One moment can change your life.

#8

~ Live everyday like it's your last. ~

Pov Valerie
Ik maak me los uit onze omhelzing, Zoë kijkt me aan, "Dat weet ik toch Valerie, ik ook hou ook van jou en zal er ook altijd voor jou zijn." zegt Zoë tegen me. Langzaam worden mijn wangen rood, toen ik nog thuis was werd dit door mijn vriendinnen heel weinig tegen mij gezegd, ik merk nu pas hoeveel ik dat heb gemist... En echte beste vriendin, je weet wel, one and only, nee nooit gehad. Maar nu voel ik hoe waardevol dat is, dat het je allemaal maar toe moet komen waaien... Jij hebt daar geen invloed op...  "D dankje Zoë, dit vind ik echt zo lief..." stotter ik. Zoë moet lachen en geeft me nog een knuffel, "Nou genoeg met dat emotionele en senitmentele gedoe, wij gaan hier nog het beste van maken!" roept ze terwijl ze opstaat. "We gaan naar de winkel." ik kijk haar verbaasd aan. "Winkel?" vraag ik. "Ja winkel. Kom je mee?" langzaam knikkend sta ik op. Samen lopen we de deur uit. Ze begint uit te leggen over dat elke kamer€ 10 krijgt per dag en dat je het samen daarmee moet doen, "Dus toen jij er nog niet was had ik al dat geld voor mezelf alleen." besluit ze haar verhaal. Ik glimlach naar haar, "Wat ben je toch ook een kletskous!" roep ik dramatisch uit en ik sla een arm om haar heen. Eenmaal aangekomen, kopen we allemaal lekkers zoals Oreo, zakken chips blablabla. Ook kopen we het avondeten, pasta. Alles is hier zelf sevice. Als we bij het afreken - apparaat staan klinkt er opeens een stem uit, "Dat is dan € 9,00." van schrik maak ik een sprongentje. Zoë barst in lachen uit, "DAAR SCHROK IK DE EERSTE KEER OOK ZO VAN HAHAHA." ze kan maar niet stoppen met lachen en dus grits ik het pasje uit haar hand en betaal. Ik leg een aantal boodschappen in haar armen, en begin te lopen. Zoë wankelt heel erg omdat ze niet bij kan komen van het lachen, ik ken dat gevoel dan denk je elke keer terug aan het moment en dan barst je weer in lachen uit. Anyway, ze lijkt wel dronken. Het ziet er supergek uit, een meisje dat heel erg wankelt en zich dood lacht met boodschappen in haar armen. Eenmaal in onze kamer en alle boodschappen veilig op de tafel plof ik neer op de bank, "Nou Zoë, dan heb je dat ook weer gehad, he?!" "Yep, ik kan er weer tegen aan." antwoord ze op mij, terwijl ze de tranen uit haar ogen wrijft.  Ik stel voor om Truth or Dare te spelen met Oreo en de andere dingen die we hebben gekocht. Zoë stemt in en in 2 minuten staat alles op het tafeltje voor de bank. "Begin jij maar." zeg ik tegen Zoë. "Okey, Truth or Dare?" vraagt Zoë, terwijl ze een Oreo aan het ontleden is. Zorgvuldig pak ik een chipje uit de kom  en antwoord, "Laten we beginnen met Truth." Ik zie Zoë denken, ik moet lachen bij haar geconcentreerde gezicht. Dan kijkt ze me weer aan, "Nou, ik zat is na te denken..." "Ja, dat zag ik." onderbreek ik haar. Ze schenkt me een nep lach en praat dan weer verder. "Ik zat dus na te denken, ik ken jou eigenlijk helemaal niet persoonlijk... Dus vertel wat over jezelf." verrast kijk ik haar aan, ik dacht dat ze me een hele ingewikkelde vraag ging stellen, maar nee. Dan besef ik me dat ik ook niks van haar weet. " Oke nou daar komt ie; Ik ben Valerie Sophie van der Burg, 17 jaar oud en ik woon - nou ja inmiddels woonDE - in Amsterdam. Ik heb een Zusje en een Hond. Mijn hobby is Voetbal - Yep voetbal, don't judge me - en nou ja dat was het wel..." vertel ik haar. Ze kijkt me met grote ogen aan. "Wat?" heb ik wat verkeerds gezegd? Denk ik bij mezelf. Dan begint ze enthausiast te praten, het lijkt heel erg op gillen maar ik hoor de klanken; "Zit je op Voetbal?! OMIJNONDERBROEKISVEELTEGROOT meen je dat serieus?! Ik zat ook op voetbal! En een hond?!  Mijngoedegodness..." prilt (praat en gilt tegelijk jajaja koel hea) ze. Nu is het mijn beurt om haar met grote ogen aan te kijken. "Zei. Je. Zo. Net. Omijnonderbroekisveeltegroot?" "Jaja, ik verzin mijn eigen woorden ghehe." antwoord ze. "Oke nou laten we verder gaan," zeg ik, wanneer ik nog een handvol m&m's neem, "truth or dare?" vraag ik haar. "Ook truth." antwoord ze. "The same question, succes." glimlach ik naar haar. Ze neemt diep adem en begint, "Zoë Liver, ook 17 jaar oud en woonDE in Rotterdam. Ik ben deels Marokkaans. Ik heb 2 broertjes en mijn hobby is dus ook voetbal." antwoord ze in 1 adem, wat is het toch ook een raar kind. "Marokkaans?" vraag ik verbaasd. "Ja, m'n moeder komt uit Marokko, maar m'n vader is Nederlands." legt ze uit, "Truth or Dare?" vraagt ze. "Dit keer Dare." antwoord ik. Maar ik heb meteen spijt van mijn antwoord want Zoë kijkt me boosaardig aan, "Ik wil dat je een flashmob organiseerd in de 'Kantine' met muziek van de radio die daar speelt." geschrokken kijk ik haar aan. Oh nee, Oh nee, dit wil ik nieeett!
*****
Heyy, het is nu 0:30 ghehe, maar ik wilde nog een hoofdstukje schrijven... Ik plaats dit hoofdstuk morgenochtend want ik heb nu geen wifi :(
Oohja ik ga stoppen met die acties van me want niemand reageert erop :\
Ik ga nu slapen ahah.
xoxo Mee
btw bedankt voor de 350+ reads ❤️