Ben su demır 2011 yılında bir kız çocuğu olarak dünyaya geldim
ve , 2010 yılında abim kartal demır dünyaya geldi. Biz doğduktan
3 yıl sonra babamın hastalık belirtileri çıkmaya başladı,ve gün
geçtikçe daha da kötüye gideceğini öğrendik . ve babamın ilk
savaştığı hastalığı ise böbrek yetmezliğiydi; ilaçlarla geçen
zamanlardan sonra Babam için zor zamanlar geçmişti artık
böbrek nakli aranıyordu .Böbrek bulamadığımiz için babam artık
sık sık diyalize girmeye başladı .aslında bir böbrek bulunmuştu
ama ,böbrek babanemindi ama babanem böbreğini vermek
istemedi ve vermedi de babaannem bu olaydan 3ay sonrada
hayatını kaybetti. ama babama böbrek bulmuştuk taki doktor
ameliyatı yanlış yapmayana dek doktor yanlış ameliyat yaptığı
için babam ölümden döndü ama babam yaşadı en sonda bir
böbrek bulundu ve Babamın artık bir böbreği olacaktı ama
böbrek verecek kişi sonan da böbrek vermek istemedi artık bir
çare kalmamıştı bitek diyalize girebiliyordu babam bu olaylardan
sonra bir kaç hastalığında çıkabileceğini biliyorduk ama babamı
korkutmamak için endişelenmemiş gibi davranıyorduk artık
babamı vakit vakit gününde diyalize götürmeye başladık ama bir
pazartesi günü babamla beraber ailecek kalvatı yaparken
babamın kalbi durdu hemen ambulans çağırarak babamı
Erzurum'a kacırdık Erzurum'a gitmeden önce ambulansta
babamın bizi tanımamaya başlamıştı artık çok çaresizdik sonra
hastaneye vardık ve babamı hemen ameliyathaneye kaçırdılar
bizde babamı o halde görmekten göz yaşlarımız sel olmuştu onu
bidaha göremiyeceğimizden ve ölmesinden korkuyoduk babam
ameliyatan çıktığında babamın kalbinin çıkarılıp yerini pil
yerleştirildiğini öğrendik ama babam yayla bizi hatırlamıyordu
babam uyandığın da hiç kimseyi tanımıyordu bana abla diye
sesleniyordu kısaca ne annemi, ne abimi ,nede beni
hatırlıyordumoralimizi bozmadan bizi hatırlar umuduyla
babamla geçindik ve haftalar sonra babam bizi hatırlamaya
başladıtek ben hariç beni hayla hatirlamıyordu ama bu da geçer
dedim dedikten 3gün sonra babam benimde hatırlamaya basladı
babam hafıza kaybından 5hafta sonra babama böbrek bulundu
artık babamın bir böbreği vardı ama doktorun söylediğine göre
babamın hastalığı devam edicek ve yeni hastalıklarla savaşacaktı
bu olaylardan 1yıl sonrada babamın kemik erimeleri başladı
babam genç ve uzun olmasına rağmen babamın kemik erimesi
yüzünden babamın boyu hemen hemen benim boyumdan kısaydı
ortalama 1.35 boyundaydı artık gerçekten ben bile babamdan
utanıyordum arkadaşlarım hep benle dalga geçiyordu ben bile
babamın ölmesini istiyordum çünkü korkardım babamdan boyu
kısaydı , yaşlanmıştı ve yatalak gibiydi fazla hareket edemeyip bir
yere yürüyüp gidemezdi ama babam olmadan yaşayamayacağımı
bildiğim için babamın sonradan ölmesini istemedim Bir de
bunlar yetmezmiş gibi babamın ilerledikçe hastalıkları artıyordu
kemik erimeden sonra babamın işitme ve duyma sorunu başladı
babam artık bizim de konuşamıyordu ve anlamıyordu bu sefer
tam umudumu kaybetmiştim babamı kaybedecem diye babamı
vana götürdük doktor babamın bu hastalıkların ilerlememesi için
bir ilaç önerip verdi ve bunu ömür boyunca kullanmasını istedi
ilacı hastalıklarının artmaması için verdi artık babam bu ilacı
içmeye devam etti babam iyileşmedi ama hastalıkları artmamaya
başladı babamın bu olayları yaşayıp hayatta kalması bir mucize
gibi bir şeydi babamın hayata kalıp benim ve ailemin yanında
kalması bizim için yeterli bu da benim hikayem.
Arkadaşlar 2 .bölüme denk görüşürüz
