Tuhaf davranmayı bırak,Taehyung.
Sorun ne?
Beni duymuyor musun?
Taehyung kağıdından kafasını kaldırıp baktı.
Ne olduğunu anlamaya çalışarak ve utanarak "Efendim." dedi
Cevap alamayınca "Bir şey mi söylemiştin ?" diye sordu.
Jungkook'un yüzünü yine o hafif sırıtışı kaplamıştı.
Sessizliği bozdu ve
"Şu soruyu nasıl yapacağız diye sormuştum matematikte iyisin sanırım kağıdına bakmak gerekirse."
"Elbette,tek yapman gereken 19'la 6'yı çarpmak ve sonra 22 eklemek."
Jungkook şaşkınca gösterdiği şeye baktı ve anlamaya çalıştı.
Birkaç dakika sonra
Ha, anladım diyip kağıdında birkaç karalamalar yapmaya başladı.
Sonra ise heyecanlı ve merak dolu bir şekilde Taehyung'a döndü.
Cevap bu mu diyip kağıdında bulduğu son sonucu gösterdi.
"Evet!"
"Bak aslında matematikte iyiymişsin, birlikte halledebiliriz."
Jungkook gözlerini Taehyung'un gözlerine kilitleyip,dudağını hafifçe yalayarak
"Sanırım öyleyim" dedi.
Bir süre sonra Jungkook,
"Nereye daldın yine?" diye sordu gülümsemesini eksik etmeden
"Üzgünüm,sadece kusursuz bir gülümsemen var."
"Gerçekten mi?" yanakları kızarmıştı, tekrar konuşmaya devam etti
"Daha önce kimse böyle bir şey söylememişti."
"Bundan sonra sürekli söyleyen birisi olacak o halde"
