! "Jaja, deze smoes hebben we al tig keer gehoord," een jongen met zwarte haren en blauwe ogen kijkt me ongelovig aan. Betrapt. "Wat doe jij hier?" vraagt dezelfde jongen. Oke, blijf in je rol Valerie. "Dat zei ik toch al? Ik zocht de kantine." antwoord ik geërgert. Okey okey, niet slecht Valerie. Ik begin me zelfverzekerder te voelen, alles behalve toegeven. Dezelfde man met stoppelbaard en bolle hoofd die me naar mijn kamer leidde komt met grote passen naar me toegelopen, "Okey nou moet jij even luisteren, jou blik en brutaliteit staat mij niet aan en als jij nu niet snel aan mij uitlegt wat jij hier doet dan..." hij wordt onderbroken door de jongen die mij ook eerst aansprak, blijkbaar is hij 'the leader' van deze groep. "Erik, doe rustig en ga zitten." gebied hij hem. Ik kijk de kamer rond, allemaal mooie jongens maar mijn blik blijft hangen bij een jongen van ongeveer 18 jaar, 1 jaar ouder dan ik. Hij heeft bruin haar met een blonde lok vooraan, en blauw met groene ogen waarin je zo verdrinkt. Ooh Ooh Valerie, STOP, dit kan je niet maken! Je gaat toch niet verliefd worden op iemand van dit gesticht?! Ik bedenk me dat ik al een tijdje hem aanstaar en word wakker uit mijn trance. "Nou dan ga ik maar" vertel ik hun met ongeïtereseerde blik op mijn gezicht. "Hohoho, zo snel kom jij hier niet vanaf!" antwoord 'the leader'. Op dat moment bedenk ik me dat ik er beter vandoor kan gaan. Vliegensvlug draai ik me om en gooi ik de deur open, ik ren de kant op van de deur met de roze kamer, trek het open en duw het dan snel maar zachtjes weer dicht. Ik kijk om me heen, waar kan ik me verstoppen? Snel ren ik naar de hoek met de kledingrekken en ga erin zitten. Ik voel me net zo'n klein kind die in elke winkel in het kledingrek gaat zitten. 2 seconden nadat ik me heb verstop wordt de deur aan het eind van de kamer open gegooit. Ik hoor 2 paar voetstappen de kamer in lopen. Ik houd mijn adem in. Ze gaan langs de pashokjes, kasten, make-uptafel en komen dan aan bij de rekken waar ik zit. Als ze m'n hartslag maar niet horen... Ik hoor dat er iemand in de eerste paar rekken zoekt. Ik vervloek mijn hartslag en adem. Dan hoor ik ze weglopen en de deur valt met een klap dicht. Opgelucht haal ik adem. En dit allemaal op mijn allereerste avond, bravo Valerie!
------------------
Nieuw stukje! Lang niet geupdate, iknow... Maar ik zit in de drukste fase van het schooljaar :( Ik hoop dat het een beetje goed is... Ik twijfel nogsteeds heel erg. Laat me weten!
Xoxo Madelieeef
ps. IK HEB GEWOON DE 80 READS GEHAALD!!! DANKJE DANKJE DANKJE, LOVE YA ALL ❤️