Secret Affair 1: Head Minister

Chapter 7📚

Eliza P.O.V
Hindi ko mapigilang matulala habang nakatingin sa may bintana ng bus. Nang magising ako kanina ay hindi ko mapigilang umiyak ng palihim, dahil sa nangyari kanina.

May tatlong buwan ako para manirahan dito sa philipinas at balikan ang mga masasayang ala-ala.

Gusto kong sulitin ang tatlong buwan ko dito sa Philippinas at mag laan ng ilang araw, weak or buwan sa mga taong mahal ko na narito. Ang marami akong gustong gawin.

"Ma'am? Are you okey?"
Agad akong tumango at hindi ako makatingin sa kanila ng maayos, lalo na kay miguel, dahil nahihiya ako at ayaw ko ding makita nila na ang mga mata ko na namamaga ng dahil sa kakaiyak ko kanina.

"Ma'am Eliza, may meeting po mamayang alas 5 ng hapon at sa tingin ko naman po ay makaka habol ka."
Mataray nitong pag kasabi sa akin at agad naman akong ngumiti sa kanya.

"Thank you to update me Miss focal clarissa Salvador."
Nakangiti kong pagkasabi sa kanya at napansin kong bigla na lamang ako nitong inirapan at agad nag tungo sa inu-upuan nito kanina, mabuti na lamang ay hinatid kami ng service ng charity.

Pero hindi ko mapigilang malungkot at mapaluha ulit, hinaplos ko ang sing sing na hanggang ngayon ay sout ko parin, anim na taon na ang nakalipas, pero hindi ko parin makakalimutan ang lahat ng sakit na hanggang ngayon ay nasa puso ko parin. Wala na talaga akong babalikan at siguro, tanging mga ala-ala nalang ang natitira na hindi mag tatagal ay makakalimutan ko rin!.

Agad kong pinunasan ang mga luha na nag si labasan mula sa mga mata ko. Masyado na ako naging emosyonal, dahil alam kong ma-uulit parin ang mga nang yari kanina.

Wala akong kagana gana na bumaba sa bus ng charity at ngumiti ako sa driver at agad nagpa salamat.

"Pwede na kayong umuwi class, i know some of you is tired. Umuwi na kayo at magpahinga."
Sinusubukan kong pasiglahin ang boses ko at napatingin ako kay miguel na tila nag alala ito sa akin, ngumiti na lamang ako sa kanila at agad tumalikod at nag tungo sa building ng Head minister, dahil nasa 3rd floor ang meeting area.

Napa buntong hininga na lamang ako ng biglang pumasok sa isip ko ang mga nang yari sa akin kanina.

Flashback
Napatingin ako sa taong bigla nalamang humila sa akin at tila bumalik ang diwa ko. Bigla kong naramdaman ang panginginig ng katawan ko.

"Are you crazy!, dito mo pa talagang gustong mag pakamatay!?"
Malakas na pagkasigaw ni Miguel at tila bigla akong na taohan. 

"A-ano ang g-ginagawa ko d-dito?"
Umiiyak kong pagkasabi sa kanya at halos nauutal kong pagkasabi, habang walang tigil sa pag luha ang mga mata ko.

"Till me miguel? Ano ang ginagawa ko dito?!"
This time ay hindi ko na talaga mapigilang humagolgol sa pag iyak at sunod sunod nag silabasan ang mga luha ko na kahit anong punas ko ay may lumalabas parin.

Pero nagulat ako sa ginawa nito, dahil pinunasan nito ang mga luha ko.

"I saw you ma'am jumping off the building."
Agad akong nag panic sa mga sinasabi niya. Hindi ako makapag isip ng maayos. Pero sinubukan kong pakalmahin ang sarili ko.

"T-thank you for saving my life miguel."
Umiiyak ko parin pagkasabi. Napansin ko na bigla itong natulala at hindi nakaligtas sa akin ang lihim nitong pag ngiti.

Pero tila unti-unti nanglabo ang mga paningin ko.

I heard the man crying.

I heard the child crying and calling my name.

I saw him in the dark, I saw my man and my child. Pero dahan-dahan na lamang nang dilim ang mga paningin ko.

