Kedi, Minho

29.05.2019

29.05.2019.
ben Lee Minho.
yazacak pek bir şeyim yok. sadece iğrenç bir gün iğrenç insanlar ve iğrenç ben. hak ettim mi anne? sence bir çocuk sırf her zaman aldığı nottan bir puan düşük aldığı için bodruma kapatılıp aç bırakılmayı hak ediyor mu? hak etmedim anne. hiçbir şeyi. bana yaptığınız veya çektirdiğiniz hiçbir şeyi hak etmedim ben. ne dövülmeyi ne saatlerce dışarıda bekletilmeyi dondurucu soğukta incecik giyisilerle bir yerlere gönderilmeyi ne de aç bırakılmayı hak ettim. duygularım yok mu sanıyorsunuz?? ben de insanım. benim de duygularım var ihtiyaçlarım var. makina değilim ben! robot değilim! tamam mı!? anlayın artık beni!! sesimi niye kimse duymuyor?! sabahlara kadar odamda durmak istiyorum. kimseyle konuşmamak istiyorum. rahat bırakın artık beni. yeter. salın beni. istemiyorum. gece geç saatlere kadar zorla ders çalışıp her ihtiyacımı kendim gidermek zorunda olduğum asla aile sevgisi almadan devam ettireceğim bir hayat yaşamak istemiyorum. zorbalık görmek istemiyorum. ucube olmak istemiyorum. cidden yeter artık. empatinin ne olduğunu unuttunuz mu?? hani şu garip kelime? insanların yerine kendinizi koyduğunuz şey. kalmadı mı. unutuldu mu. hayır. hayır unutmayın. empati yapın benimle. anlamaya çalışın beni.

sabah 6da kalkıp kilometrelerce uzaklıktaki okuluma babamın arabası olmasına rağmen yürüyerek gidiyorum. harçlık almadığım için aç kalıyorum okulda hiçbir şey yemiyorum. zorbalık görüyorum. hafif cinsten değil. dövülüyorum taciz ediliyorum tehdit ediliyorum eşyalarım alınıyor. ve bunlar neredeyse her saat oluyor. fakat kimse beni duymuyor. hepsi izliyor. okul bitiyor ve yine eve yürüyorum. evde sadece annem oluyor. daha soluklanmadan ders çalışmamı söylüyor. evet bir telefonum var hatta hattım da var. diğer gençler gibi twitter instagram youtube falan bunları bende kullanıyorum. kullanmaya çalışıyorum. ,,neden polisi aramıyorsun?".... kolay değil.. hiç değil.. cesaret edemiyorum ki.

aslında bir gün eve gitmek yerine başka bir yere gidebilirim. ya da okula diye çıkıp kayıplara karışırım. ama nereye gideceğim ki? arkadaşım yok. kuzenlerimin yaşayıp yaşamadığını bile bilmiyorum. bütün akrabalarım ülke dışında ki onlarında anne ve babamdan farkları yok.. dayanamıyorum.. kendime zarar veriyorum.. çizik atacak yer kalmadı artık.. her yerim ağrıyor.. acıyor.. sızlıyor.. zor. her şey çok zor. her şey üzerime geliyor. nefes alamıyorum. herkesin gözleri üzerimdeymiş gibi hissediyorum.

...

...

hayat nedir? tekrar soruyorum... Hayat nedir?....

.... neden cevap vermiyorsun....

... beni duymuyor musun?..

....

bağırıyorum.. kimse duymuyor.. yardım çığlıkları..

cevap ver

konuş

lütfen

yalvarırım biri beni kurtarsın

yalvarıyorum

çıkarın beni buradan

özgür olmama izin verin

gitmeme izin verin

dayanamıyorum

istemiyorum

cevap verin bana! DAYANAMIYORUM DİYORUM!!! NESİNİ ANLAMIYORSUNUZ BE?!?!? KURTARIN BENİ!!

kurtarın...

lütfen..

ku®₺@r 1Nb£*!