Ve bir gece ölü bir kadının kaleminden dökülür kelimeler.Aşk akıl işi değil diyenlere aklımızı kullanarak düşünsek zaten aşık olmazdık diyen bir kadın.Biz kalbimizin tam ortasıyla düşündük.Sonrası zaten malum.Kırıldık,paramparça olduk yine de yıkılmadık.Belki ayakta durmak zordu ama yılmadık.Adımlarımız güçleşsede direndik biz bu yaşama.Çünkü bilirdik göz yaşlarımız sel olup boğulsakta elimizden tutup çıkaracak kimsemiz yoktu.Tutunacak el olmayınca kelimelere sığındık.Daha 15'ti o zamanlar yaşım.Seni ilk görüşümdü ve gülüşünün güzelliğinde ölmüştüm.Yanıma gelip "Merhaba" derken kalp atışlarımı duymandan korkmuştum.İlk görüşte aşka ilk defa inanmıştım böylece.Ne farklı çarpıyordu kalbim.Anlam veremiyordum bu mideme oturan sancıya.Sense sadece gülümsüyordun bana.Hep konusan ben tek kelime edemiyordum o gün.Her bakışında kesiliyordu nefesim,diziliyordu kelimeler boğazıma.Gözlerim gözlerine bakarken o güzellikte boğulup gidiyordum.Yanımdan gittiğinde içimdeki özlemin bi tarifi bile yoktu be adam.Ki sen hayatımdan gittin.Düşünsene ölümle burun buruna bir kadın.Aglamaktan, uykusuzluktan gözleri şişmiş.Artık gülmeye bile korkan bi kadın.Sen tüm kalbini sana adamış birine ihanet edip gittin aslında kendi kalbinden vazgeçtin ama sende bunu bilemedin.Sen kaybettin, aslında zafer hep sevenindir sen gitmeyi tercih ettin o zaman söylenecek tek kelime bıraktın bana kocaman bir "Eyvallah"sana.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Şimdi Hangimiz Bu Aşkın Katili
Historia CortaBilirsin beni,bir çaya bir de papatyaya aşıktır şu gönlüm.Ama artık papatya olsan yapraklarını koparır,çay olsan soğumanı beklerim.Öyle bittin bende.