Nagising ako na masakit ang ulo ko at agad napatingin sa paligid.

"Kamusta ang pakiramdam mo Eliza? may masakit ba sayo?"
Nag aalalang pagkasabi ni sister at bigla ako nakaramdam ng hiya. Agad akong umiling sa kanya.

Mahigit isang minuto, bago ako nakasagot sa tanong ni sister. Bigla kong naisip ang plano ko kanina.

"Pagod lang po to sister. Sister, gusto ko po sanang ampunin si mika."
Seryuso kong pagkasabi sa kanya at agad naman itong ngumiti sa akin at hinawakan ang kamay ko.

"Alam mo bang matagal kang hinintay ni mika at sigurado akong matutuwa yun."
Nakangiti niyang pagkasabi at tila naiiyak. This is a tear of joy?.

Sister told me that I almost slept for 3 hours. Tatlong oras pala akong nakatulog at nasa loob parin ng simbahan ang mga student ko.

Agad kong pinuntahan si mika at hindi ko mapigilang umiyak ng bigla na lamang ako nitong yakapin habang umiiyak. Nang sumapit ang ala-una ay agad kaming nagpa-alam sa mga bata at kay sister, lalo na sa  charity at nangako ako kay Mika na babalikan ko siya mamaya.
 
Mabuti na lamang ay pinahatid kami ni sister sa service ng charity. Malaking tulong na dit ito.

Habang nag byahe kami ay hindi ko mapigilang umiyak. Sobrang bigat ng dibdib ko. Iniisip ko palang na ikakasal na si Ace sa iba ay sobrang na akong nasasaktan.

End of flashback

Tulala akong nakatingin sa may pinto ng meeting area, pakiramdam ko ay tila nawalan ako ng gana sa lahat.

Pumasok ako sa loob at halos lahat sila ay nakatingin sa akin, bigla ako nakaramdam ng hiya, kaya agad akong yumuko at ayaw ko ding mapansin nila na namamaga ang mga mata ko. Pinili kong umupo sa pinaka dulo at nakita ko si Stella na busy ito sa mga papeles na hawak nito.

Dahil bagong teacher palang ako dito sa Montenegro University ay sina Stella at Ella palang ang mga nakilala ko dito.

Bigla ako nakaramdam ng pagka ilang ng mapansin ko na nakatingin ang iba sa akin, habang nag bubulungan. May madumi ba ako sa mukha?.

Biglang kong naramdamdaman ang pag vibrate ng phone ko, kaya agad ko itong kinuha sa bag. Tulala akong napatingin sa phone ko at bigla na lamang tumahimik ang paligid at pakiramdam ko ay may naka tingin sa akin.

Hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko. Bigla akong napahawak sa puso ko na ngayon ay hindi mapakali.

Pero mas lalo akong hindi mapakali ng mabasa ko ang message ng anak ko.

"I miss you mommylab, see you soon."
Nanginginig ang mga kamay ko. I try to calm myself.

"Good afternoon everyone. The Head minister is here. Please give her around of applause. "
Bigla akong napatingin sa harapan, kahit wala pa ako sa sarili ko, dahil na din sa koryusidad ko kung sino nga ba ang Head minister.

The Head minister is so handsome. Kahit hindi ko pa masyadong nakikita ang mukha nito, siguro akong gwapo ito.

Mala-adonis din ang pangangatawan nito, tila alagang Gym. Mas matangkad pa ito sa akin, siguro Hanggang dibdib lang ako.

But—

I saw the man that I love in the past 6 years ago.

The man that I hurt and I leave.

I feel my hurt trove so fast!. I feel my tears slowly falling down in my face.

Pero pakiramdam ko ay biglang tumigil ang lahat. Kahit malamig sa paligid ay pinag pawisan ako at mas lalong hindi ako mapakali. Sobrang bilis ng tibok ng puso ko at tila gusto kong umiyak ng umiyak, pero pinipigilan ko ang sarili ko na makalikha ng ingay.

Agad kong pinunasan ang mga luha sa mga mata ko. Sinubukan kong ayusin ang sarili ko, kahit ramdam ko ang panginginig ng mga kamay ko.

The person that I love, finally I meet him again.

Nice to see you again Kyle Ace Montenegro.